Alle inzendingen over terug in de tijd

voortsluipend fantoom onzichtbaar, geheimzinnig aanwezig zonder present te zijn in symbiose met de mens de oneindige zee van tijd beperkt door ons zijn onuitputtelijk in beweging deint mee op de eeuwigheid het is tijd…

eeuwen Maar van de leeftijd (dat is de tijd) van het heelal van een ster of de zon van de aarde en zelfs sommige bomen kan ik me geen voorstelling vormen…

De tijd zal de wonden helen en tranen blijven drogen tijd die niet stilstaat een tijd waarin we hopen mogen. Ooit zal alles beter gaan daar blijf ik op vertrouwen ik weet dat er altijd Iemand is waarop ik mag blijven bouwen.…

een andere tijd breekt aan waarin zal blijven wat waardig is in gevoelens tussen ons gebleven waarin ik altijd zal praten over jouw afwezigheid als zou je net in aantocht zijn een andere tijd breekt aan waarin ik zal lijden gaande langs dierbare nu ook trieste plekken waarin onze muziek zal zijn verstomd mijn stem zo stil zal blijven…

geest moet vast van een verkeerde donor zijn geweest Of zou het zo kunnen zijn dat ik nog leef met teveel pijn Het verleden heeft zijn sporen nagelaten maar daar wil niet meer over praten Geen pijn meer voor mij ik leg alles opzij Verdring het onbewust en heb daarom geen rust Het verleden moet rusten en ik moet erin berusten dat de tijd…

Want ik kijk weer met oude ogen en ik weet dat de tijd de massa volgt en niemands waanzin zal vergeten want ik ben de schaduw en de kluizenaar die altijd antwoordt als hij de massa en haar angst weer ontmoet.…

Je krijgt een baan en doet je best, werkt je te barsten en de tijd doet de rest. Je krijgt verkering, verloofd en gaat trouwen, krijgt kinderen, maar ook die kunnen de tijd niet tegenhouden. Je nadert de middelbare leeftijd,ouder worden gaat snel, 't gaat met gebreken, dat zeker wel.…

te vroeg dat ook het laatste brok is langs gegaan De tijd is stil gaan staan…

Tijd glijdt niet voorbij maar schokt en bonkt en rolt en splijt dwars door mijn dagen Tijd, keer dan het tij als wind de zeilen bolt wil jij mijn schip nu dragen Genoeg! doe het voor mij als jij niet meer zo tolt zal ik je niets meer vragen…

IJstijd... Wintertijd... Wedstrijd! Hartslag... Armslag... Schaatsslag! Tienden van seconden... Ritme gevonden... Nog twee ronden! Overwinnen? Tacktiek verzinnen? Opnieuw beginnen?…

De klok tikt de tijd weg, soms doet hij dat snel. Als je erop zit te wachten, doet hij het veel te traag. Soms vliegt de dag je handen door en is hij om voor je 't weet. Soms heeft hij 48 uur, althans dat lijkt zo, of loopt hij dan soms voor? Gebruik de tijd, en doe het goed. Dat is de intentie van dit 'verhaal'.…

muur deed openbreken wat was verstard de ellende van het lot wegvallen van elke vorm van genot Nu kijk ik soms wel eens in de verte van de zwarte nacht zie geen boodschap meer in de lichtjes van ons dak een besef dat is gekomen je moet vechten voor je lot en niet denken dat 't zelf zal komen en dus vecht ik geduldig tot... ...andere tijden…

zand door mijn vingers onweerlegbaar onomkeerbaar ongrijpbaar als de lucht luisterend naar zijn eigen wetten slepend als stroop vluchtig als vuur onbekommerd over de gevolgen gaat hij alsmaar voort zonder immer om te kijken of even in te houden onverminderd onbevangen gaat hij door maar naar waar?…

de tijd tikt voorbij, maar plotseling is het stil. lege batterij...…

schenkt iemand zich een wijn Ik spoed mij door een verlaten stad naar mijn geborgenheid doe het licht aan schenk een borrel, en laat voor eventjes de tijd…

De Lekkerlandse kerk wordt flink verbouwd, Maar is het wel het eerlijke bedrag, Waar dominee voor collecteren mag, Of zijn de bouwers weer te goed vertrouwd? Een dronkaard heeft, om fraude aan te duiden, Besloten om de grote klok te luiden.…

Tijd herhaalt de dagen Tot de weken een sleur worden Elke minuut is anders Totdat de seconden eenzijdig worden Alles wordt in tijd begrepen Maar niemand die de uren verstaat Ik zie je morgen om 12 uur Hetzelfde als gisteren om 1 uur Fouten worden niet gemaakt Fouten worden herleefd zonder ervan te leren Tijd heelt alle wonden Maar…

het grijze ledikant verbleekt twee ogen turen van verleden vragen niets dan stervend keren van de tijd tijd, verloochent tijd; bedekt het gaan van ‘t leven ontbindt verdoken onder dekens eenzaamheid het blanke ledikant verstijft tien ogen turen van verlaten zeggen niets dan lekkend staren naar de tijd…

Geef me even wat ruimte geef me even wat lucht Geef me even de rust opdat ik van opluchting zucht Laat me even tot mezelf komen laat me even gaan Laat me even bezinnen dan kan ik het straks weer aan Nu is alles nog donker zie ik nog niet het licht Voel ik me buitengesloten zonder mooi vooruitzicht Gaat de toekomst weer voor me stralen…

Het leven kent vele vragen En gedachten die in de tijd vervagen Vraag je morgen iets aan mij Dan is er alweer een gisteren geweest met een ervaring erbij…

De tijd heelt alle wonden (zoveel pogingen verspild) maar het kan zijn dat je wonden hebt die je niet genezen wilt ik herinner me jouw ogen, je stem en ook je lach jouw beeld dat blijf ik koesteren omdat ik zoiets nooit meer zag…

lach los De maagzweer kriebelt Hij deint zomaar zonder zin Onder een plafondspiegel In een hotel met meer sterren dan stijl Soms vielen gaten in de ruis van buiten Zoals het lied van de krekels na een trilling Dan dreef hij als een bark uit het raam Na de trage knipoog van de avondzon Gleed de nacht, een wurgslang binnen Hij had tijd…

De wijzers van de klok, ze tikken zacht Je hand omklemt die van mij Het is nog warm, ik ben niet blij Droevig klinkt de muziek van de nacht Weten dat ’t licht snel doven zal Sleept mij in dit diepe dal De tijd, het leven, het is niet in mijn macht De wijzers van de klok, ze tikken zacht Je koude hand zegt me “het is tijd” Pijnlijk is ‘t laatste…

Spiegelend in toekomst van weleer Tast ik blind achter mij in duisternis Wetende geen toekomst meer te vinden Verbreek ik het spiegelende wachten…

Erg kien en bij de tijd.…

Ik had geen tijd toen je nog leefde, nu je er niet meer bent... heb ik tijd...…

Hoe kón ik dat niet eerder weten, niet beter zien in vroeger tijd? Hoe moet ik het weer ooit vergeten? ------------------------------------- uit: 'Parken en woestijnen', 1940.…

formatie als miniaturen tegen het blauw boven een stille diepte wegwijzers naar de kosmos naar onze oorsprong sterrennevels lichtjaren ver de wereld waarop jij en ik zijn is onvindbaar deze plek waar we liefhebben sterven en tot stof vergaan onze aarde is een plaats voor blijde dankbaarheid dat we mogen beminnen in onze tijd…

Tijd is geen snelweg tussen geboorte en sterven, Maar ruimte om in de zon te parkeren Tijd is geen kast Om je leven in op te bergen, Maar een vitrine om het tentoon te stellen Tijd is geen typmachine Om alles te beschrijven, Maar een harde schijf om alles op te slaan Tijd is geen kalender Waar alles voorgeschreven staat, Maar een boek…

tijd heelt niet alle wonden nee, niet allemaal de kleur van het leven is soms zoek daarom doe ik vaak mezelf tekort toch is het tijd voor verandering de cirkel moet gebroken worden nieuw geleerde dingen toegepast weg met overbodige ballast ik heb zoveel pijn doorstaan zoveel tranen en teleurstellingen soms kijk ik als op een afstand toe…