Netgedichten

netgedicht (nr. 73.731):

Waarom vragen naar waarom ?

De foetus die ik was werd,
wie ik nu nog ben, hoewel,
geen cel is dezelfde meer.
Alleen mijn oude namen bleven,
die ik van mijn beide ouders kreeg.

Als vrucht kon ik drijven.
Denken kon ik niet.
Ik kon niet lopen.
Ik kon niet staan.

Een schoolkind ben ik niet meer,
want ik zit niet meer op school.
De studentenfeitjes die ik wist,
ben ik gelukkig weer vergeten.
Ze hebben me nooit gemaakt,
tot wie ik nu nog altijd ben.

Een jonggebleven dichter?
Hoe ouder ik aan het worden ben,
hoe meer ik weer een foetus word.
Een vis die in het water zwemt.

Oude dichters dichten spontaan,
zoals wolken komen en weer gaan.
Dichters blijven alsmaar dichten.
Het allerlaatste waaromgedicht,
hebben ze nooit geschreven.

... Hebben mensen zich losgezongen van hun diepste natuur omdat ze denken te weten wie of wat ze denken te zijn? Identificatie met ons ego is het toppunt van onwetendheid. Het tegendeel van wijsheid. Alles wat ik weet is dat ik niets weet. Dat leverde Socrates over via Plato aan ons. Wij, moderne mensen, weten wel beter? Evolutie? Gelukkig en helaas. ...

Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: Albert C M Weijman, 17 maart 2021