11598 resultaten.
O-derivaat
gedicht
2.1 met 38 stemmen 13.584 Toen ik niets meer deed
wist ik wie ik was
van alle mogelijkheden
nog het meest simon vinkenoog
uit stilte ontstaan
af- en aanwezig,
warm en koud,
waterpas.
Wat ik tot nader order was
bekend en onbekend
niet langer meer dat
maar een en al oor
in de wetenschap
dat
---------------------------
uit: Gedicht, 1975.…
tussengeluid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 74 nu de dag voorbij is, zijn
wolkenluchten en sterrenhemel verdoofd
nergens dringt nog geruis door tot
hoornen oorschelpen
we vermoeden enige stilte
ontstaan door luisteren, dit is
het resultaat van fluisterstenen gehoor
en met stomheid geslagen
zijn we ingenesteld in onze
ademloze vallei…
Regen
hartenkreet
2.5 met 13 stemmen 1.694 Regen valt
als warme tranen
in de drooggewaaide bedding
van een rivier
de uitgesleten kiezels
vormen een brug
naar de overkant
een paradijs
in stilte ontstaan
waar de kracht van de verbeelding
hoogspel speelt
met een liefde
zonder woorden
in het bleke ochtendlicht
vliegt een adelaar
hoog boven de wolken
hij is zo wijs
de regen
te vermijden…
Twee mensen
hartenkreet
4.3 met 7 stemmen 1.516 kleurrijke dromen uit stilte ontstaan
warmte vervult dit eindige leven
liefde nadert een kloppend hart
een mens verdiept in een hoger streven
rust vloeit naar aarzelende nachten
hemelsblauwe luchten om zacht te betasten
mijn hart roept de hoogste tonen
spontaan bekoord door jouw onverwachte lach
die jij aan mijn schuchtere wereld gaf
helende…
Erflater
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 118 heb respect
voor de
notaris
gewis
mensen emotioneel
binnenkomend wat
staat ons
te wachten
de overledene
rust in
ieder geval
zacht
enorme spanning
het staat
op ieders
gezicht te
lezen hij/zij
heeft toch
hopelijk aan
mij gedacht
de notariszak
wordt geopend
in dit
kantoor is
intense stilte
ontstaan
het voorlezen
van…
uit stilte ontstaan
netgedicht
3.8 met 33 stemmen 853 is zomer
het moment van leven
alsmaar breder groeien bloemen
ik zet jou naast me, tegen het zuiden
zo vlak de sterren, oneindig
in de nacht
en alles in je
tussen lucht en dromen
dringt door rotsen, blijft open staan
ik adem de glimlach van het zwijgen
op deze of een volgende dag
het is de wind, hoog en helder
het is de stilte…
ontstaan
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 75 Ik denk vaak
aan het ontstaan
van dit alles
en natuurlijk
probeer je dan
terug te denken
maar al terugdenkende
besef je dat het je ontglipt
een warme geliefde
die je in je armen hield
maar hoe het begon
zal je nooit vergeten
omdat je
het niet wist…
Uit het niets ontstaan?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 24 Na de openheid,
ongenaakbaar in de regen,
jij naakt, ik verlegen?
Dante’s hel breekt los
of gaat de hemel open?
maakt ons dat nog uit?
Vaker misgetast,
strohalmen naar de toekomst,
weegschaal van geluk ?
Uiterste balans,
wat je kiest is om het even,
het eind brengt evenwicht.
Onvoldoende water,
om harten te voeden,
onmacht strijdt…
Weemoed
poëzie
3.4 met 18 stemmen 4.852 Wat is 't nog dat mijn hart behoeft?
Wat is dit wonderlijk verdriet -
Ik voel mij doof en diep bedroefd,
En zit en zie - en weet het niet.
Wat is het dat mij zwijgen doet,
Hoe is mijn ganse lichaam stom -
Is 't leven slecht - is 't leven goed -
Of niet - of wel - waarom - waarom?
Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie
Dat ik verloor of dat…
Wij zoeken 't ver
poëzie
3.4 met 5 stemmen 1.437 Wij zoeken 't ver:-
Ik zoek het zuiver schone beeld,
Dat kan verzoenen met dit leven:
De vreemde vlinder die daar speelt
Draagt 't op haar vleugelen geschreven -
Doch als 'k mijn handen om haar sluit
Wis ik die tere tekens uit!
"Gij volgt vergeefs wat immer vliedt
En houdt de schone schijn voor 't wezen,
Door eigen onrust…
Antwoord
poëzie
3.9 met 7 stemmen 897 Ach kind: waarheid en leugen
Zijn altijd wat verward,
Want geen van beide deugen
Ze alleen voor 'n mensenhart.
Weef tusse' uw hart en 't leven
Het kleed van schone schijn -
De bloemen daar geweven
Zullen de ware zijn.
Als andren ze anders noemen
Hebben zij ook gelijk -
Het zijn nu eenmaal bloemen
En leugens tegelijk.
Wat deert…
Antwoord
poëzie
2.9 met 15 stemmen 3.684 Ach kind: waarheid en leugen
Zijn altijd wat verward,
Want geen van beide deugen
Ze alleen voor 'n mensenhart.
Weef tusse' uw hart en 't leven
Het kleed van schone schijn -
De bloemen daar geweven
Zullen de ware zijn.
Als andren ze anders noemen
Hebben zij ook gelijk -
Het zijn nu eenmaal bloemen
En leugens tegelijk.
Wat deert…
De avondwolken
poëzie
3.9 met 15 stemmen 3.150 Toen zag ik uit in de avond
En keek in de wuivende hemel,
Zoals een plant in de avond
Alleen op een zonnige heuvel,
Zoals een zwijgende vogel,
Die rust op een eenzame heuvel,
Onder de varende wolken
Van de eindeloos drijvende hemel
Van blauw en van goud; - en de wolken
Dreven als zachte gestalten,
Als tedere vreemde gestalten -
Zoals de zoete…
Het kwartier
poëzie
3.8 met 14 stemmen 1.841 Toen viel een gat in mijn droom
En een koele klok sloeg het kwartier
Door de zwijgende nakende nacht,
En ik voelde mijn ogen wijd open -
Die zagen stil
In de nacht.
Maar ik lag in een doodstille kuil
En ik keek in het donker heelal,
Verwonderd en wakker, naar het geluid
Van het eenzame koele kwartier -
Dat al zweeg
In de nacht.
En…
Inkeer
poëzie
3.3 met 14 stemmen 1.862 Wat lelijk heel die heide,
Wat lelijk doet dat veld,
Wat triest dat geen van beide
Mij meer iets moois vertelt!
Elk bloempje aan de wegen
Leek eens een mooi verhaal -
Nu drupt het in de regen
En zwijgt het allemaal.
‘k Loop in herinneringen
als een wanhopig kind,
Dat ziet de oude dingen
En de' oude weg niet vindt.
Maar hebben…
De stilte
poëzie
4.1 met 8 stemmen 2.607 Min de stilte in uw wezen,
Zoek de stilte die bezielt,
Zij die alle stilte vrezen
Hebben nooit hun hart gelezen,
Hebben nooit geknield.
Draag uw kleine levenszegen
Naar het dromenloze land,
Lijk de golve' haar oogst bewegen -
Tot zij zachtjes breken tegen
Het doodstille strand.…
Mijmering
poëzie
4.0 met 1 stemmen 517 't Wordt stil - en als een stille droom
Komt de avond om mij heen, -
En zachtjes ga ik dromend aan
De weefstoel van 't verleên.
En zachtjes tel 'k de dagen weer,
Die door mijn vingers gleên -
En dromend zie 'k het dampend dal
Door de' avondschemering heen: -
Daar is dezelfde heuvel waar
De zon vroeger verdween -
Daar zijn dezelfde…
De vuurtoren
poëzie
4.8 met 4 stemmen 708 schets van ontwaken
Ik ben wakker aan 't worden als een toren aan zee -
De lieflijke lamp van mijn dromen
Verbleekt in de weifelende dag.
Vannacht hebben beelden van licht
Gedraaid door een duistere wereld
Over de grillige zee;
Nu sta ik pal in de lucht
Met rode en witte strepen
Als een vissersjong in een trui.
En de wind…
1 MEI
poëzie
3.3 met 3 stemmen 688 Kom vriend met uw jonge vrouw!
Met uw liefdevol hartlijke vrouw,
Met uw al zo zorgende vrouw -
Welkom! welkom is zij
De eerste Mei!
Kom vriend met uw zoon, uw kind!
Met uw jonge en al verstandige kind,
Met uw o! eenmaal gelukkiger kind -
Welkom! welkom is hij
De eerste Mei!
Kom vriend met uw kloppende hart!
Met uw…
Stervend meisje
poëzie
4.2 met 4 stemmen 339 Kind van wonden,
Dat één stonde
Nog als bleke sterre beeft,
Voor wier luister
's Werelds duister
Gene nacht meer olie heeft;
Kind van vrezen,
Teder wezen,
Kind van louter liefde en leed,
Wier geflonker
Uit het donker
In dit droeve dagen gleed;
Kind van zorgen,
Met de morgen
Van uw leven 't leven moe,
Gaan…
De sprakeloze rust
poëzie
4.0 met 4 stemmen 498 Gelukkig, die de stilte kent,
Die, als de avond zinkt,
De beker van vergeten drinkt
En zich van 't leven wendt;
Die mede met het licht bezwijkt
In 't kleureloos verschiet,
En kleureloze dingen ziet
Waarin de wereld wijkt.…
De dralers
poëzie
4.3 met 3 stemmen 264 Het welig licht was afgekomen
En lei zich aan de kim te rust,
De grote zee begon te dromen
En spoelde haar rozerode zomen
Over de stil vergulde kust.
Wij vulden met ons beider leven
De dommelige avondlucht,
Tot wij verwonderd staren bleven: -
Een stip kwam naar ons heen gedreven -
Een nevelige vogelvlucht.
De lucht hing vol van purpren…
het kind van de duinen
netgedicht
4.6 met 9 stemmen 273 van de golven, van de zee
herinner ik me niets meer
de adem van mijn moeder
in augustus
alles verdween, koud
en vervormd door schaduwen
uit een hand
ik hoor nog wel het water en de onvoldragen
meeuwen die van mijn armen
waaiden
trager
in mijn stem dan in de wind
misschien was alles wel
zoals het moest zijn en hield ik mijn ogen…
AAN DE HAND VAN DE LIEFDE
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 112 Wie door het hoogste is verkozen
en zich door het hart laat voeren
draagt in z'n ziel de kleur van rozen
die slechts het reine kan ontroeren
Wie door het hoogst is aangezocht
en zich niet van zijn weglaat trekken
maakt in de schaduw vaak z'n stille tocht
zal niettemin zijn weg met lief bedekken
Wie door het hoogst is aangesproken,…
Uit toeval bedoeling
netgedicht
2.3 met 3 stemmen 263 Zo ook ontstaan planeten,
uit onzichtbaar sterrenstof.
Zo ook trekken oude gedachten,
die geen mens kan zien,
nieuwe gedachten aan.
Zo ook trekken gestorven mensen,
nog ongeboren kinderen aan.
Zo ook ontstaan gedichten,
die nog niet bestaan,
uit het bijna niets.
Uit leegte en stilte,
wordt het ongelofelijke geboren.…
ontspoord...
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 119 och paddestoeltje
totaal ondersteboven
zo het spoor bijster…
No Sound
snelsonnet
3.0 met 28 stemmen 2.286 Niet enkel wordt het stil bij de loketten
NS wil stiltezones in de trein
Waar iedereen slechts dood- of muis- mag zijn
En Albron ook geen koffie meer mag zetten
Als de tweede prijsverhoging door kan gaan
Zal stilte op de rails vanzelf ontstaan…
in de helderheid van wind
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 381 antwoord ik
aan gezichten in de ramen,
veranderlijk in het stilstaan tussen nieuwe en oude
bomen
zonder ochtend, avond of
eindbestemming
zo ben ik ook jou
en wat we weten, weerloos
achter het dunne vlies van woorden
en in vrije kamers van verte
waar dagen aan de grond zich nooit verloren
wanen
wanneer we sterflijk zijn, vanzelf ontstaan…
Haar handen
netgedicht
4.1 met 8 stemmen 928 haar handen
bevangen door stilte
zij wijst geen weg
richt zich op aarde
waar voetsporen
ontstaan, zacht
en onzichtbaar
haar ogen
bevangen door kilte
zij ziet transparant
verkijkt zich
op zijn gelaat
nabij
haar mond
onbevangen
blaast schelphuis
van verlangen
voorzichtig
opzij…
Golven van wolken
netgedicht
4.5 met 17 stemmen 303 het landschap
is mijn eenzaamheid
de vlucht waardoor
een vogel zwijgt
het vergezicht de stilte
als sneeuw op mijn winterlijf
ik vind een blauwe wereld
van golven en van wolken
en ik heb je razend lief
wanneer zee en wind
ontstaan in het oneindige
van wat ik zie
over schuchterheid van gisteren
en te magere regenwangen…