Netgedichten

netgedicht (nr. 77.871):

Lisboa

De dis vandaag was vis
sardien met aardappels en sla
ik eet dat graag dus ik zei ja.

Terwijl ik na wat flinke slokken
de vis in brokken trok
eigenlijk zat ik daar gewoon te schrokken
keek ik met een volle vette vissenmond
eens rustig in het rond.

Tegen 't fel azuren zwerk
stond in al haar toegewijde kracht
te restaureren bastion van geestelijke macht
doorluchte vrucht van generaties vakmanwerk:
alweer een kerk.

Ik dacht die vele vrome timmerlui indachtig
en zeker ook beschonken
ben ik niet te diep gezonken
heb ik het soms mis?
want als er een God is

als Hij bestaat en waarom niet?
je ziet Zijn huis hier
met en zonder kruis
op de hoek van bijna elke straat
en binnen 5 minuten wandelgang

dan ben ik bang
dat Hij er ook
voor vissen is
en voor de sla en al het look
en dan leef ik van de honger niet meer lang.

En alle andere mensen met hun magen
gaat ook hun geweten nu eens godbang knagen?
Het werd de hoogste tijd de rekening te vragen.