Alle inzendingen over vers

De nacht hier, het licht ver weg van jou Een ster pinkt Ik voel, de pijn van de ster Ik mis het licht, maar ik weet, het licht is hier in mij, in mijn hart…

Een sportfanaat uit de plaats Veere Wil steeds weer iets nieuws uitproberen Zo hoorde ik laatst Dat hij nu scheef schaatst En binnenkort schuins gaat marcheren…

ondanks dat dit vers over een gezonken bootje de lading dekt, wordt die toch nat tenzij dit bootje en z’n woord voor de laatste regel zijn uitgelekt want dan kan alles overboord…

Buuf, heb je een liter melk voor mij pak pannekoekmeel en een vers ei wat stroop en wat spek en...vind je het gek had ook nog graag een fles wijn erbij.…

IJsbloemen vertalen ons hijgen en warm raken van elkaar daarna ademstilte - en ook in ochtendwarmte parelt de bloem nog proef ik - opnieuw als verse sneeuw…

ons schip lag in west-west-terschelling niet ver van een vrij stijle helling in prachtige steil ging ik onder zeil maar ik struikelde over de spelling…

Dikwijls ver weg, maar altijd dichtbij. Er is hier wel niemand, maar jij bent bij mij. Je bent wel niet hier, Maar toch om mij heen. Al is er niemand bij je, je bent nooit alleen.…

Uit beeld toch aanwezig Ver weg en zo dichtbij Gesprekken herbelevend Van jouw woorden nagenietend Lig ik in t zonlicht en denk aan jou.…

de wind doorstaan wortelend onaangedaan bladerend verloren takkend, knoppend opnieuw geboren deze plek kan ik niet verlaten want hier valt een vrucht niet ver van mij…

En wat er verder volgt uit Psalm 98 vers 4. De dominee sprak en de gemeenteleden zongen. - Het was bijna 5 december!…

lammetjes en verse blaadjes dartelen het leven…

Met de deur viel zij in huis, gaf een vreselijke klap de sponningen hielden het nog maar net, als ze dat niet had gedaan, was ze met een misselijkmakende dreun ver over de schreef gegaan.…

Zoveel wit op dit papier, geen sneeuw gevallen, niet te tellen wat ik droomde ver van hier. Maar een Kind verhaalt de aarde: vol van waarde is elk leven hier.…

de wind schudde kaarten in verse parels van lucht in zwaartekracht van verlichting door mijn geest om de echtheid van mijn leven te erkennen en herkennen voor nu, morgen, voorgoed…

het zal mij aan mijn reet roesten zuurstof vreet de aanstoot is CO2 heel fijn kankerend verlaat ik dit leven stof tot overdenken zo ver ga ik.....…

Zonsondergang Terwijl Veere De rode broek aantrekt En wegzakt Op de horizon Schreeuwt een meeuw Dat het heelal lekt En roept van Red de zon…

mijn engel in de wolken mijn ster zo ver. Ik hou van je, en ik wil je nooit kwijt want jij bent gewoon mijn beste meid.…

je moet dichtbij je ware ik blijven met wijze woorden wijs je naar anderen hoe ver wil je gaan? je bent niet fair je bent niet wijs maar weg van jezelf…

wat blijft mij over als de bladeren dorren en het vocht de stammen triest de brekende knoppen ver ongeboren als God na enig aarzelen de herfst verkiest…

ben zo ver met je meegegaan hebben samen zoveel emoties gedeeld dat ik jou als herinnering in mijn rugzak steek wanneer je me vraagt alleen terug te keren…

verkleurde bladeren dwarrelen door de lucht strooien hun melancholie voor mijn voeten neer die landen om te zweven ze hebben dat geluk lopen naar het einde het is nog ver genoeg…

Do ut des En zo zal ik U dienen met gedachten met woorden met symbolen maar dat zijn mijn gedachten mijn woorden die ik voor U symboliseer geen daden maar woorden symboliserend voor Uw dienaar ver van U…

Vingers over mijn aura Strelen mijn ziel Kippenvel van binnenuit Tranen in mijn ogen Voorbij het verleden De toekomst ver weg Nog nooit zo dichtbij…

het schrift wil luisteren naar een ander woord dat vers en rijm in de nacht verstoort met de klinkende letters van een zingend lied dat als water tegen rotsen stiet…

ongrijpbaar dartel je voor me uit leid je me naar verborgen schoonheid de pracht hoe je neerstrijkt op 'n vers bouquet waar jij sierlijk pirouettes danst…

deinend op de wind tilt ze gedwee haar rokken op lange lokken weerspiegelen in rimpeloze schoonheid vers groen verraadt haar eeuwige jeugd…

Zoals het Hijgend hert De moede hinde Aan de jacht ontkomen Was, smachtend naar Vers en helder water Zo dorst ik Aan mijn levenseind Naar het water Van genade…

Hoofd van het Leven afgewend Dode ogen zoeken Droef de dood Ver weg van Het leven waarin Ik zinloos Mijn tranen vergoot…

we zetten af en alles verdwijnt in de verte reislustig water zee goede reis tegen alles afzetten ver verder de leegheid tegemoet…

Met soms een echo Nog uit een ver verleden…