inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 56.101):

Duizend jaar.

Zolang zal hij wachten op de zeedijk en met de vloed
niet meespoelen. De enterhaken liggen klaar in koud beton.

In neon spuiten fonteinen een kunstmatig leven. Kijk,
ze spelen. Een vuurtoren waarschuwt voor het vasteland.

Hij telt de stralen, schikt ze naast elkaar en bouwt een aureool
voor de hemel. Wit licht waarop hij wil schrijven, woorden

die versneeuwen. Het is een waan, misschien een leugen
om bestwil. Hier wankelen nu gekunsteld blokken metaal,

vervormd, gedeukt. Hier wachten rustbanken om de kracht
van golven te breken met gekloven handen. Er is nog tijd

om te wandelen op de dammen, nog duizend jaar.
Wees niet bang als het krijst in je hoofd : het zijn meeuwen.

Achter de hoek wacht niemand.

Schrijver: Kris De Lameillieure, 28 juni 2015


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 130

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
29 juni 2015
Prachtig!
Naam:
Hanny van Alphen
Datum:
29 juni 2015
Prachtig gedicht. "Wees niet bang als het krijst in je hoofd: het zijn meeuwen".

Voor mij ligt in deze kernachtige regel alles wat een mens gek maakt van eenzaamheid of wat een gek mens doormaakt in zijn eenzaamheid.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)