Netgedichten

netgedicht (nr. 82.294):

ALTIJD BINNEN GESTAAN

----------------------------
Mijn leven is als het rijden met een oud autootje
de nieuwigheid is er wel van af.
krassen en butsen,
meerdere malen volledig total loss verklaard,
uit elkaar gehaald en opgelapt

nu is het de kunst om met angst in het hart
niet te hard meer door de bocht te gaan
maar diep in je hart weet je
dat er op een dag toch iets breekt, hoe voorzichtig je ook start,
en in plaats van keihard zelf tegen een boom te knallen,
vraag je je af:
wanneer gaat het gebeuren?

voorzichtig leven om het einde uit te stellen,
is dat eigenlijk wel leven?
----------------------------