Foto's van mijn geboortedorp
zo'n honderd jaar geleden
grindweg tussen rijen bomen
langs kaarsrechte kanalen
Turfschepen in 't bruine water
de smederij van m'n grootvader
veenbaas te paard voor 't café
pezige mannen met pet en spade
graven met kromme ruggen kanalen
steken turf van dageraad tot schemer
hun loon halen in 't café duurt
al…
Mens en mensheid overleven
door behoeften te bevredigen
honger stillen, dorst lessen
lust bevredigen, veiligheid creëren
indien goed uitgevoerd beloond
met gevoelens van welbehagen
geluk genoemd, een beloning
getriggert door lichaamsdrugs
ik zag het bij m’n grootouders
op ‘t Groningse land in ‘t najaar
turf en aardappelen in…
Slechts hoopjes turf en daken
Van donkere huisjes staken
Zwart uit de nevel omhoog.
Ze was zo stil, zo zonderling,
Die zee, waar niets bewoog.
O, die zwarte, grillige heuvelkust,
Die met haar brede lijn,
Scheidde de blinkende nevelrust
Van 't gloeiende karmijn!…
royale scholen
op naar de burelen van de fopneus en de klapsigaar
maar helaas wij zijn de vierdimensionale ruggengraat
die zich gratis dwars liet zetten tussen as en zode
Er is reeds een hard gelach aan witte rots ontsprongen
voor men raakt gehecht aan een zin die waarlijk bloedt
Slechts het pikachtig bindmiddel sijpelt uit de van mest
en turf…
tulp, de bol van de magnolia
als de kleuter die net ontwent aan de fopspeen
een kwijldraad verbindt de polen van de magneet
overspant het veld waarin ik doofstomblind wil dolen
tot ik in het maatglas de lauwe palmwijn vang
die zuinig vloeit uit de vouw die ik zelden zomaar vergeet
het veenmos groeit grijsgroen over jouw flanken
met de turf…
Als een bruine grizzlybeer weet ik precies
waar ik mijn voedzame zalmen moet vangen
als een dagpauwoogvlinder weet ik even exact
waar de bloemen met de lekkerste nectar staan
en als een hongerige wolf weet ik eveneens
waar de beste prooidieren zich bevinden,
als kronkelhaai turf ik visrijke stekjes af.…
II
Horen ook zij bij vlagen nog die sissende stoom
zien zij de volle perrons , opgenaaid de sterren,
herkennen ze aan de grond nog turf en het veen,
echt niemand ging uit eigen beweging daar heen.…
II
Horen ook zij bij vlagen nog die sissende stoom
zien zij de volle perrons , opgenaaid de sterren,
herkennen ze aan de grond nog turf en het veen,
echt niemand ging uit eigen beweging daar heen.…
571
Bezig met laden