2404 resultaten.
lente(sonnet)
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 620 de lente ademt de winden drijfveer
van haar vruchtbaarheid over mij
en haar vogelen stembanden zingen blij
in onze grijpende oren neer
en de zon lacht een opening in
zijn wenende en grommende gordijnen
ook de paddestoelen verdwijnen
in de humuslaag van hun begin
de geldgeile mensenklauwen grijpen
alles van zand tot kraaien
nog…
geklommen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 421 Zijn zweet is omhoog gemengd
met de modder en het stof
en zijn griploze handen klommen
achter de trekhaak van de ogen
de grijze rotstanden grijnsden
reeds vele krijgsgevangenen
van de strijd met zijn huid bloot
ook de winden lachten neerwaarts
en met schmink van geld
toverend gemaakte ogen
lachten vanuit een glazen paleis
met…
liefste gaatje in mijn schaduw
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 727 Liefste nog levend gaatje zelfs als
Het licht de kamer ontvlucht
En lamp die het gooien
Dat men mij in de mond wekt
Blijft doorstaan
Bloempje in mijn weide
Dat zelfs als een dode zon
De vruchtbaarheid ontrooft
Die liefde blijft bloeien
Luisterend, oor in een bloem
Dat ik zelfs wat onder de tong
Ligt te sterven of te glanzen
Geheel…
koude ogen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 628 Zijn ijskoude blik priemt
de minachting door mij heen
hoe kan ik zacht blijven
als hij mijn woorden stukslaat
met het scherp van die lach
-scherven eten immers vlees-
de schaduw plukt hij uit
het zonnigste van mijn zomer
en verstikt mijn brave neus
er tergend langzaam in
telkens lik ik wonden schoon
aan het licht in dit leven
en zweven…
zwevend door een rustige zomer
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 425 onze handen versmolten
en ogen strelend in elkander
een zwevende stap
door de rustige zomer
jouw lippen zachtjes
fluisterend in mijn huid
en mijn dagdromen beleven
mijn neus slapend in
jouw zoete geur
en mijn ogen open
voor de schone hemel
de weide vol bloemen
die buigen onder
onze spelende lichamen…
angst voor het onbekende
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.410 angst vreet de appels
uit de kruinen van mijn dag
mijn nekharen overeind hijgend
en wolken volgen zijn hand
ze leggen zich vlokkend neder
op de vensterbank van mijn ogen
het onbekende staart me
recht in het verbleekte gezicht
zijn ogen zijn zo donker
dat ik niets kan dan tasten
en mijn gedachten vallen
in een heelal van een…
volmaakt gelukkig
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 3.531 op de grond ligt een gedicht
een naakte scherf die de wind
uit de spiegel van mijn leven nam
mijn trouwe stoel houdt me
krachtig vast en hoest het stof
vanonder mijn onrustige kont
vantussen de takken ijlt
een lichtstraal door het glas
en legt de titel bloot
'volmaakt gelukkig', hij glanst
ik trek gehaast aan de pen
poog…
mag ik
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 967 mag ik aan uw zachte borsten slapen
en spinnend neergelegen in uw armen
naar het verre licht van sterren gapen
zachtjes me aan het uwe verwarmen
mag ik u voorzichtig uit het gras optillen
en dat moment tot een puntje verkleinen
om door regen en wind in mijn hart te stillen
langzaam samen in ons geluk verdwijnen
zonder gesproken woorden,…
Green Deal
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 47 Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje
_______________________________
DEAL OR NO DEAL
Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt
Met aanbevelingen voor Adema:
Voor piekvervuilers enkel Canada
Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…
vervaagde jager
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 534 hij heeft zoveel achter
het wild van het leven gejaagd
maar geen kogel kreeg te eten
zo heeft hij de loop omgedraaid
en het laatste beetje leven
vanuit het eigen hart gegraaid…
weer een barst in mijn bunker
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 554 Weer een rots in de grondvesten
Van mijn krakende bunker
Die hoestend dit zwarte stof
De papieren lucht induwt
Ach, ze huilen en roepen
In breekgeluiden van pijn
Want elk keitje wordt
Een scherpgekante oorlogsrots
Gezwollen in de dooraderde brei
Van mijn voelen en schrijven
En ook de drukke stuurman
Van mijn domme ledematen
De fronten…
gorilla in mijn kruinen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 969 Gij zijt een krijsende gorilla
in de kruinen van mijn leven
die met de tijd mee krimpt
en vormde vaak een baken
van lieftallig ooggeknip
achter de klippen van uw woorden
mijn schipper draait reeds
zijn kijker, hij kent het snijden
van uw kille rotsen al
leef maar in uw glazen bol
met eigenliefde geblazen
die mijn huid te…
een dag die me opvreet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 703 Een dag die zijn zwarte broer lijkt
bouwt met zijn ontwitte tanden
van ijle lucht, een kooi
de wolken van zijn gedachten
smelten in zure druppels, ze sissen
op het rozenblad, dat verdrinkt
in een metamorfose tot netel
zijn ijzige adem snijdt
de grond onder mijn voeten
tot blootgapen van de wonde
het bloed klampt vluchtend
om mijn trillend…
splitsing
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.047 onze wegen scheuren een splitsing
en mijn ogen wenen me uit
hoe uw rug tot de stip krimpt
die ons warme hoofdstuk afsluit
de enkele flitsen en gevoelen
die mijn geheugen nog omklemt
lijken door uw verlaten getand
en mijn hart bloed het bijlen
de forse adem van het lot
heeft uw zachte zeilen
in andere richtingen gebold
en het…
zuur(sonnet)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.519 wanneer hij gesloten bleef die mond
en zijn lichaam uit werd gekapt
in de wazige steen van achtergrond
is de tijd mij sneller ontsnapt
toen die mond vierde met een lach
en een lieflijk woord achter zijn
zeldzaam vreugdige lippen lag
was het al een stralen in de pijn
ach, toen de armen mij
bijna aan gingen spreken
was mijn hartje al zo…
doellopen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 624 Hun hete tongen duwen vloerwaarts
het dampen van de motoren uit
en de verdroogde stembanden
brokkelen in hijggeluiden af
een stortregen van oververhitting
verlaat het bos dat hun schedels
de zware zon helpt dragen
de poriën wenen hun oogjes leeg
toch zweven de roeispanen
van hun eindeloos lopen
door het macadammen meer…
mijn doornroosje
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 784 zijn doen slaat mijn boog
weer tot een trillende spanning
en pijlen van woorden
worden reeds in het heet
van mijn woede gesmeed
vergeef me liefste, ik ben
maar van vlees en bloed
mijn moeite scheurt
in het snijden van de pijlen
de brandgeur die uw vlees
mijn neus toe krijst
is een botte terugslag
die mijn glazen hartje…
zout water
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 640 in het nat van zijn verdriet
vegen lieflijk glimmende tanden
tot strepen van gefrons
en alle geluiden verdrinken
tot een schreeuwend modder
hij tracht als een egel
onder de koplampen van het leven
in zichzelf te vluchten
de pels stijft tot pinnen
in het brandend warme gal
schenk zijn bloemen de nacht
in wiens zwarte zon en…
zee
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 351 toornhoog slaan de golven
wat een immense kracht
mijn hebben spieren getracht
maar het zijn glazen wolven
de tanden schuimen honger bloot
in een wegstervende zon
ik wou dat mijn hand groeien kon
de greep is nog geen zeepstuk groot
de zeilen ach, ze scheuren
het is maar menselijk zaad
zonder regen kan niets gebeuren
toch is…
smeltende ster
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 626 Het gras fluistert mijn rug
In vochtige woorden de vreugde toe
En mijn neus danst met bloemen
Op de kristallen dansvloer
Van een zomers briesje
De ogen grijpen naar een ster
Die langzaam in gouden druppels
Smeltend mijn horizon inkleurt
Ik proef hoe de warme gloed
De mond van elke porie kust
Maar mist zweeft de afstand tot een gat
Mijn…
laat me niet in stilte zakken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 837 Duw mij niet in dat hoekje stilte
De muren zijn er reeds dood
De vloer kreunt er wat kilte
En mijn hersenen zijn er bloot
Voor de eigen woeste tanden
Ze zijn van taart op steen gestoten
De vriendelijke taal van de randen
Is met het bloeden mee op gespoten
Mijn bloemen bloeien enkel doorn
In dat voedingloze licht
En ogen zijn…
zitkamergevaar
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 619 hij staat daar met zijn tong die scherp
is geslepen door de pijn, in de aanslag
alle strikken likkebaarden reeds in stilte
als onze vormen langzaam het scherm betreden
als een aan het raam gevroren gier
zijn nek onder het dwangmatig zitten gebogen
en de ogen elk beeld uit de lucht rovend
met behulp van hun glazen netten
-wat verdorven is…
big bang
netgedicht
3.0 met 40 stemmen 6.801 De seconden in jouw ogen
big bangen honderden
dromen en broze korreltjes
geluk van elkaar
een omarming is een tocht
in overvloedige warmte
achter de tred van je hart
de zoete woorden in
je weet op mijn gezicht
het geschapen geluk
met een glimlach te onderstrepen
laat de ons dan niet tot
een stipje herinnering vervagen
ik zie je graag…
kever
hartenkreet
2.0 met 40 stemmen 5.161 onder de bladeren woelt een kever
de oppervlakte nabij met
een bal vol dromen tussen
zijn roestige grijpertjes
in een herfstig landschap
hijgt hij tussen geel
blad en afgevallen appel
en rolt zijn garen tussen
de mestkeverballetjes door
een gevoelstroom vol leven
om kalm en als mist weer
in zijn warm hol te verdwijnen…
zomer
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 697 de zomer vangt de spelende kinderen
en propt ze vol met zijn liefde
tot hun huidjes langzaam overlopen
van het als maar groeiend plezier
hij vult het landschap met zijn kleuren
lustig hier een stipje, en één daar
de bloemen wekt hij uit hun slaap
wrijft zachtjes over hun neuzen
met de gouden vingers van zijn zon
het water schenkt…
moeder
netgedicht
3.0 met 49 stemmen 6.399 moeder in uw omhelzing kan ik rust terugvinden
gij legt mij de zachte woorden in de mond
stillend, een schuilplaats voor stormwinden
in u is de bal van mijn geluk wel rond
en kan hij rollen, mij de lach aansteken
moeder gij schonk mij een grote mond vol tanden
al moet gij hem vaak zelf eerst openbreken
tussen de eelt schuilt er fluweel in uw…
spiegel
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 830 ik heb in de spiegel gekeken
in mijn hoofd mezelf gefotografeerd
aan het beeld getrokken, het gekeerd
en de schaduw weten te breken
in miljarden stukjes licht
deze dan weer gescheiden
of op andere plaatsen gericht
minuten kon ik het beeld berijden
vol hoop en valse edelheid
ik ben er zo diep in gedaald
dat ik niets meer heb behaald
dan…
plank
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 848 hij voelt de adem uit zijn longen groeien
de woorden staan stijf in zijn keel
zoals zijn lichaam dat een plank is
en langs alle kieren kraakt
vol wormen en vol sporen van regen
de foto in zijn handen is niets
dan een vlekje vertroebelde troost
dat hij tegen zijn dovend hart drukt
en indommelt…
afscheid
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 2.816 het is zo zwaar dat ik het niet
over de drempel van mijn lippen krijg
"afscheid" weerklinkt in een uithoek
van mijn daverend hoofd en beukt zich
tegen de moed die het recht houdt
mijn tranen kauwen op de grond
onder mijn wankele voeten, om dan
een braakbal van niets uit te spuwen
ik val een laatste maal in haar armen
en mijn geheugen…
warm dorpje
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.032 straten waar licht door zweeft
en zich tegen de gevels neerlegt
de blikken langs de kanten
zijn er niet ijzig maar
aanvaardend en auto's razen
er ook de gassen uit hun longen
maar er zijn die momenten van pure
kalmte, wanneer de beheerste wind
als muziek mijn poriën betreedt
vogels planten zich op halzen
van knusse lantaarnpalen…