27310 resultaten.
impressie
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 675 *** *** *** ***
witgele roosjes
zeggen zacht ik hou van jou
vertellen van rouw
*** *** *** ***…
Paleis
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.155 een tuin vol vijvers vrolijke fonteinen
een paleis met zuurstokoudroze muren
klassieke ramen puur blauwe kozijnen
men schrijdt er over kamerbrede treden
met sierlijke gouden gietijzeren leuningen
overal marmer van boven naar beneden
zwevend over vloeren met fijn mozaiek
langs goddelijkjonge roomwitte beelden
oh heerlijke zo verrukkelijke…
uitgeteld
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 575 ik tel verder steeds maar verder
alsof er nooit een eind aan komt
of ik niet reeds ben afgestompt
ik tel verder steeds maar verder
hoewel er niets te tellen valt
niet meer op mijn vingers
alleen vuisten nog gebald
ik tel verder steeds maar verder
alsof er nooit een eind aan komt…
haiku
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 550 *** *** ***
opkomende zon
geeft aan donkere wolken
een gouden randje
*** *** ***…
dichtbij
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 761 woorden komen niet
over gesloten lippen
alleen uit mijn pen…
verwondering
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 404 onder donkere wolken ga ik
slagregens liggen achter mij
zonlicht straalt mij tegemoet
van noord tot zuid spant zich
een majestueuze hemelboog…
wakker
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 650 Was er maar een hol of grot
Om in winterslaap te gaan
Mijn hoofd onder een deken
Geen besef van het bestaan
Geen dagen of lange weken
Geen gedachten aan ……
morgenstond (haiku)
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 390 *** *** ***
hoog in de lucht zweeft
een vuurrode toverbal
die zeeën kleur geeft
*** *** ***…
Horizon
netgedicht
1.0 met 10 stemmen 1.362 op het uiterste puntje van het paalhoofd
zie ik stilaan wazig de schepen gaan
ze verdwijnen achter een verre horizon
op het uiterste puntje van het paalhoofd
langzaam maar zeker varen ze uit het zicht
evenals hun golfslag niet voorgoed verdwenen
alleen voor achterblijvers buiten het bereik
op het uiterste puntje van het paalhoofd
zie ik…
Beelden
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.019 konden nare beelden maar vervagen
ze staan voor eeuwig op het netvlies gebrand
levenslang en haarscherp geprojecteerd
herinneringen op de lopende band
(dichtvorm: knotvers)…
verloren
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 781 *** *** *** ***
je lijkt nog zo dichtbij
soms voel ik je naast mij
alsof je naar me kijkt
als mijn hand naar je reikt
is er even helemaal niets
en toch was er iets
*** *** *** ***…
voorbij
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.928 *** *** *** *** *** *** ***
ik zie jouw blauwe ogen graag
kijk naar een lachend gezicht
strijk soms vaag in gedachten
het lichtkrullend grijze haar
nauwelijks raak ik je nog aan
zacht vallen mijn ogen dicht
*** *** *** *** *** *** ***…
Wie ik was en wie ik ben
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 154 Als oude man wil ik,
wie ik wel ben niet meer weten.…
Nachtdier Ryanne van Dorst
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 Ryanne van Rotterdam
ja zij van de televisie
een nachtdier met allure
met pit, durf en vooral
belangstellend en invoelend
laat degelijk ook haar zachte kant zien
en ‘en profil’, wat een lief gezicht
ze heeft het Rotterdamse lef
‘ech wel’, ‘ja toch’, ‘pleurt op’
raakt veelal de kern van de zaak
slaat nachtvissen aan de haak
in haar nachten…
Religie van de Zelfhaat
snelsonnet
2.0 met 8 stemmen 137 Ik ben een man, dus dat is vinkje één,
Ik val, en dat is nummer twee, op vrouwen,
Je kan mij enigszins als ‘wit’ beschouwen,
Ik heb geleerd, daar draai ik niet omheen.
En ondanks Joris Luyendijks gezeik,
Voel ik me met m’n zeven vinkjes rijk.…
Altijd aanwezig
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 131 Soms ondeugend, vaak ook lief
maar net als van de week,
drie maal reeds
kreeg je het voor elkaar,
de klok van het weerstation
te verzetten en weet je:
ik vind het niet eens meer raar!
De ondeugd die uit je ogen sprankelt,
de liefde die we kregen,
was niet voldoende om te geven,
bij ons en jouw leven.…
Wij zijn onderweg
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 119 Wij zijn onderweg
door het leven
onwetend waarheen
onze reis gaat
Wij zijn bijzonder, om
in ons weten
dat leven eindig is
tóch het oneindige
te kunnen ervaren
We zijn onwetend
van de onbegaanbare wegen
waarheen die leiden
maar vooral, hoe
onze reis ten einde komt…
Mijn stille plek ( A. )
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 295 Als ik mijn gevoel zou najagen,
dan reed ik op mijn fiets
alsof het een paard was.
Dan ging ik door regenplassen, alsof
ze een wilde rivier was.
En dan ging ik naar die stille plek, tussen al
het groen. Die plek, mijn plek, tussen
al het hout en gebergte,
waar de zon blijft hangen.
Alsof je mijn geliefde was.
Ik wilde enkel bij jou thuiskomen…
Waarom vragen naar waarom ?
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 116 De foetus die ik was werd,
wie ik nu nog ben, hoewel,
geen cel is dezelfde meer.
Alleen mijn oude namen bleven,
die ik van mijn beide ouders kreeg.
Als vrucht kon ik drijven.
Denken kon ik niet.
Ik kon niet lopen.
Ik kon niet staan.
Een schoolkind ben ik niet meer,
want ik zit niet meer op school.
De studentenfeitjes die ik wist,
ben…
Ik wil weten
netgedicht
4.0 met 49 stemmen 12.638 Ik wil weten,
wat je voor mij voelt,
want mijn hart is nog lang niet afgekoeld.
Als ik je zie word ik warm van binnen,
ik wil echt graag iets met je beginnen
Ik wil weten wat je voor mij voelt
want ik wil weten wat je met die mooie blik bedoelt…
Weet je nog
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 984 Weet je nog
jij en ik in de regen,
de wind vertelde
hand in hand
wat wij speels verzwegen
we sloten de wereld af
elke voetstap verafgelegen
weet je nog
jij en ik tussen
slapen en ontwaken,
we schuilden in elkaar,
een bron van tedere liefdesdaden
we ontvouwden onze stem
duizend woorden achterlatend
weet je nog
in de hoek van…
Zou hij weten............
hartenkreet
4.0 met 21 stemmen 1.868 Zou hij weten,
dat wanneer ik wakker word,
hem nog altijd mis
Zou hij weten,
dat hij nog altijd,
in gedachte bij me is
Zou hij weten,
zou hij weten hoe ik me voel.........…
Weet je nog
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 689 Weet je nog, dat jij me zei,
zittend aan het water,
waarin het zonlicht doofde,
dat we later, heel veel later,
voor altijd samen zouden zijn,
en dat je mij dit beloofde
En niemand zou van me houden,
zoals jij dat kon,
en niets zou je weerhouden,
want de wind verjaagt de storm,
weet je nog...…
Niet meer weten
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 788 stamp ik door
mijn stappen happen zand
zelfs de scherpste schelp
ram ik pijnloos aan de kant
Het diepe verlangen
naar het eindige trekt
ontsluit het zilte zeepad
laat voeten bodemloos
Tranen ebben niet weg
stromen als een vloedgolf
langs het zoutste deel
van mijn leven
Jij wenkt en ik zak weg
in een diepe golf van
het niet meer weten…
Weten dat je gaat
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 423 Dus ik sluit mijn ogen,
het wordt zwart om me heen,
ik wacht rustig af, ik weet het toch al,
straks ben ik weer alleen,
maar ik kan in ieder geval zeggen,
dat ik al wist,
dat vandaag de dag zou zijn...…
Klein
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 553 Waarheid geeft zich niet snel bloot
verandert wat we dachten al te weten
de wereld is zo wijds en groot
het zoeken is vaak eindeloos verbeten
Wat we nu begrijpen, gieten we in wetten
gissingen verdiepen we in theorieën
en we willen dingen naar onze hand zetten
ze gaan verloren in kleine melodieën
Besef op welke schaal we opereren
(hoe lang…
WEET JE NOG
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 339 weet je nog
dat we met lege magen
maar vol passie
de liefde bedreven
dagen naadloos
in nachten overgingen
tijd passeerde
ongemerkt
weet je nog...
urenlang luisteren
naar elkaar
met jouw hoofd
rustend op mijn borst
vingers die spelen
op plekjes waar je
eerder slechts van dromen dorst
weet je nog...…
Het weten
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 489 de stilte draagt mij terug
naar de woorden die ik
in de nacht verzameld had
nog voor ik aan het sterven dacht
toen vogels nog niet schreeuwden
dromen speels bewogen
en kinderen rode appels
uit stoffige bomen toverden
ik ging aan mijn huis voorbij
zag mijn moeder door het raam
en het glas dat ik had verbrijzeld
met mijn kleine vuisten…
Ik weet nog
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 635 ik liet mijn vinger
glijden over de wind
toen jij me droeg over
lichte trillingen van
verdorrend hout
door herfst getooid
legde jij mijn hoofd
tegen je schouder
bedekte mijn haren
met de kom van je hand
ik vertelde je over
lage wolken en
over mijn dwalende blik
naar een kale tuin
in het gedempte licht
zoende jij mijn ogen…
Wie weet
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.213 Iemand van zo lang geleden dat ik niet eens
meer weet hoe het was om haar in m’n armen te hebben?
Is m’n angst groter nu er niemand is die in m’n armen ligt?
Nee, dat zou direct de benen onder je wegslaan.
Nu ziet men je slechts langzaam in elkaar zakken
door een gestaag toenemend gewicht, dat toch niet verandert.…