Alle inzendingen over schilderspalet

Schilderspalet na meditatie: De stilte naar mijn mond te brengen..... en dan 't zoet-zilte rond te plengen, het met de kilte van de grond vol klokjes sneeuw en vlokjes paars, te mengen, aan te lengen met oudblaars, een groot deel wil gezond te zijn en mild, het niet te verzengen verbond.…

mijn schilderspalet met tientallen kleuren van donker naar hel spijtig zonder geuren dat zou het nog zijn het schilderen van een roos de geur op kunnen snuiven de blaadjes heel zacht en heel broos spijtig, ik kan je enkel tonen hoe mooi ze wel is ze aanraken niet het zachte gevoel, een gemis maar kom eens kijken in mijn tuin daar…

" Een paar oliedruppels...spetter de spet Veranderen een regenplas Tot schilderspalet…

Wuivend in de milde herfstzon schitteren de vele kleuren als op een schilderspalet strak tekenen de nerven zich af de wind speelt krijgertje met de blaadjes die zich als een vliegend tapijt aaneen gesmeed voortbewegen opgejaagd en weer uiteengerukt om met een laatste buiteling zacht dwarrelend neer te komen op de zwarte aarde die hen wacht…

De palet aders zijn verstopt De progressieve uiting gewurgd Beeldende kunst te plengen Wordt wreed niet toegestaan Hemels blauw is ruw verdrongen Afgedwongen door massamoord In razernij door het streven bedwongen Nat bloedrood is nu de basiskleur Als ik door die schrijversogen zie Het huilend druipend schilderspalet De verroeste steenhouwers…

Zie haar zitten als prachtig schilderspalet, blootshoofds onverlet met haar werkelijk wonderschone oranjebruine vederenpracht, ooit bij het ontstaan door een schepper zo bedacht.…

Zittend bij de rand van schaduwrijk groen, dat zacht verglijdt naar herfstbruin geel, stijg ik dromend op in het wazig visioen, dat zich ontrolt onder je waterig penceel … Wijl de opgaande zon verblindend glanst in het schilderspalet dat je ponsend beroert, tekent de hoekige donjon zich stilaan af in je ardeense landschap dat me vervoert…

Machtig het zwijgen..eeuwenoud schilderspalet nazomers sterven, herfstbladeren dansen ballet. Onder een zucht van voldragen pracht dat zwicht bewaart hij de tijd, warm gekleed in avondlicht. Herfsttij, oude wijze boom mijn vriend.. buig je sterke eikentakken..jij kende mij als kind.…

oh boom, wat ben je mooi in deze bonte herfsttooi het lijkt warempel net of je op een schilderspalet al die kleuren hebt gemengd en ieder blad ermee hebt verwend deze tijd van bruin, purper en goud is het getijde waar ik het meest van houd jouw prachtige bladeren vielen een voor een dwarrelend gingen ze als afscheid van je heen in dit…

Het heelal is een samensmelting van kleuren mooier dan een schilderspalet. Wij zien alleen de zon en de sterren aan de hemel, maar verder van ons begint de wondere wereld. Onze blauwe planeet is onze houvast met zijn magneet. We leven in alle stilte verder.…

zie beiden neem mijn handen aan in tederheid voor haar lief de dag, de nacht was zacht voor mij de stoppels staan als dubbele rouw om het gemaaide graan een buizerd bidt in trance een zwarte gaai vliegt weg glimlach om een koe een dolle stier wenteltrappen naar het glanzende ei zet ik mijn ezel op in de natuur en mijn spiegel, het schilderspalet…

Zoals het fragiele weefsel van leven, broos en teer, de kleuren op het schilderspalet gaven nog niets weer. Soms fladderde ze als een vlinder, ze voelde zich dan vrij en ongehinderd. Je zag aan haar, het leven lachte toe, keerzijde waren dagen vol duister.…