Stervensmoe.
Rasperig en taai klinkt zijn
eentonige zang,
koppig ook, doch vooral toch
heimelijk bang.
Nog een zomer misschien,
en dan slechts één winter lang.
(Vrij naar Herman Hesse)…
dagen die moede ontwaken
in lage witte nevels
die lang blijven hangen
over de winterse akkers
over de middag glipt soms de zon
even door de wolken
om plots weer te schuilen
achter een regenbui
alles in de natuur
wordt stervensmoe
en neemt afscheid
van de laatste herfstdagen
de bomen lijken
op naakte skeletten
in de schemerende avond…
Wanneer ik aan zo’n lekkernijtje zit,
genietend van wat mijn papillen proeven
-wat mij in hoge sferen doet vertoeven-
bedenk ik af en toe ook wel eens dit:
Voor bijen is het toch een heel gedoe,
ze vliegen zich een zomer lang de blaren
om al die zoete nectar te vergaren;
na zeven weken zijn ze stervensmoe.…
rust in mij
gij oude mens
verlaat u op
mijn dragende troost
voel mijn warme hand
het verzacht uw pijn
door scheiden overmand
houdt mij nog even vast
dicht mij uw gedachten toe
ze worden nog enkel gedragen
als een angstige last
ga nog even mee
langs mooie levenslanen
ik weet u bent stervensmoe
doch laten wij nog even dralen
en ons…
‘k Zie de zomer vergaan
de bloemen die stervensmoe staan
ook in mijn eigen hart is iets dat nu treurt
omdat ook in mijn leven de dagen worden verkleurd.
Soms kijk ik weemoedig door ’t raam
toen de bloemen bloeiden, sprak ik ze nog allen aan.…
Prachtige slapende stenen engel
onwerkelijk hemels wezen, angelface
ik kom wel meer kunstige
aardse engelen tegen op mijn reis
beeld, je ligt stervensmoe gegoten
in renaissancestijl
aan de edele rand van edentuin
mijn grote poëzie-engel, vervolledigd stilleven
blauw licht, ornament van puur arduin
ook engelen moeten af en toe rusten
'…
715
Bezig met laden