119 resultaten.
Kikkerbil I
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 Wat van hem rest
is voos en vieze mensenmest.
Eens had hij er twee en geen idee
dat er iemand naar hem stond te graaien
die zijn kikkerreet
- het was een ongelijk gevecht -
in een paar gelijke delen
spleet om hem tot een gerecht
zoals hij heet
te braaien
en zo zijn fraaie cliëntele
tenminste één poot uit te draaien.…
Zoek
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 124 Gister viel het doek.
Op zoek naar teven
vond hij de dood
hij werd geen 7.
Die zoveel gegeven
en gegraven had
groeven we en veel te groot een gat:
wat zo’n beest toch met je doet.
Ik hield me goed totdat
de rulle aarde toegedaan
we akelig alleen op huis aan
hond en tranen lieten gaan.…
Spiegellijk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 77 Ik spuug de spiegel
om dat beeld van rotte vis.
Dan klinkt gesmuikt gegiechel
alsof het is
dat ik mijn eigenlijk
bekijk dat klaarblijkelijk
nog maar voor even een oerlelijk
blijk van leven lijkt te geven.…
Ogenlik
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 136 Zij streelt het oog en slaat
op mij geen acht
en ik ik smacht en wacht
geen ogenlik:
ik lik en lek en lok
haar met mijn blik
totdat de ruit beslaat
en zij zoals dat met beslagen ruiten gaat
met huid en haar vergaat.…
Zeebeet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 129 IJskoudvuur bijt op ijzingwekkend korte duur
met duizend watertandjes in mijn lijf
zodat ik gloei verstijf en klappertand
school slaand boven scholen vissen
die zich sierlijk uit de band
even willen vergewissen
of deze rille kippenvellenvis
uit vissen dan wel zelf te grazen is.…
Deun
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 232 Het stadse duister fluistert
hij luistert hoe het gloort.
Een merel wil de zoele nacht verdringen
met zijn juichend jubelzingen.
Dan en onverwacht verstoort
gekreun eerst zacht zijn rust:
De zoete deun van vrouwelijf in lust
verwekt zijn onvervuld verlangen.
Het laken niet meer onbevlekt ontvangen
geblust door haar die hij slechts…
Zang
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 188 Boven twee noten op zijn zang
zong het kruis
dat stond te zwaaien
als een kaartenhuis
in lichter laaie.
Potsier van stier een kwaaie
zag zij 't zwellen bij haar vent
zijn rozerode lellen fier
dat flemend fluitje van een cent.
En nog voor het minnen moest beginnen
voor ze tot de tien kon tellen
voelde ze bij haar daar woest van…
Leefnet
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 143 Hij mocht niet mee
het was van hoger hand beslist
geen specialist wist uit haar lijden
nog wat weg te snijden.
Wat er van dat fout geweven lieve leven
even bleef, het leefnet op het land getorst
een druppelspoor van vocht
tranen op die allerlaatste sparteltocht
aan de overkant op tanden knarsend zand gemorst:
Nooit meer samen zilten…
Leven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115 Zij die Hem zonder het te weten
heel haar rijke lange leven zocht
lapt Hem van God vergeten
aan een laatste ademtocht.
Dit is geen leven meer
maar altijd schrijnend zeer:
een aan het leven lijden.
Laat haar toch verlijden in de tijd
verglijden in het milde onvermijden
van de eindeloze eeuwigheid.
O, als het toch eens mocht
want…
Stof
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 247 Zo lang tot stof
versloft mijn rouw om jou
zo als een goed te gauw gelezen boek
dat afgemeten in de kast
of zo maar ergens in een hoek
verstoft. Vergeten tranen in ’t vergiet
verdoft, verdoofd, versleten het verdriet
je bloed, de lust, de last.
En zo wordt alles grauw om jou
gesust, verleden, dof.…
Maling
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 84 We moesten
omdat het in ons goestte
vlak onder woeste
baren naar de Sargossa mare
varen om ons daar
de kleine en de grote dood te paren.
Al aardig opgeschoten
na vele slobberige sloten
wat wuivend weiland
en het stroeve strand
verlieten we getwee
en hand in hand
ons tweede vaderland
nu proefden we het zoet van zee.
Totdat…
Verfvuur [voor Gís Marí]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 68 Hij broedt
terwijl hij voor haar zit
en zij hem lokt in maagdenwit:
omdat het moet.
Zijn eerste kwast is
op de tast
als in een lelieblanke duisternis.
Dan woelt hij verf in coloriet en klodder
bevoelt bevecht beziet de kleurenmodder
bekoelt het goede van zijn woede
totdat de chaos lijkt beslecht.
Maanden vele uren verder veegt hij…
Beloon
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 108 Hij grijpt al is ’t hem ongewoon
in haar nog maar even leven
naar de knekelende hand
die niet haar maar hem doet beven
laatste levensteken van hun band:
“Ma wat ik nog wil zeggen
ik vind je hebt het goed gedaan
je kan het hoofd nu neer gaan leggen
met gerust hart op 't einde aan.”
En zij die altijd corrigeert ze riposteert:
“Het…
Wormvorm
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 102 Ook voor een worm
is vorm een heilig moeten
maar toen na heel wat hopig wroeten
hij op zijn handen en zijn voeten
een wormin ontwaarde
voelde hij naar onze norm
zich God in aarde
en raakte homp en hopeloos uit vorm.
Daar vormde zich een tweede worm, enorm
appendix dat zich in haar wormen wilde
er lilde dril dat uit het gilde
in…
Sikkemeur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 82 Bokkig maar met volle teugen
geniet de oude op de haverkist
van zijn gebutst geheugen
beziet de jeugd die van hem is gegrist.
Al dat jonge blad
dat hij eens met welbehagen at
en blatend heeft beleden:
Wat lijkt het kort geleden!
Hij gaapt en pist
de poten wijd
neemt voor de grap een hap van eigen sap.
Of is dat uit oude bokken nijd?…
Tot taal
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 82 Schrijven, slecht of goed
is een daad van helden- en heldinnenmoed
die een mens beklijven doet
zodat je als je voor je afgrond staat
niet met heel je hebben en je houden gaat
tot stof, tot taal maar niet totaal vergaat.…
Rouwroep
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 203 Ik door zwerend zeer gelooide ziel
ik hoef niet meer
mijn lijf en piel zijn rouw geroepen
het leven sloeg mij nu genoeg.
Daar kwam ’t gevaarte naderbij
het milde motor brommen
werd hels: een het oor verdovend grommen.
Een laatste vlinderslag
een grimme branielach
wat zeer niet al vermag!
Begroef de man zich in de schoepen
van haar…
Af
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 78 Beschaafd, begaafd, gewoonweg aardig
in zijn mild charisma bijna waardig
beroept hij zich even onverwacht als zacht
op overmacht:
`Sorry, het is als de seizoenen
ik ga mijn eigen straatje boenen
ik moet en zal weer uit meanderen
op naar die ultieme andere`.
En zij die zich al die jaren gaf
zonder enige reserve
met al haar vuur en al…
Sexjuweel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 223 Dit is
een bekentenis
aan S, aan R, aan M
van hem
die dacht
hun klus te klaren
louter met zijn lummel.
Wat wist die jonge pummel
veel
van zacht
van tong-, van vingerstreel?
Hoe dacht hij hen verder op te winden
waar vond hij dat verdomde sexjuweel
toch zeker met zijn juichend liefdesdeel?
Hoe graag zou hij meer grijs dan groen
zijn…
Even
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 68 Zie de mens
die enkel nog kan zweven
ware het mij gegeven
bijna alles om het even
zorg noch voorzorg meer van node
al jaren onder zware zoden
heb ik één wens
om even, even maar weer op te staan
op te leven, rond te gaan
en dan rustig en voldaan
terug te gaan vergaan
een uitje van een dolle dode.…
Zomaar
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 90 Zomaar in een kille gisternacht
is ze weer daar
in al haar lieve zachte pracht.
Ze stelt me o zo stil de vraag
hoe gaat het hem die ik in mij droeg
en altijd draag om het even waar?
Maar dan waag ík een vraag
want doelt ze op de onze die ik net als haar
op al mijn handen droeg én draag?
Ze lacht nu zacht
wat zie ik haar zó graag!
en…
Lisboa
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 60 De dis vandaag was vis
sardien met aardappels en sla
ik eet dat graag dus ik zei ja.
Terwijl ik na wat flinke slokken
de vis in brokken trok
eigenlijk zat ik daar gewoon te schrokken
keek ik met een volle vette vissenmond
eens rustig in het rond.
Tegen 't fel azuren zwerk
stond in al haar toegewijde kracht
te restaureren bastion van…
Halfslacht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Hij heeft gebeefd
te zacht toe gestoken
de ogen puilen ongebroken
vol van vrees. Het krijsend vlees
blijkt niet te willen lillen
is nog geen het. Ze leeft.
Een tweede stoerder stoot
brengt eindelijk de rust
'Sorry' sust
de halve zachte slachter zacht
en onder ’t bloed.
'Ik hield mij groot
ontbeerde vlijme messenkracht
en…
Neologica
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 57 Hij hoort het sissen
het slang dat in hem huist
nog aan de taal niet toebehoort
maar hem beslist bekoort.
Het gist het suist het bruist
voorlopig vaaltje aan de talenlucht
bang voor ’t allerslinkst gerucht
klucht en klacht beducht.
En of het gruist dan wel beklijft
in logge woordenboeken ingelijfd
is niet aan hem om te besissen
dat blijft…
Alledag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 150 Mag ik van onder
tot boven
jouw almaar ronder
lichaam loven
ja ook dat borst’lig vooronder
waar binnen nog even
het zich zacht roerend wonder
vol prille belofte van leven
ons eeuwig gelofte
in een toekomst te geloven.…
Smachtvijver
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 108 Nu er niets meer van haar over is
haar as al zo lang voer voor vissen
blijft het voor hem slechts gissen
of er in de vijver van geminkt gemis
nog wat fris te vissen en te kissen is.…
Hennegender
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 Der dagen nog niet zat
mat ik mij een heuse haan
een hennegender aan.
Nu doe ik als een hen en ben
een haan alleen nog in gedachten
omdat ze me anders zullen slachten
en daarvoor wens ik mij wijselijk te wachten.
Hennig kan ik kukelend nog wel wat zeggen
maar hoe moet ik elke dag opnieuw weerleggen
dat ik die eigenlijk alleen maar weet…
Zoenzang
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 66 Waarin bekoort
de domme kracht
van daden dringen
die met man en lege macht
compromis en rede stomweg smoort?
Hoeveel verder zoent een zacht
gezegd met zorg geregen letterkoord.
Waar is het wijze woord
wie hoort
het zingen?…
Vrijezel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 73 Een loner jong- en vrijgezel
die droomt van vrij en vrijen en wel snel
staat met een boner dag en nacht te gluren
want pal naast hem bij de buren
woont en wacht een gezelin die zijn gemoed
en elk zijn vezel gloeiend groeien doet
Het mooiste ezelinnengoed van heel het dorp
ligt hem en dat maar op een steenworp
toe te pronken vanuit haar…
Zeemacht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 101 Nog zingt zij van veraf
en lacht in ruise regelmaat.
Het land op haar gewonnen
dat in de zon te bakken wacht
laat ze rustig ronnen.
Dan kruipt haar zilte nat
een glibberende slang in stille draf
bestrijkt eerst zacht.
Het rulle zand al bang wordt laf
doorweekt en wijkt.
Maar als zij met haar golven en hun kracht
het blubbernatte strand…