Krakende tak
Springerig geknikte tak,
hangend daar al jaar na jaar,
dor kraakt hij daar in de wind
zijn beverig lied,
zonder blad, zonder schors,
maar kaal en vaal
van een lang uitgerekt leven.
Stervensmoe.
Rasperig en taai klinkt zijn
eentonige zang,
koppig ook, doch vooral toch
heimelijk bang.
Nog een zomer misschien,
en dan slechts één winter lang.
(Vrij naar Herman Hesse)
Zie ook: http://hanskilian.punt.nl
Schrijver: Hans Kilian, 21 mei 2011
Geplaatst in de categorie: afscheid