Beloon

Hij grijpt al is ’t hem ongewoon
in haar nog maar even leven

naar de knekelende hand
die niet haar maar hem doet beven

laatste levensteken van hun band:
“Ma wat ik nog wil zeggen

ik vind je hebt het goed gedaan
je kan het hoofd nu neer gaan leggen

met gerust hart op 't einde aan.”
En zij die altijd corrigeert ze riposteert:

“Het moede hoofd.” Dan lijkt het of ze dooft
van allerlaatste kracht beroofd

tot zij zich hervindt met twinkelogen
de oude mond in jonge krul gebogen:

“Het moede moederhoofd, kind.”
Het slot en zacht kent bitterzoet beloon:

“En je bent een lieve zoon.”

Zie ook: http.://www.guusmaris.com

Schrijver: Guus Maris, 7 september 2022

infoguusmaris.com

beloon

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 108