Alle inzendingen over sleedoorn

Een stille bloeier en niet één blad dat zich roert aprilse sleedoorn…

Zie hoe mei- en sleedoorn de een nog groen de andere al wit zich zo tolerant vervlochten aan een akkerrand…

God wil bekoren behangt bosrand met wit kant gevormd uit sleedoorn…

Een lentevlinder twee fazanten in duel akkervoren vers een hazenrug twee lange oren sleedoorn o zo wit…

lente schildert licht bomen omwolkt zij met kleur sleedoorn siert bosrand paardenbloemen glanzen geel watervogels snateren…

de sleedoorn bloesemt bruidskleed voor de lieve lente Japanse kers bloost roze in haar roze maagschap leven lacht vol schatering…

hagelwit strooit sleedoorn tere stilte op een achtergrond van schemergroen een vroege wesp vindt al op een prille meeldraad de genade appelbloesem waagt zijn eerste blik koestert nog omzichtig het schuchter rozewit…

ik hou van hagen in het land van hondsroos aan de zonnekant van mei- en sleedoorn aan de milde akkerrand ik hou van hagen in de wind als vogels lager willen nesten als de merel 't oosten opportuner vindt voor 't vluchtgat dan het westen van beukenhagen hield ik ook als kind om te schudden tegen valavond meikevers vielen ons dan in de…

vandaag bloeit de aarde in kleurige bloembedden een stille sprei vol schoonheid omarmt de nieuwe dag de jonge blaadjes van de hazelaar ze knikken vol genegenheid naar de koerende duiven die elkaar de liefde fuiven goud versiert de randen de wolkentoppen pralen zo onverklarend zacht dat het hemelwater nog wacht de sleedoorn draagt…

wind haar rok waait omhoog, hoe schoon haar benen, die zwarte panty in het licht van 'n regenbui daar komt er nog een, ook mee haar rok omhoog, als een ballon stijgt ze in mijn ogen, ze steken straf en als vliegende vissen gaan zij over de brug de polder in, alleen tegen wind, ik ben jaloers, kerdju zie de jonge twijgen zweten aan de sleedoorn…

De prachtige sleedoorn die je ziel kan verwonderen als kind naast wat al is bezoomd waar je ziel al van had gedroomd. Nietsvermoedend trekt weet je ook vaak oude weelde voorbij, denk dan gerust met een zucht; ja, leven kent menig waardevol tij.…

de witte voorjaarsbruid staat mij op te wachten ze beloont mijn leed van verlangende gedachten en toont haar witte kleed de sluier is af genomen ze laat me bij haar komen want ze weet zo ondertussen dat ik het niet kan laten haar te omhelzen en te kussen daar is ze ieder jaar weer op uit…