inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 11.096):

Het weten

de stilte draagt mij terug
naar de woorden die ik
in de nacht verzameld had
nog voor ik aan het sterven dacht

toen vogels nog niet schreeuwden
dromen speels bewogen
en kinderen rode appels
uit stoffige bomen toverden

ik ging aan mijn huis voorbij
zag mijn moeder door het raam
en het glas dat ik had verbrijzeld
met mijn kleine vuisten

voor haar, lagen de scherven
nog steeds op het gras in
de achtertuin van het
machteloze krijsen

waar ik mijn kinderstem
in zwarte putten heb begraven
heel diep in de schachten
van de steenkoolmijnen



de stilte heeft me verder gedragen

Schrijver: kerima ellouise, 14 mei 2006


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 489

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
jandeb
Datum:
16 mei 2006
Email:
jandebskynet.be
Prachtig, ontroerend mooi!
Naam:
tack walter
Datum:
16 mei 2006
Email:
bk284926skynet.be
Grandioos.
Naam:
julius dreyfsandt zu schlamm
Datum:
16 mei 2006
Email:
Een ontroerend openend gedicht.
Naam:
riet
Datum:
14 mei 2006
Email:
varokhotmail.com
Diep gegraven om deze boven te halen.
Ik vind het erg mooi en pakkend.
Ooit wordt die stilte doorbroken. Jij doet het in je verzen.

Naam:
Gerard Cornielje
Datum:
14 mei 2006
Email:
gcornieljesis.ac
Heel erg mooi en ontroerend dit gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)