jij bent
op vleugels weggegaan
op zoek naar nieuwe einders
voor jou
heeft alles afgedaan
met verte als bevrijder
in scheervlucht
kijk je om en zweeft over
de plaats waar jij niet aarden kon
langzaam neemt
het cirkelen een eind
tot jij in strakke vlucht verdwijnt…
ik zag dat jij
in loslaten
vliegen leerde
langzaam
probeerde een
eigen koers te gaan
langs kabels
hoogtes verkende die
nooit hadden bestaan
duikend diepte nam
met een scheervlucht
langs de maan
jouw voeten
in de aarde waren
al lang verdwenen
toch keek ook jij
nostalgisch om naar de
plaats die jij had betreden…
ik weet
dat mijn dromen
vleugels hebben
vaak in
vervaarlijke scheervlucht
langs de werkelijkheid gaan
maar eenmaal geland
zien ze jou altijd in
paradijselijke glorie staan
met een lach op de
knipperende landingsbaan
ogen die van alles beloven
je naar binnen loodsen
in de zoete wereld
van weer samen mogen zijn
je kijkt me aan…
Zoemende zoemer, zoemende bij
eeuwige zoener
van bloemen, geuren, kleuren
after likeuren
trillende, rillende wemelslag
elfen vlieger
in de vleugelslag
van ringende ringen
nachten van wachten
scheervlucht in gekraakt sonar
zoekspel van onaantastbaar
jagen naar een nieuwe horizon
zoemende zoenende bij, zo na-bij
zonder midzomernachtzoen…
In scheervlucht zweven leeuweriken boven
de hut. Onwennig in de schemer kringen
zij weer omhoog om met hun lied te loven
de stille speelman die Gods lof mocht zingen.…
De eerste silhouetten van
onvolgbare wentelende vleermuizen
in hun scheervluchten dollend
met de hen toegemeten
korte duisternis.
Sint Jan, stille woestijnloper
kracht van innerlijk vuur
ik heb u lief.…
Het spel van lopen, snokken aan het touw en laten vieren
scheervlucht als koppig neen boven de kale weide.
Langzaam wint hij hoogte, met een ruimere reikwijdte
wordt koord gegeven al hij erom vraagt, een verzadigd zegevieren
Hoger dan canadabomen en het dennenbos
daar ligt het huis, waar ze woont.…