Alle inzendingen over slof

menig broertje dood Hij rotzooit hier en daar wat aan en komt zo aan zijn brood En heeft hij af en toe geen klus, niets aan de hand, geen nood Een vis is zo gevangen in een beek of in de sloot Nee, met de dag van morgen daarmee heeft hij niets van doen Hij is en blijft gelukkig met heel weinig of geen poen Zolang hij maar kan lopen op een slof…

Zo blijf ik agiteren, Men geeft mij steeds weer stof, Ik pak mijn ammunitie, En ik schiet,.........uit mijn slof. Romeinen 12:19…

12 Waar rook is, is ook vuur, dus in praktijk 13 een slof per dag, je moest hem dan niet storen: 14 geconcentreerd met achtergrondgeruis…

Het zijn geen kleine namen, Coen Moulijn Van Hanegem De Winter Johan Cruijff De Boer en Dennis Bergkamp met z'n kuif Ook Neeskens en John Rep mochten er zijn De sterren die de cup met grote oren De beker van Europa's kampioenen (Soms op een slof of oude voetbalschoenen) Wel vijf keer wonnen en nadien verloren Aan oil- en oligarchen…

hoekig als ik het ijzeren gordijn sluit één kier laat één bundel van de schemer door steunbalken liggen bloot zuilen dragen vloer en dak bloemen, kaarsen en linten tot een halve maan geschikt als een pronkstuk op tafel de trap wentelt om een spil voert me naar het doorwoelde bed een matras van schuimrubber die ademt door gaten ik slof…

het heeft te lijden onder de misplaatste inplanting van nieuwsoortige sportcomplexen ongerijmd een beetje als een bever in een lingeriezaak wat een zever ze staken er gekscherend de sneer in de krul caprioolde in de snorren ze roerden nog even door het water Ze bouwden zich een comfortabel paradijs lepelden lustig verder met hun grote slof…

Welk kwaad heb ik jou aangedaan Dat ik jouw genegenheid niet meer verdien Je hebt me beloofd van mij te zullen houden En ik reken erop, ondanks het besef van mijn fouten Je verstoot mij en je wijst mij af Je bent er, maar je hebt me verlaten In alles laat je zien dat je mij niet meer nodig hebt Ik sloof me uit om jouw waardering te winnen Een…

Nee, de stappen sterven weg het geluid verdwijnt in lucht het is al half twaalf ik kijk nog maar eens en zucht Stram en stijf sta ik op slof naar de keuken toe zet dan maar één kopje koffie ik ben ineens zo moe Ach ze hebben een gezin ik had het kunnen weten ze zijn de hele week druk en mij gewoon vergeten Morgen is het weer maandag…

dwergen moest tellen nu weet ik langzamerhand wel dat het er zeven zijn ik koos liever voor die stakker Assepoester hoe zij haar muil verloor op de traptreden van het paleis waar zij was voorbestemd voor een prins op het witte paard ze wist allang dat ze vóór klokslag twaalf weer aan de poetserij moest voor die malle stiefmoer en als sloof…

Daar sloof ik me uit op de zondag, sta uren te koken, doe vreeslijk mijn best, om manlief - ja, jou Jules - iets chics te serveren, maar dankbaarheid? Ho maar! Wat zegt ‘ie? Geen pest!” “Mm-mmh.” “‘K zal nog eens zo zwoegen zeg! Barst maar! Bekijk ‘t! Zo’n snikhete keuken, ‘k ben helemaal gaar!…

Andre neefjes wisten beter Om te springen met de sloof; Nu ging 'k ook mijn best aan 't vleien - 't Was te laat; mijn moei was doof.…

hoogbouw dan weer pittoreske huisjes als dorpjes uit Wales huiveringwekkende natuur met vooral manifest die rots met een mini vliegveld en een grote maritieme haven met een jachthaven met hagelwitte grote jachten dobberend op een azuurblauwe Middellandse zee ik slenterde door de historische main-winkelstraat kocht spaarzaam als ik ben ‘n slof…

houden met een of ander gebaar Ik kijk om me heen en loop je achterna Met het beloofde woord sta ik voor je klaar Vriend blijf even luisteren wat ik te zeggen heb Ik zoek je kontakt want ik vind je niet zo nep en wil met je praten zonder enige camouflage Zelfs met je dansen gaat er door me hoofd En doe echt echt ook wat ik jou beloofd Ik sloof…

Ik kon op je schelden Niet niet naar je luisteren Stak vaak de draak Met dingen van jou Deed je verdriet Met foute vriendinnen Je waarschuwde wel Ik zag dat niet gauw Ik was ongehoorzaam O zo brutaal Ook niet zo'n beetje Soms best wel grof Had een kort lontje Een sterk eigen willetje Was eigengereid Sloot vaak uit mijn slof Bleef…

't Is plukkenstijd; reeds met de tenen manden Komt men gezeuld, met ladder en met sloof. En wij? wij voelen zoekend Vaders handen De vrucht betasten in ons trillend loof.…

En zijn goed zat zo slof! En hij tandknerste, als was hij aan 't malen. "Ha!" dus riep hij verwoed, "'k Heb een adder gebroed, Neen, erger, een draak aan mijn borst hier!" En hij sloeg op zijn jas, En hij trapte in een plas; 't Spattend slik had zijn boordjes bemorst schier.…

En, als nu vrouw en kind het wist, Liep Huib weer op een draf - Kocht leer in, bij zijn broeders weeuw - En dong de sloof niet af. En spoedig wist de ganse stad, Hoe braaf baas Huibert was, En praatte van de kinderschoe, Waar 't geld in viel, door 't glas: "Een kinderschoe bracht Huib geluk: Dat blijv' zo!…