Tarantella! Tarantella!
Juicht het uit de mandoline;
Tarantella! Tarantella!
Klappren schelle castagnetten;
Tarantella! Tarantella!
Gonst en bromt, en krijst en schatert
Wilder staag de tamboerijn.
Kostlijk paar!…
duizelig van je dansende lichaam
draaiend als blonde liefdes spin
gevangen in je onzichtbare web
verdronken in je mooie ogen
verliefd op je warme lach
geketend aan je zwoele lippen
genietend van je zonnige stem
verbijsterd door je bergachtige passie
bevrijd uit je omklemmende tederheid
verenigd door uitputtende liefde
opgewekt door…
nog nooit zo'n mooi stuk
muziek gehoord als
'Silenzio d'amuri '
wat dat met mij doet
is nauwelijks te beschrijven
een betovering komt over mij
waardoor ik me gedreven voel
het te herhalen en te herhalen...
'Silenzio d'amuri '
galmt het voortdurend
door mijn hoofd…
Tarantella en hoeden, mannen in het zwart..
Minder,minder, niets kan schelen,hoge heren erom heen.
Trekkende lippen, donkerbruine vlekken op gelaat,
toga,s en verzet niets kan schelen.
Flitsen, trauma, spoor en rails.
Zo wit kan zwart zijn..…
kortaf
Toen ik de wc schoonmaakte
Je proest ingehouden, maar
Ik kijk er niet van op
Eerlijk gezegd kan het me niets meer schelen
Het staat wel apart zo’n
Roodblonde lok met
Zwarte wilde krullen
Jij knipt wat rozemarijntakjes af
Ja dat zal lekker zijn, ik maak appeltaart
Jij krentenbrood met rozijnen
Zullen we de liefde dansen
Ja de tarantella…
kon
ik nu ooit mijn anonieme dichter vinden
vreemde handen draaiden mij
om verplicht het masker voor te binden
Schuchter
liep ik naar de grote zaal
keek mijn ogen uit met al deze verklede mensen
kreeg 'n balboekje, van 'n onbekende, dit was toch abnormaal
Mijn ogen
vlogen over de letters op zoek naar
daar zag ik het al staan
"de tarantella…