Alle inzendingen over tumult

Ik slijt mijn dagen nu alleen, Vermijd elke bron van mogelijk tumult, Waar kan ik nog gaan, waar kan ik heen? Dus ik wacht. Met veel, heel veel geduld. De ongewenste ervaring is duur, Er is wel degelijk iets kapot. Door een speling van de natuur, Een speling van het lot.…

Om het tumult te ontvluchten reisde ik naar Australië waar ik het aan de stok kreeg met nandoes en buidelmarters. Eénmaal werd ik zelfs gebeten door een jeugdige koalabeer. Soms verlang ik waarachtig terug naar vroeger. Er was vrede. De gesprekken verliepen gemoedelijk. Het ging van: 'Tsjee, wat loopt het hier lekker zacht.…

zwemmen in 1 poel Dat we kiemen uit 1 korrel Ze fluisteren over de stad Waar de adem van de trompet deint Waar snaren veelstemmig trillen (Het warrelig loflied van lover in de wind) Waar volkse helden sporen dragen En een draak spartelt voor de genadesteek Dagen verbruiken me Wazig als een spiegelbeeld in het uitstalraam Hol ik door het tumult…

Lust lekte weg Als door een doorzeefde darm Tumult vulde straten Toen jouw waakvlam sidderde De stuip voor de stille sluimer Viel je samen met jouw aanhang Mij en een vuistvol anderen. Versnipperd over het vage koren Versneden in duizend dolle deugden Die verder duren In een landschap dat laait.…

sokken Dan raadt hij naar het raderwerk De springveer, de stroomdraden de zoveelste koets die van de band rolt En hoe alles draait en doordramt In het teken van de klant Terwijl de herfst de zomer verdringt En hij met een schijnbaar gemak In de bureaustoel neerploft Het klavier betokkelt De muis naar het icoon stuurt En hoort hoe In het tumult…

rustig mooi – lief – en goed geboren mag zijn om te delen wees je bewust van de liefde die door vele generaties heen betrokken bij jou is en blijft als jij naar eigen stem luisterend gewoon en bijzonder tegelijkertijd ook voor nieuwe lichtingen weer een medemens wezen mag dat in de keten van generaties jij het masqué mag ontmaskeren van tumult…

( voor Marcel Proust ) Het boegbeeld van de geheel vermoeiden, de weerlozen in een zinlloos tumult, geteisterd door fysiek verval. Een hoge ziel paradeerde over de puinhopen van een vluchtig verglijdende tijd en het al te oppervlakkige. Zijn droevig gelaat werkte als een magneet voor de vele beelden die hij tijdloos maakte, bezielde.…

We varen in een krakende bark Gladgestreken lijken de plooien na ons dagelijks tumult...het knarsend evenwicht, De harmonie van een dronken orkest. Zwanen zouden meer verstand van trouw hebben.…

De stad verdwaast in ‘t violette licht, gemsten uit de hooggehangen bollen is vol tumult van claxons, trams en hollen van mensen naar ‘t trottoir, schrik op ‘t gezicht voor schreeuw van auto, die op hen gericht, heeft scherp haar ogen… Zie hoe vreemd gezwollen In het ontsteld gelaat der stad...…

We verkennen het binnenste van de badstad Zwerfkatten blazen er, Tonen hun hoge rug De bevrozen glimlach van de clown verlost de kinderen van pruillipjes Een cellist waagt zich aan Bach In de schaduw van een winkelgevel. 2 Het tumult van de zee zwelt aan.…

De wegomlegging is een hel Hels Hel vuur licht op Dus zo zien verbrande lichamen eruit Ik ging eigenlijk naar de groenteboer Kom thuis met een paspoort Koude burger Mjah het is niet hoogstaand Even schransen Tussendoortje Straks is er thuis Een warm bad Olijfjes en smeerkaas Kinderen op de Playstation Ik bel je schat Er is tumult…