De momenten van vertwijfeling...
De momenten waarop we
probeerden te houden van
de ander, en van jezelf,
waren deze met grootste taak,
uitdaging.
De momenten waarin we,
mensen, knielden, en
vasthielden .. vol twijfel, angst
en onzekerheid:
het waren de momenten
waarin we wegliepen met gebogen hoofd,
schouders laag en voorovergebogen, rug gekromd
het was het mooist
het waren momenten vol
lieflijk menselijke vertwijfeling ...
deden we
het goed, - of slecht-,
we trachten en trachtten
wij mensen wachten
tot we bevrijd wegvliegen.
Ik hield, ik ging houden, zeer erg
van de momenten, die ik zag, bij de ander èn in mezelf,
van twijfel. We vielen dan, alleen, stil in stilte en verstilling.
Het waren secondes van innig diep liefhebben.
Van houden van, ondanks en dankzij jezelf, en de ander.
We hebben elkaar nodig, hier op Aarde, wij mensen, komend,
en kruipend, zich ontworstelend aan de modder, uit het laagste slijk.
Ons oprichtend naar boven,
het hoofd uiteindelijk richtend richting Licht.
Ter verlichting van onszelve.
Geplaatst in de categorie: moraal