we hebben een foto waarop
beide dochters erg jong nog
glimlachend een gelukkige
jeugd staan te bewijzen
de fotograaf ene Klompjan
vereeuwigde hen in kleur
zoals wij de ouders destijds
in zwart/wit werden gezet
zo merk je hoe paradoxaal
de tijd kleur krijgt
en straks weer zal verkleuren…
Ik herken mij niet op de foto.
Dus wordt het wegstrepen: een spel dat
mij geboren liet worden
omdat ik het heb overleefd.
De jongen rechts voor op zijn hurken
stopte briefjes in mijn zak.
Die daar met beugel dook na schooltijd
op mijn bagagedrager en hield me vast.
Het meisje met de schildpaddenbril
pikte de mooiste pen die ik had.…
Vergeten ben ik je niet, Caroline.
Heb zojuist je zwart-wit foto gezien,
van jou dralend op het schoolplein.
Hoe verloren kan een kind toch zijn?
Met hinkelen of elastieken kan je niet
met de besten mee, je ziet
in je zwart-wit ogen dat het speelkwartier
een kwelling is, en op de foto verlang je hier
elke seconde naar de bevrijdende…
Het beeld werd gemaakt naar een schoolfoto.
‘Twee jaar later gingen zijn ouders ook dood,’ zegt de boer.
‘Het wordt fris. Ik ga de geiten melken.’
Ergens nog een kraakbeen.…
jongens het haar kort geknipt
een meisje met zwaarmoedige blik
rechtop zitten in de klas bang te
verlangen wat niet mag
een knippert met de ogen tegen het
licht een vage glimlach op het gezicht
meester sluit aan het einde van de rij
waar ze nu nog samen staan zo verdeeld
zullen ze later gaan.…
515
Bezig met laden