Alle inzendingen over stella maris

genieten van de najaarszon terras, tuin of op het balkon -denkend aan het voorjaar- hoelang zal het nog duren de herfst blijft stilletjes gluren -verlangend naar het voorjaar- de winter wacht vol ongeduld zakken met sneeuw reeds gevuld -reikend naar het voorjaar- planten met hun welige groei krokussen vol in de bloei -wijzend…

Een veld vol bloemen hun kopjes fier in de wind. Wat hebben ze een pret ik voel me net een bloemenkind. Rood, blauw, geel of wit het maakt voor mij geen verschil. Samen genieten, de vrije natuur is het enige wat ik wil.…

Lezen, genieten van fijne woorden in tedere verzen verweven. Schrijven, ja graag zin en liefdevol invulling mogen geven. Iedere letter een nieuw begin van een voor mij waardevolle zin.…

waar wij eens speelden diefje met verlos beukennootjes deelden was toen een ongerept bos leven is een wonder kijk eens om je heen natuur wie kan er zonder het houdt velen op de been laat vreugdetranen vloeien schuif verdriet aan de kant zie kleine kinderen stoeien ouders lopen hand in hand leef, geniet en profiteer intens van ieder…

nacht kan gaan slapen als dageraad is opgestaan mogen dromen zich vergapen aan frisse moed weer opgedaan ieder leven draait zijn uren tikkend, middels biologische wijzers…

zinnen willen vloeien in rijmend verband gummend en stoeiend komt iets tot stand conclusie… menselijk brein laat zich niet forceren zij geeft het sein wel, of niet presteren…

pijnlijk om te lezen de stilte van: het weten scherven in het gras vuistjes, die nooit vergeten hij groet : Gluckauf menige kool gedolven zijn treffende zondagspraatjes als woordenschat op golven een enkeling verward twijfelend aan eigen geest pakkend ook de zinnen over Advent en Het Feest anderen glijden af verliezen hun evenwicht…

de pen als vriendin ze ligt op het blad één enkele zin geschreven in klad letter na letter even pauzeren bedenkelijk langzaam zal het tij zich keren ? zonder franje geen enkele glitter ook ik weet, dit klinkt heel bitter blijft spreken zilver wordt denken goud schrijven nieuw of vertrouwd oud ? kalmte kan je redden woorden die…

gewacht tot aan de winter toon je nu een waar tafereel zoveel prachtige bloemen vormen één mooi geheel als andere planten rusten voel jij je pas fijn weelderig bloeiend onze Winterjasmijn…

Akker en Hondsviool zij zullen elkaar niet bijten op zand en kalkarme grond kunnen zij hun dagen slijten. Iets verderop de Driekleurige rakker vermaakt zich best op een kale akker. Zink dat voedt ze geel tevree Geuldal en zuidelijker voert de wind hen mee. Bosviool altijd graag geziene gast met fijne lilakleur…

soms eenzaam en zo verloren sta je daar niemand die het ziet tussen bomen onder bladeren verscholen een echte vlegel kom maar uit ik heb je gezien bijzonder rijk bloeiende * Salomonszegel *…

ik ervaar en zie beaam volmondig onder die boom mijn vertrouwde stek veel fantasie is er niet nodig droom je droom op een rustige plek…

naarmate de jaren verstrijken slaan de ongemakken toe alles positief blijven bekijken al weet je soms niet meer hoe lichaam is aan het veranderen zowel de binnen als de buitenkant steeds afhankelijker van anderen reiken zij liefdevol de helpende hand…

stil, behoedzaam op dit nachtelijk uur andere wezens slapen mijn gedachten eerlijk en puur woorden zo op te rapen een enkel licht gericht op het scherm om vrijuit te schrijven in mijn wereldje waar ik mij over ontferm daar mag ik graag verblijven.…

zoals ik hier lig op mijn rug naar boven kijkend kaatst hun licht terug zoveel sterren die weer stralen je steeds afvragend waar blijven ze het halen iedere dag aan ons firmament schitteringen vreemd maar ook bekend vele levens lang mogen ze blijven zo kan ieder mens ze lezen en beschrijven…

grauw, grijs klaar voor de start naar een zonnig paradijs een laatste maal foerageren de reis wordt zwaar jong en oud spreiden hun veren mooie taferelen met heftige geluiden wie gaat er bevelen op naar het zuiden…

dagen worden korter, kouder groen verkleurd in een warm herfstkleed ook wij veranderen, worden ouder natuurlijk grijs voor je het weet…

in gedachten verzonken plotseling een tik tegen het raam zacht maar hoorbaar gauw even kijken wat mag dit zijn teer en onbeweeglijk diertje waar ik naar staar klein nog onbeholpen vliegen pas geleerd een jonge staartmees, helaas zijn inschatting was verkeerd…

net als een kat maakt de mens vreemde sprongen strak en resoluut of sierlijk maar onbezonnen geplaatst in een hokje doet vaak zo’n zeer ieder zijn eigenwaarde daar komt het op neer…

sinds drie jaar heb je me in de macht constante problemen ontnemen mij alle kracht ik tracht te overleven zet mij er overheen met al het goede wat is gebleven genieten van dien aard weet ik één ding héél zeker gezondheid, is ontzettend veel waard…

verward onrustig gevoel ogen sluiten,langzaam denkend aan een kat verdwenen de solsleutel als enkele noot gevallen van het blad verdwaald tussen zinnen waar woorden enige houvast bieden verrast blijkt alles een vreemde droom tussen harken en onkruid wieden…

rustig, waakzaam tussen twee armen steeds bereid iemand te verwarmen bij verdriet, dat kan gebeuren helpt een knuffel om op te beuren wees heel zuinig en niet te hard op ons kostbaar gevoelige hart…

wensen wie heeft ze niet van jong tot oud bij vreugde maar ook verdriet het gewicht in goud uitdrukkingen, we kennen ze allemaal er uitdrukking aan kunnen geven dat is een ander verhaal ik laat mijn gevoel spreken als stem op papier steeds weer een goed teken schrijven, met alle plezier…

deze nacht neemt zichzelf tot vrouw wekt de doden uit de valkuilen van het niets ik sta aan de reling van een eindeloze brug wuif naar het nageslacht ongelukkig maar toch sierlijk val ik eindelijk en klinkt trompetgeschal ik neem met list en kompas mijn vaste positie in in de buurt van poolster en grote beer ziende leef ik verder…

neen Edith,’’je ne regrette rien’’ het moet nog beginnen zie je de zijden kousen waren er op tijd mijn mantelpakje hangt al klaar en ik mocht de warme krullenset lenen van Stella ik hoop maar dat er geen wespen zitten het is wel een romantische plek zo’n boomgaard maar die rotbeesten hebben het altijd op mij gemunt die lotion gaat…

Met dank aan Maris voor de snaaksche inspiratie & Hil voor het ontberen ________________________________ Hoe brengt een prins gekust tot snode kwaker Zijn naakt gesnaak weer terug in het gareel Het bolgewas der blaasbalg ruist teveel In 't rieten pompeblad der kinderkamer Zijn valse klanken laten oren trillen Met donderend geraas…

Zinderende zomerzon schijnt over de daken van smalle straatjes Kinderen spelen op straat Ouders druk bezig met tassen inpakken Gestresste vakantiegangers Overvolle stations, snelwegen, vliegvelden Stewardessen druk in de weer Vrolijke mensen Vakantie…we komen eraan! Zon, zee, strand Surfers in de branding De roodgoude gloed van de…

Een worp. De eerste steen en dan een stoot zuigt hij aan de achterspeen? Een natte neus gebaart van neen niet tegen 't zere paardebeen want dat is dood…

In een zak gedwee geloken zaten ze getwee te stoken zodat hij bijna alle dagen bij vlagen ook de nachten wreed en zonder vragen boos en achteloos verkrachtte beet en mateloos bereed. Nu tomateloos en mat op de voorhand hen al zat en nooit meer op de doos bijt hij dof en van de lust bevrijd alleen nog in het duffe stof.…

Daar hing de gruwel goud verguld tussen pronte zachte prachten trillend vrij geknoopt met engelen geduld grote prille reeënogen lachten aan het kruis geen greintje schuld.…