Alle inzendingen over stadsdichter van Ams

Verstopt achter langgerekte vraagtekens aan de windstille rand je oren te ver maar mijn echo houdt stand. De allersnelste woorden ijlen je achterna zelfs in het donker op de tast vinden deze klanken het antwoord dat bij je zwijgen past.…

Ooit lagen wij samen bij de vijver De vijver vreemd genaamd "De dood" We staarden naar de sterrenhemel Jouw hand op mijn heup, je hoofd op mijn schoot. Ooit keken wij daar samen naar dat wat oneindig lijkt zonder dat ik besefte hoever wij zouden komen Je durfde me toen nog niet eens te kussen Je was nog de uitkomst van mijn dromen. Ik…

Zo bijzonder snel gaan 366 dagen voorbij. Een jaar geleden jij en ik en nu samen WIJ.... Het voelt niet verstikkend en we kunnen blijven drijven, omdat belangrijk is dat wij ook jij en ik kunnen blijven. Zware donkere wolken hingen boven ons hoofd, maar wij hebben altijd in onzelf geloofd. De zon schijnt weer in ons beider leven…

Het is blijkbaar een doorn in Dijkstals oog Dat iemand die een hoge ambtenaar is Meer krijgt dan een minister qua salaris En dus moet het ministersloon omhoog. Al zou ik zelf, wanneer men mij zou vragen, Het loon van zulk een ambtenaar verlagen.…

O Heer, er is een kans van twee op drie Dat u bestaat, zo heb ik net gelezen. Maar u bent dacht ik een drievuldig wezen, Vandaar dat ik de vraag wil stellen: Wie? Wie van u drieën, Vader, Zoon of Geest Is er in alle eeuwen nooit geweest?…

Help me nou. Ik ben zo bang. Laat me niet achter, in deze duisternis De mensen buiten lijken zo kwaad Er is alleen ik, en alles dat ik mis. Help me nou, ik schreeuw om hulp. Omarm me even in jouw wereld vol genegenheid Ik wil zo graag wat van jouw liefde proeven Want de mijne ben ik kwijt Help me nou, ik smeek jouw aandacht Laat me niet…

Waar ben je nu, ik kan je niet meer vinden 'k Heb alle kamers van je geest doorzocht Maar neergelaten zijn nu alle blinden Als ik je ergens maar bereiken mocht Bij elk bezoek moet jij weer aan me wennen Ik werd een vreemde in jouw poppenkraam Tot op een keer, een blik van blij herkennen En je begroet me, met mijn moeders naam…

Wat ben je ongelooflijk arrogant Ik krenk je trots maar dat kan mij niet schelen Mijn bed wil ik beslist niet met je delen Vannacht is hier geen plaats voor jou vacant Maar in dit werk ben jij geen debutant Jouw zachte ogen noden mij tot strelen Mijn hart wordt week ik kan het niet verhelen Jij wint terrein en krijgt de overhand Ik zie de…

Om niet de brug te zien Het grauw en gretig grijs Het snel maar gaan en terug Ging ik naar rechts nog voor de brug en nam de dijk tot andere tint mijn blik toen trof nog grijs maar dieper van beweging de stad met kloeke toren gleed langzaam tussen zwerk en water een huivering zou dit het eind… en morgen bij ‘t ontwaken geen ‘Bommel…

Nog jarenlang vond zij herinneringen Getuigen van zijn oeverloze last Door eigen zwakheid zover opgetast Dat zelfs haar liefde hem niet meer kon dwingen Want aan zijn noodlot viel niets af te dingen Het teken stond al in zijn ziel gekrast Nog jarenlang vond zij herinneringen Getuigen van zijn oeverloze last Zij zag het aan, al zijn ontluisteringen…

In Canada maakt men het weer te bont, Want hoe ze daar op jonge robben jagen Die uiterst bloedig worden neergeslagen Daarvan gaan beelden heel de wereld rond. Al wordt er door ons nog meer meegeleefd Als Arjen Robben een blessure heeft.…

De gijzelaar keek trots zijn beulen aan, Zo wist ons zijn minister te vertellen, Alsof hij met zijn dood een daad wou stellen En wel: zo sterft een echte Italiaan. Want van de brave burgers uit het Westen Sterven de Italianen toch het beste.…

Mijn voeten laten natte sporen achter aan de kant. Niet of nauwelijks, te verdragen, De dingen die mijn ogen zagen. Langzaam klim ik hoger, klevend aan het zand. Druppels zoeken de weg naar beneden of verdampen snel in de lucht. Beetje bij beetje, begin ik te geloven dat ik het ga halen, maar dat wordt vergeten door een enkele diepe…

Mabels verleden is voor haar passé: Haar wilde haren tot een knoet gebonden Heeft zij geen weet meer van de leuke zonden Die zij begaan heeft met haar dominee. Ze laat zich immers in de echt verbinden En kent nu enkel dominee Ter Linden.…

Al is het op teevee een maf gezicht Wanneer hij op z'n kop voorbij komt zweven Omdat zijn zwaartekracht is opgeheven, Toch is wat André doet van groot gewicht. Zo heeft hij in de ruimte voor ons land Het allereerste kropje sla geplant.…

De vlier draagt een gordijn van witte bloemen Dat zacht bewogen door de lentewind Een keur van honingzoekers aan zich bindt Die hogelijk haar zoete nectar roemen De meidoorn heeft dit jaar haar bloei verzwegen En 't bijenvolk heeft haar dus niet gemoeid Omdat haar bloesemkleed is uitgeroeid Door snijdend koude wind en kille regen Toch biedt…

Een aanstekelijk geluid gevoel dat overdraagt, behaagd. Het is prettig hier te zijn. Ik verstop me in je glimlach en de wereld lacht mij toe.…

woorden fladderen in mijn hoofd als vleermuizen in de vroege zomernacht doelloos schieten ze voorbij als aangeschoten duiven van klei tuimelen ze omlaag in een vrije val woorden die ik morgen schrijven zal…

Alle mooie dingen verminderen En verlaten mij nu - Mijn lieve zinne-kinderen Haten mij nu - De gouden, de grauwe, de blauwe, Ze gaan, ze gaan allen heen - Tussen grote mensen-gebouwen Sta ik alleen - In de mensen, in de zon-straten Koel, onbewogen. - Ik ben heel alleen gelaten Door mijn ogen. Mijn ziel is in leven gebleven - Leeft…

Ik struikel bijna geluidloos over wortels, trippel onhoorbaar door het bos. Als een sprookje kraakt in elke zucht de wind waar stammen elke weg versperren vinden mijn voeten het pad dat na elke bocht een nieuwe dans schijnt te verzinnen of een willekeurige slingering van groensoortig verkeer. Kleine vogeltjes maken kennelijk de dienst…

Een klein insect door vloeibare hars omgeven tot in de kleinste details in zijn oorspronkelijkheid weergegeven. Door golfstromen verspreid uit verleden bewaard gebleven teneinde zich in barnsteen afgezet en ingebed. Ergens uit oertijd wacht een week skelet misschien in klei of zand op oog en hand; een teken van leven.…

In mijn ogen weerspiegelen de tranen Een welgemeende warme lach In het tegenspreken tijdens beamen Ontstaat er chaos in gezag Mijn handen raken zomerleven Eenzaamheid rust in mijn schoot In de climax van het streven Sterven havens langzaam dood.…

Zodra hier de Oranjezon gaat schijnen Ga ik elk jaar weer hossend over straat, Maar gloort daarna de rode dageraad Dan vier ik feest met de republikeinen. Er is nog steeds niks nieuws onder de zon: Ik ben nog altijd een kameleon.…

Als het aan onze kamerleden ligt Dan komt het tot de sluiting van moskeeën Die broedplaats zijn van stuitende ideeën, Maar volgens mij hoeft zo'n moskee niet dicht. Men hoeft alleen de monden maar te sluiten Van de imams die die ideeën uiten.…

Zon, zee, strand, Met jou verken ik de wereld, Hand in hand Altijd weer die lach op je gezicht, Die telkens weer, keer op keer Mijn donkere dag verlicht.…

Als ik later groot ben, wil ik op je lijken en ook mijn doel bereiken. Bestaat er soms zo'n gen? Als ik later groot ben, wil ik m'n eigen leven met het jouwe verweven, terwijl ik steeds mezelf herken. En als ik dan mijn doel bereik, weet ik zeker dat ik net als jij vol vertrouwen de wereld in kijk. Met jou als moeder ben ik blij,…

ik beschrijf je met mijn lippen verhaal je schoonheid met mijn stem groei maar groei maar ik teken je kleur met mijn ogen en noem je mooi groei maar groei maar vorm je leven ik dek je toe met aarde, met gevoel op de vensterbank in het licht ik geef je aandacht een gezicht…

ze koestert haar kind met warme ogen haar aandacht schemert rood in het groen in armen vol rozen wiegt ze haar kind de geur van hen samen gedragen door de wind zij vlijt haar kind in een bed van gras het kind dat even in haar gedachten was…

Vol verwachting klopte lente sluimerende camelia, prunus, ook magnolia tot volle bloei. Plots blies opgestoken stormwind hun kroon tot rozerode fragmenten verspreid over grastapijt en vijveroppervlak. Veeg ik, gevangen in heimwee dit pseudo sneeuwdek weg. Ook mei wordt snel verleden.…

Hand in hand, de wind door mijn haar, wandelen door het park, jij en ik....... bij elkaar. Mijn ogen die stralen, een speciale blik van jou, ogen die zeggen.... ik hou toch zoveel van jou. Jaren gedroomd en niet meer verwacht, dat die uit zouden komen, toch nog zo onverwachts. Zoveel van elkaar te leren, zoveel te beleven, zoveel…