de binnenmuren
krijgen een verfje
het is geen kunst
geen nieuwe plek
nog niet thuis
niet leunen nu
het zonlicht vindt
haar smalle weg
door kleine ramen
de dichte zwarte
schaduw schuift met
de wijzers mee
strooi licht op de
beschilderde muren
het is een kunst…
Het zonnetje schijnt, snel naar mijn tuin,
o ja de schutting moet een verfje, dan is ze weer mooi bruin.
De aarde in de perken is bedekt met mos,
hier en daar pluk ik alvast wat los.
Ook de struiken moeten worden gedaan,
zeker die, die wat hoger staan.…
Blauwe luiken, kunnen wel een verfje gebruiken.
En ik keer terug naar de open ruimte.
De branding wist mijn voetstappen uit.
Ben ik hier ooit geweest?
Schuimende cirkels kruipen over onmetelijk zand,
met onvoorspelbare regelmaat.
Zijn dit de cirkels waarin ik gevangen zit?…