Alle inzendingen over stella

zinnen willen vloeien in rijmend verband gummend en stoeiend komt iets tot stand conclusie… menselijk brein laat zich niet forceren zij geeft het sein wel, of niet presteren…

pijnlijk om te lezen de stilte van: het weten scherven in het gras vuistjes, die nooit vergeten hij groet : Gluckauf menige kool gedolven zijn treffende zondagspraatjes als woordenschat op golven een enkeling verward twijfelend aan eigen geest pakkend ook de zinnen over Advent en Het Feest anderen glijden af verliezen hun evenwicht…

soms eenzaam en zo verloren sta je daar niemand die het ziet tussen bomen onder bladeren verscholen een echte vlegel kom maar uit ik heb je gezien bijzonder rijk bloeiende * Salomonszegel *…

de pen als vriendin ze ligt op het blad één enkele zin geschreven in klad letter na letter even pauzeren bedenkelijk langzaam zal het tij zich keren ? zonder franje geen enkele glitter ook ik weet, dit klinkt heel bitter blijft spreken zilver wordt denken goud schrijven nieuw of vertrouwd oud ? kalmte kan je redden woorden die…

gewacht tot aan de winter toon je nu een waar tafereel zoveel prachtige bloemen vormen één mooi geheel als andere planten rusten voel jij je pas fijn weelderig bloeiend onze Winterjasmijn…

Akker en Hondsviool zij zullen elkaar niet bijten op zand en kalkarme grond kunnen zij hun dagen slijten. Iets verderop de Driekleurige rakker vermaakt zich best op een kale akker. Zink dat voedt ze geel tevree Geuldal en zuidelijker voert de wind hen mee. Bosviool altijd graag geziene gast met fijne lilakleur…

ik ervaar en zie beaam volmondig onder die boom mijn vertrouwde stek veel fantasie is er niet nodig droom je droom op een rustige plek…

naarmate de jaren verstrijken slaan de ongemakken toe alles positief blijven bekijken al weet je soms niet meer hoe lichaam is aan het veranderen zowel de binnen als de buitenkant steeds afhankelijker van anderen reiken zij liefdevol de helpende hand…

stil, behoedzaam op dit nachtelijk uur andere wezens slapen mijn gedachten eerlijk en puur woorden zo op te rapen een enkel licht gericht op het scherm om vrijuit te schrijven in mijn wereldje waar ik mij over ontferm daar mag ik graag verblijven.…

zoals ik hier lig op mijn rug naar boven kijkend kaatst hun licht terug zoveel sterren die weer stralen je steeds afvragend waar blijven ze het halen iedere dag aan ons firmament schitteringen vreemd maar ook bekend vele levens lang mogen ze blijven zo kan ieder mens ze lezen en beschrijven…

grauw, grijs klaar voor de start naar een zonnig paradijs een laatste maal foerageren de reis wordt zwaar jong en oud spreiden hun veren mooie taferelen met heftige geluiden wie gaat er bevelen op naar het zuiden…

dagen worden korter, kouder groen verkleurd in een warm herfstkleed ook wij veranderen, worden ouder natuurlijk grijs voor je het weet…

in gedachten verzonken plotseling een tik tegen het raam zacht maar hoorbaar gauw even kijken wat mag dit zijn teer en onbeweeglijk diertje waar ik naar staar klein nog onbeholpen vliegen pas geleerd een jonge staartmees, helaas zijn inschatting was verkeerd…

net als een kat maakt de mens vreemde sprongen strak en resoluut of sierlijk maar onbezonnen geplaatst in een hokje doet vaak zo’n zeer ieder zijn eigenwaarde daar komt het op neer…

sinds drie jaar heb je me in de macht constante problemen ontnemen mij alle kracht ik tracht te overleven zet mij er overheen met al het goede wat is gebleven genieten van dien aard weet ik één ding héél zeker gezondheid, is ontzettend veel waard…

verward onrustig gevoel ogen sluiten,langzaam denkend aan een kat verdwenen de solsleutel als enkele noot gevallen van het blad verdwaald tussen zinnen waar woorden enige houvast bieden verrast blijkt alles een vreemde droom tussen harken en onkruid wieden…

rustig, waakzaam tussen twee armen steeds bereid iemand te verwarmen bij verdriet, dat kan gebeuren helpt een knuffel om op te beuren wees heel zuinig en niet te hard op ons kostbaar gevoelige hart…

wensen wie heeft ze niet van jong tot oud bij vreugde maar ook verdriet het gewicht in goud uitdrukkingen, we kennen ze allemaal er uitdrukking aan kunnen geven dat is een ander verhaal ik laat mijn gevoel spreken als stem op papier steeds weer een goed teken schrijven, met alle plezier…

deze nacht neemt zichzelf tot vrouw wekt de doden uit de valkuilen van het niets ik sta aan de reling van een eindeloze brug wuif naar het nageslacht ongelukkig maar toch sierlijk val ik eindelijk en klinkt trompetgeschal ik neem met list en kompas mijn vaste positie in in de buurt van poolster en grote beer ziende leef ik verder…

eeuwen van stilte in de schemering van zware gewelven zacht kaarslicht voor de moeder en haar kind opvlammende hoop voor de vervulling van een vurige wens…

Ik heb een eigen 'zuster maan' niet aan de hemel wil zij staan, zij wil niet bij de aarde horen - ze kiest haar eigen baan, daarboven en wandelt door de kou - een tak die ongemerkt de band verbrak. Zij is een ster - ik ben op zee in stilte reist ze - met mij mee. ------------------------------------ uit: 'Gevleugeld/ontvleugeld…

neen Edith,’’je ne regrette rien’’ het moet nog beginnen zie je de zijden kousen waren er op tijd mijn mantelpakje hangt al klaar en ik mocht de warme krullenset lenen van Stella ik hoop maar dat er geen wespen zitten het is wel een romantische plek zo’n boomgaard maar die rotbeesten hebben het altijd op mij gemunt die lotion gaat…

Alfa bèta pi epi lepsi Zèta èta thèta thematiek Euro euritmie eugenetiek Pfizer contra posi covi testi Jota umma gumma dai ne tab Kappa tosti rumba stella maris Mega formuliris fulmedaris QR halal G2 frontale kwab Pandemoe van delta-plus mutant Microcel en hersengymnastiek Liep Calvados op de polikliniek Omíkron afrikaanse variant…

Bij een schilderij van Willink Sinds zij zich afsloot voor de roes van 't dansen tart Stella Holland met versteende blik, rechtop in 't strak fluweel, waaruit als kransen de mouwen storten, ruisend snik op snik. Het mausoleum wekt macabre trancen. ‘Juich niet voor muren, waar 'k mijn hart verstik!’…

Na het journaal en de sport en het weer na bloedige bommen, de beurs en ’t verkeer vlij ik mij neer met een Stella of zeven. Dan druk ik op ON, start up en log in op zoek naar mijn zoveelste boezemvriendin die even haar leven wil delen of geven. Na urenlang scrollen heb ik eindelijk beet een prachtexemplaar en meteen al een date.…

Als dat wil zeggen indien in Keulen en Aken opeens naamloze generaties in de anonimiteit verdwenen gelederen binnen hun muren zouden rijzen uit hun moeras Als en indien evenzeer onverhoopt de weg tussen Keulen en Parijs dat wil zeggen het zanderige pad naar Kom post Stella plots in het niets oplost Als dat wil zeggen als ware de pelgrims…

Ik kijk naar buiten alles is somber de wereld lijkt te huilen mensen lopen over straat iedereen lijkt eenzaam eenzaam zoals ik ik voel de tranen komen het lijkt net of ik stik ik voel een brok in mijn keel nee, ik wil niet meer ik wil niet meer leven het lijkt of de druppels me begrijpen ze blijven maar vechten en strijden alsof ze strijden…

Met heel mijn hart Maak ik een nieuwe start Ik heel mijn hart Ben niet meer verward Bevrijd me van verdriet en pijn Mag nu voor altijd mezelf zijn Koester mijn lieve kleine ik Ook al ben ik nog wat dik Ik vergeef Ben blij dat ik leef Een ontvankelijk hart altijd Bevrijd me van gevoelens van spijt Laat schuldgevoelens en schaamte los Geef…

Bevrijd je van boosheid Vind een manier om je woede kwijt te raken Schreeuw het desnoods van alle daken Sla tegen een kussen, schop tegen een bal Geef je zorgen aan het universum, het heelal Woede en boosheid maakt ziek Wat ook helpt is muziek Je kunt ook gaan sporten of rennen Wat dacht je van jezelf verwennen? Of een heerlijk kruidenbad…

Vertrouw het woord van Kepler, herlees 'De Stella Nova', verwarm je aan de krachten der natuur, gedenk de liefde en de passie tot in het laatste uur.…