252 resultaten.
ritme van het verleden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 263 jacks strak om het warme lijf
herinneringen in de zakken
de thee was lekker, wafels
met roomboter en poedersuiker
muziek van Simon & Garfunkel
‘ at the zoo ’ versnellen stappen
over het strand tegen de wind
armen wijd open als een vlieger
‘ i do believe it’s true ’, je lacht
op afstand tegen de golven, we
gaan sporen voorbij, verzanden…
~In A Sentimental Mood~
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 65 Ach ja, ’t was zo vertrouwd, Simon Carmiggelt:
Een glimlach, soms een stille traan die biggelt.…
Verliefde reiziger
gedicht
3.0 met 23 stemmen 16.617 In 't kust-pension kwam liefde hem bezoeken.
Zij at haar visje en zijn hart werd warm.
De zoutpot gaf hij haar met blijde charm'
en hij sprak Engels zonder een woord op te zoeken.
Zijn lieven thuis geraakten in het duister
want in zijn knieën kwam een oud gevoel.
Hij schertste wervend naar zijn zondig doel.
Zijn nieuwe pak gaf hem 'n ongekende…
Tot ik met mijn lichaam sterf
hartenkreet
4.0 met 19 stemmen 1.304 de illustere raaf
spreidt zijn vleugels
over de dampende mist
die de afgrond verbergt
en ik graaf, ik graaf
op zoek naar de teugels
onder mijn doodskist
die mijn leven tergt
tot ik met de eenhoorn
de nachtmerrie verleid
zal ik elders verdwalen
in het nergens van ooit
bloeit de enige doorn
in het oog van mijn tijd
als het de droom…
Kleuren voor het verleden
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 878 grijp wat groen
van dwarrelende bladeren
tussen kalende bomen
in een herfstseizoen
Schraap een beetje blauw
van de stapelwolken hemel
versierd met slaande vleugels
in de parelende ochtenddauw
proef wat geurig lippenrood
van jouw knuffelende vrouw
met die ongesproken woorden
van liefde intens groot
pluk elke dag
kleur haar onuitwisbaar…
Met de kleur van liefde
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 634 met mijn stil schrijven
schenk ik jou elke kleur
waar elk woord vloeiend
op gelijnd wit zou drijven
het zachte blauw
van een zomerhemel
het natte grasgroen
in een ochtenddauw
een rode roos
zonder doornen
wat goud en zilver
in een hartendoos
met de kleur
van liefde…
De uiterste seconde
gedicht
3.0 met 68 stemmen 46.043 Voor Ans
Doodgaan is de kunst om levende beelden
met evenveel gelatenheid te dulden
als toen zij nog hun rol in ‘t leven speelden,
ons soms verveelden, en nochtans vervulden.
Hier stond ons huis; hier liep zij met de honden;
hier maakte zij de bruine halsband los;
hier hebben wij de stinkzwammen gevonden,
op een beschutte plek in ‘t sparrenbos…
heel even
hartenkreet
2.0 met 30 stemmen 2.550 heel even mocht ik leven
heel even mocht ik zweven
heel even...
heel even mocht ik wachten
heel even mocht ik smachten
heel even...
heel even mocht ik komen
heel even mocht ik dromen
heel even...
heel even mocht ik zingen
heel even mocht ik springen
heel even...
nu is het dromen voorbij
nu is het niets meer voor mij
nu mag ik niet…
DICHTER ONDERWEG
gedicht
3.0 met 36 stemmen 11.829 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - -
uit het dichtwerk van Simon Vinkenoog (1928)…
Onbegrip
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 878 Nooit zal ik kunnen begrijpen,
waarom mensen
de kat in het donker knijpen.
Want wie mijn twee katjes beziet
knijpt ze zelfs in het donker niet.…
IJstocht
gedicht
3.0 met 46 stemmen 26.656 Door albast blinkt de zon. De velden schijnen
Ons tegen met dezelfde gele glans,
Die ook op ’t hardblauw vlak aan de balans
Der schaatsen ontschampt in bestoven lijnen.
Het kruis der armen, ’t overstag der voeten,
De losse haren onder mutsenvacht:
Alles biedt de weerstand tegen ’t ontmoeten,
Dat wij zo lang vermeden, overmacht,
Een korte…
EEN GOED MENS
gedicht
3.0 met 55 stemmen 19.115 Als knaap was Karel bij de welpen.
In 't honk zei de akela: 'Kleine krullenkop!'
Hij ruimde altijd al zijn rommel op
en thuis ging hij dan ook nog moeder helpen.
Zo groeit men op tot een rechtschapen man
en wordt getrouwd door een gespierde Lien.
Zij was niet helemaal zijn smaak misschien,
maar och, er kwamen…
De getrooste dood
gedicht
2.0 met 193 stemmen 65.629 De Dood, die onbekend en onbemind,
Zo uit het oog, zo uit het hart vandaan,
De weg vervolgt die hij vanouds moet gaan,
Weg waarop niets hem aan zijn offers bindt,
Vindt soms op stille ziekbedden, waaraan
De laatste hand hij leggen zal, een kind
Dat hem herkent en glimlachend bemint
En hem verzoent met heel zijn doodsbestaan.
Hij neemt het…
In de trein
gedicht
3.0 met 106 stemmen 36.566 Bij Vught dacht ik: 'Hier is broer Jan gestorven.'
En 'k zag mijn vader, met zijn oud gezicht
rood opgezwollen, toen het doodsbericht
zijn late leven toch nog had bedorven.
Voor moeder kwam een eind aan haar pakketten.
Zij streed, zolang Jan zat, met eigen wapen,
stond aan 't fornuis haar moed bijeen te rapen,
zond zeven broden, zeven…
Photomaton
gedicht
3.0 met 61 stemmen 27.139 Zo'n foto is nooit weg,
en ze kosten maar vier voor een gulden
Kijk, het lijkt (na drie minuten)
en we staan er nog op, ook.
Omgekeerd natuurlijk, ik zat links
en op de foto's zit ik rechts.
We zijn bruiner
dan in werkelijkheid,
en de schaafwond op mijn neus
blitst overdreven.
Links voorop, dat ben jij.
Ik kan nog niet zo goed wijs…
Papa
gedicht
2.0 met 47 stemmen 24.673 Zijn dochter koos hem eerst als held.
Hij zonde zich in haar behagen,
totdat Freek Bolmans op kwam dagen.
Toen lag hij op de vuilnisbelt.
In wezen lag hij daar wel goed.
Zo'n man van achtenveertig jaar,
altijd gehoorzaamd door zijn schaar,
moet leren waar men liggen moet.
Maar hij ging haten als de pest.
Eerst Freek, die haar gestolen…
Jouw goedemorgen
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 587 het eerste vale goud
van de rijzende zomerzon
die zich traag ontvouwt
aan de vage horizon
kleurt het leeg zwart
van een schaduwloos,
de nacht; een onhoorbaar smart
als bloeit de rode roos
alsof doornloos dankbaar
onder een vochtig deken
van dauw ochtendklaar
over de wind haar streken
vinden wij geluiden
van de zingende natuur
gestuwd…
Papa's kleine rakker
hartenkreet
4.0 met 35 stemmen 2.840 nonchalante kindergrap
dit is echt koesterend heerlijk
samen lekker ontbijten met je kind
herinneringen zijn onontbeerlijk
als je in toekomst dit verleden vindt
een heerlijk verleden
dat wij koesterend dragen
in het tijdelijke van het heden
tot het eind van onze levensdagen
------------------------------------------
-Voor mijn zoontje Simon…
Een touwtje.
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.133 Vanaf mijn geboorte was ik links
en dus een buitenbeen.
Iedereen op school die schreef rechts,
Dus ik stond al meteen alleen.
Er kwam een touwtje aan te pas,
zodat ik links gebonden was.
Alle kinderen keken mij aan,
ik moest rechts schrijven leren gaan.
Ik had een vriendje die was scheel,
zijn rechter oog was weggeklapt
Waarom…
Louter droefheid
gedicht
3.0 met 28 stemmen 10.695 Ik voel mij somber. Ei, wat zal ik doen?
Een platte geest dronk nu een glaasje.
Maar ik ben een poëtisch baasje
en ga mijn weemoed in een versje doen.
Dat is het voordeel van mijn gave.
De burger kan zijn ei niet kwijt,
terwijl ik, rustig mijn neerslachtigheid
gelijk een paardje voor mijn kar laat draven.
Is het volbracht, dan ben ik opgelucht…
ER IS ZOVEEL MEER
netgedicht
4.0 met 73 stemmen 171 onder de loep is het strand een heelal
van spiegeltjes en kralen
is bij het morgenlicht je haar
een kanten spiraal van goud
is bij avond je gelaat verlicht
als de bijbellezer van Rembrandt,
krioelt een druppel van leven
in het koekoeksei van je DNA
en onder het plaveisel: het vermoeden van strand
onder de tijd: het vermoeden van het grote…
ooit misschien
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 2.287 ooit misschien
zal ik jou strelend lezen
met mijn vingertoppen
over heuvels en dalen
dan zal ik jou anders zien
als jij niet meer zal vrezen
terwijl ik zonder stoppen
over jouw lichaam zal dwalen
ooit misschien
zullen wij elkaar ontdekken
hou ik dan ook mijn adem in
naast jouw kloppend hart
dan zal jij mij anders zien
als ochtendstralen…
Volluk
gedicht
3.0 met 15 stemmen 7.920 Ik groeide op in volksbuurten
als volksjongen
ik bezocht wekelijks het volksbadhuis
ooit at ik wel eens in een volksgaarkeuken
en af en toe in de Volkenbond bij het Entrepôtdok.
Op de Albert Cuypmarkt bezoek ik graag een volkskoffiehuis
waar ik luister naar volkswijsheid uit de volksmond;
mijn moeder was volksvrouw
en leed aan volksziekte…
BLOEDGANG
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 3.070 er is het onderhuids verraad
dat elk verweer aan stukken slaat
mijn verweer -- het geweer
op mijzelf gericht
de eigen klap
in het eigen gezicht
de opgebroken straat
het huis dat aan het water staat
herinnering
aan het foetes-zijn:
de deur intrappen met ogen dicht
en reeds het bankroet van de laatste snik
de laatste adem
het laatste gedicht…
Maart
gedicht
3.0 met 46 stemmen 20.470 Dit is een duivelskind, deze maand Maart.
Men kan dit in een stormnacht goed bemerken:
Hij buitelt door de schoorsteen op de haard
En blaast de torenhanen van de kerken!
Nochtans, al wat hij roert is slechts zijn staart,
Waarmee hij wind maakt als met vogelvlerken,
En van zijn hoef is enkel 't boerenpaard
De drager, dat de akker gaat bewerken…
De ster
gedicht
2.0 met 57 stemmen 15.987 De ster strijdt moedig tegen 't vet,
dat haar contracten bibberig besluipt
en zachtjes naar haar lieve konen kruipt.
Zij houdt dieet en gaat naar bed.
Duur is de roem, eet zij het eraan af?
De mensheid roept: 'O kijk, daar staat ze.'
Toch is zij maar een heerlijke melaatse,
want waar ze komt zet men de straten af.
Zij mag etagekelners…
Profielschets: Dichter
gedicht
3.0 met 15 stemmen 5.540 Simon Vinkenoog [juli 1928 - juli 2009]…
Twee dichters
gedicht
2.0 met 8 stemmen 3.924 Zij hadden samen 't groene gif gedronken,
Zij wilden in hun verzen ondergaan, -
Niet over eeuw'g liefde, sneeuw'ge maan, -
't Liefst zouden zij met vuile woorden pronken.
Er kwam een vrouw, - of waren 't and're vonken
Die hen bezielden? - Zij zijn heengegaan,
Verwaten, stoffig op de brede baan,
Naar 't neev'lig stadsbeeld, waar de vriendschap…
Ver als de horizon ben je
gedicht
2.0 met 336 stemmen 40.162 ver als de horizon ben je
in de glazen kist van het weer geborgen
beukend op de blikken deksels
van het najaar
ik zie de bliksem langs je lichaam trillen
en de regen loopt onrustig door je ogen
ik kan de afstand die mij van je scheidt
in lichtjaren tellen
en in de meter van het geluid
zoemen de seconden
mijn handen opnieuw in gebruik gesteld…
ALTIJD BINNEN GESTAAN
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 51 ----------------------------
Mijn leven is als het rijden met een oud autootje
de nieuwigheid is er wel van af.
krassen en butsen,
meerdere malen volledig total loss verklaard,
uit elkaar gehaald en opgelapt
nu is het de kunst om met angst in het hart
niet te hard meer door de bocht te gaan
maar diep in je hart weet je
dat er op een dag toch…