Alle inzendingen over vasteland

En als de storm 't zwiepende weefgetouw Vastmokert op nachtlijke vastelanden, En wereldzeeën blauw en goud doet branden Onder zijn spoel, een streep van goud en blauw, En dan voor de ingang van cyklopenbouw, Een berg elk rotsblok met duiz'lende wanden, Tot groet aan morgenzon met trotse handen Zijn regenboog zich omsjerpt, hel op grauw -…

Ik ben een ziener als een witte olifant, ik zie het vasteland al uitgestorven en zit aan zee met slechts de laatst verworven stenen en schelpen glijdend door mijn hand Ik voel met mens noch ding een enkle band, omdat 'k geen hartstocht ooit ben nagezworven.…

aanbeveling dat ik met zorg munten verzamel waarop hij is afgebeeld en dito zegels plak op brieven aan geliefden in spe om hem als dierenvriend-manager van advies te mogen dienen, betreffende het juiste vertrouwen (met slechts het lafste prooidier in gedachten) en de vereiste concentratie (op het ei), zodat de alleroprechtste zaken, juist op het vasteland…

Vissers zijn geen watjes zeker geen eitjes vissers op zee en vissers op het vasteland Rob Visser van Amersfoort van 'de aanslag' nu op IJburg, bevestigt het beroep en de naam zeg maar de roeping voor Amsterdam als dominee Net als zijn broer Hans Visser van de Pauluskerk en 'perron 0' nu met emeritaat mijn geestelijk leider te…

Een vuurtoren waarschuwt voor het vasteland. Hij telt de stralen, schikt ze naast elkaar en bouwt een aureool voor de hemel. Wit licht waarop hij wil schrijven, woorden die versneeuwen. Het is een waan, misschien een leugen om bestwil. Hier wankelen nu gekunsteld blokken metaal, vervormd, gedeukt.…

Ontsnappingspogingen mislukken steeds, Het vasteland is duizend mijlen ver; Wel zijn drie hunner, vroeger, zeilend er Geland, maar als verdorste lijken reeds.…

het vastbesloten deel van 't land hoopt op een afscheid van de streng die hen verbindt met 't vasteland de zaak loopt steeds meer uit de hand geen buurman kiest dezelfde kant, houdt zich Oostindisch dover dan eigen bloed- en geestverwant, liefst steekt men nog z'n kop in 't zand, waarop tussen het struikgewas verscholen onder 't lover…

Wat overkomt de Britten allemaal...eerst Boris die zich gehaat heeft gemaakt bij z'n oude kameraden op het vasteland en sinds kort zijn afgang uit Downing Street. En nu is hen Queen Mom ontvallen, de grootste stabiele factor die de wereld sinds WO II heeft gekend.…

laatste wortels Klemt ze zich vast aan de grond Wanhopend op een moment windstilte Maar de storm heeft haar teveel verwond Haar tranen vloeien als ze breekt Uit alle macht heeft ze het geprobeerd Leven in een leven dat tegen haar is Vechten tegen een lot dat tegen haar is gekeerd Toch in de waanzin reikt een hand En trekt haar terug naar vasteland…

iets van waarde torn ik aan de gulheid van de drukkende kracht der zwaarte Hier keert het tij, hel ik tegen slagzij aan Woest en ledig vlammen de golven een rijzige macht waaraan ik niet kan ontsnappen en spuwen ziltige zinnen over de doden die dolen en eeuwig schimmen in de schaduw van de Maan Waarheen navigeer ik als het vasteland…

Het lag voorheen - een paradijs - afzijds en ver van 't vasteland, verloren onder hemelen hoog, besloten tussen 't witte strand, Een bloeiend eiland, dat het hart zich koos tot énige toeverlaat, een tuin waar veilig en vertrouwd het kleine leven gaat.…

Tussen Pruisen en Silezië, En 't rijk der tsaren en Galicië Lag ooit het 'Congres Koninkrijk' van Polen Zo werd althans na 't Weens Congres bevolen *) Daar, in hoofdstad Warschau werd geboren Maria Salomea, naam: Sklodowska Haar vader was er mathematicus Zelf deed zij Physica, als physicus Of physica - ach, 't kan me nu niet storen…