Alle inzendingen over secondes

hoe kan ik jou schrijven, schetsen dragen in de tijd zó dat zij niet meer bestaan die urenlange secondes het naar jou verlangen in takjes groen wanneer ik mijn paden ga hoe kan ik je vinden, ontdekken je zoeken met wijdopen ogen in de verborgenheden en in alles wat maar op jou lijkt mijn tranen verstommen de woedende zee die golvend…

Het waren de laatste secondes tot je dood. Nu hopelijk op een plek waar je soms wou zijn zonder verdriet en zonder verlangens ons wel met verbijstering achterlatend Meid rust zacht. Groet ons als je ons ziet vanuit daarboven. Afgesproken?…

Het zijn extreme tijden in secondes wordt over miljoenen beslist ja, dollars en mensenlevens, heel gewoon volle stadions wereldwijd orkanen van geluid op de gladiatoren ”FUCK, KILL, HELL!!” levensgrote schermen overal vol van de onrustigste beelden als je goed kijkt zie je jezelf zwaaien.…

Minuten en secondes kropen voorbij in zwijgzaamheid, waardigheid ook vooral. Ik was degene die niet meer kon lopen en jij leerde mij weer; je leidde me! Ik was degene, die niet meer kon zien en je leerde me opnieuw te kijken! Jíj liet me leven, lopen, zien: door jouw ogen. Wandelend samen door de dag.…

Terwijl de minuten als uren weg tikken gaan mijn dagen voorbij in de nacht diep van binnen voelen de secondes in folklore waar ik op heb gewacht. Wijzers die mij dirigeren in een richting door een warme open persoonlijkheid met een levendige glans als in fotografie dat in kledij mij door de nacht begeleidt.…

"Een volgende keer zou zich niet meer aankondigen; nooit meer, zó ik besloot tijdens die secondes, de stille tijd die wegtikte..." Er was geen plek om in te leven, zodat ik mezelf leerde in de beleving van mijn hoofd te leven. Al levend te leren. Dichterbij mijn ziel, die ik gewoontegetrouw blijkbaar nog beter kennen moest!…

secondes worden minuten minuten worden uren. in de verte zie je je huis al staan nog maar een paar km te gaan. eenmaal thuis aangekomen helemaal bont en blauw van de kou denk je 'morgen weer'. wat is het toch een prachtige sport, dat wielrennen.…

Het waren secondes van innig diep liefhebben. Van houden van, ondanks en dankzij jezelf, en de ander. We hebben elkaar nodig, hier op Aarde, wij mensen, komend, en kruipend, zich ontworstelend aan de modder, uit het laagste slijk. Ons oprichtend naar boven, het hoofd uiteindelijk richtend richting Licht. Ter verlichting van onszelve.…

moeten en handen die ergens naar zoeken en dat is waar, dat is niet voor kinderen dat is ver voorbij de bewondering als je een keer terug komt en zegt: vertel me hoe ik van je kan houden nou ja, vertel dat ook maar niet, er is geen antwoord, dus zwem maar beter door en denk aan wattages en tempo's en voeding en op tijd naar bed gaan en secondes…

bij iedereen onzekerheid voert hoogtij niemand weet wat te doen moeder en baby staan alleen het kwetsbare kleine jong kan het niet bevatten waar is mams veilige schoot toen hij zich uit de baarmoeder wrong moeder wijkt niet van zijn zijde haar vingertoppen raken het glas in gedachte is ze bij hem maar het glas blijft tussenbeide secondes…