Alle inzendingen over twinkelogen

naarmate de nacht vorderde spraken twinkelogen boekdelen bleek jouw glimlach even onuitwisbaar als de mijne kroop je ongezien dichter vond zo de weg naar dat plekje waar over het bestaan er van nog werd getwijfeld scheen een zacht licht op al het nieuwe dat ik met beide armen omarm en lief zal hebben…

Ik kijk naar je door de hittegolfjes van de kaars warm en gezellig, tafelgescheiden en toch nabij de trilling van het licht geeft je een engelgezicht jouw twinkelogen zijn de verbinding met je hart ze spreken zonder te zeggen, ik hou van je...…

je of werd gewoon een discussie en je zilverkrullen ik keek naar jou verstrengeld pratend nachten vullen je was inmiddels op mijn lijf geschreven ik keek naar jou bleef je oneindig liefde geven gedachtes die ik rijmend probeerde ik keek naar jou hoe je schilderde, me inspireerde je stalde botten en veren uit ik keek naar jou twinkelogen…

Dan lijkt het of ze dooft van allerlaatste kracht beroofd tot zij zich hervindt met twinkelogen de oude mond in jonge krul gebogen: “Het moede moederhoofd, kind.” Het slot en zacht kent bitterzoet beloon: “En je bent een lieve zoon.”…

een schouder die droevig droeg waardoor jaren moeilijk leken ook vertelde je van elke ochtend vroeg uit de veren en duiven opgedoft met kleurrijke ringen van mannenkoren en samen zingen van zaterdagochtend de lokroep voor warme koffie met een velletje ik ruik het shaggy, de grijze jas de rookstoel en de brandgaatjes zie rimpels boven twinkelogen…