Alle inzendingen over witte vos

Langs de uitgeholde wegen vol van varens en van mos kwam ik wilde bloemen tegen en een sluwe witte vos die mij meenam in de regen naar een driesprong in het bos Waar ik stond met al mijn vragen en een vos die mij verliet voor een nacht die was gaan dagen en een veldmuis in het riet die zijn leven zag vervagen want de sprong verkoos hij…

Wandel door het bos Links een hert rechts een vos Beide cirkelen om mij heen De vos sluw en gemeen Moeilijk om goed in het zicht te blijven Af en toe zie je de vos verstijven Om je met zijn uitdagende blik te verleiden Het hert huppelt vrolijk door de heiden Te makkelijk om te grijpen Niets in mij dat het hert wil volgen Met de vos zou…

De vragen als volgt: Waarom verlaat een vos de heerlijk vrije Tielenheide en kruist hij op lijfsgevaar de E34 naar de verminkte randstad toe? Waarom loopt hij, bij wijze van spreken, van de klaver naar de biezen? En vooral: zal het dier nog ooit heelhuids slagen in de overtocht?…

De vos eet graag zijn buikje vol met zilvermeeuw en eendenei. Een stukje kip hoort daar ook bij. Hij denkt niet aan cholesterol.…

Een vos heeft streken Maar hij heeft ook gebreken iedereen heeft er.…

Ik ben een woudloper, Ik tel mijn sparren in jouw diepe bos maar lunchen doe ik op een tra daarna laat ik mijn dieren los, gisteren nog was ik een eekhoorn, vandaag ben ik jouw wulpse vos.…

zie ik een vos in de sneeuw vandaag met waterige, bedroefde ogen kijkt hij me dan heel kort aan en heeft zijn dikke staart van gember, geen lust meer om te slaan.…

laatst hadden wij een vos in de keuken mijn broer die schrok daar zo van de koffiekan viel uit zijn handen alles nat, niets bleef er droog maar de vos stond daar en trok zijn lip omhoog verbaasd keken wij naar zijn puntige tanden ksst zei ik, scheer je weg vals beest wat is dat voor een gekkigheid om hier vos te zijn nog vóór het ontbijt…

En U Meneer David de Vos, de Evangelist kent u het verschil tussen werkelijkheid en fantasie?…

In dit actualiteiten hof als onverstoord gebied jaagt en bespringt de vos; Pieter Jan Hagens, liever zijn prooidier overdag doch Ahmed Aboutaleb is als prooi zelfs sterker dan de spreekvaardige slimme vos.…

In het kippenhok doet de vos er zijn rondje of er geen haan is.…

In een holle weg - nagenietend van 'Oudjaar' - een vos met pluimen...…

aan het hof van koning Nobel verzamelen zich de dieren uit alle windstreken de vos, die is afwezig welnee, dat is de beer uit het verre oosten hij verheft zich grimmig op zijn achterpoten de zon komt op bij de K(r)im de beer, die geen vos is wil afwezig zijn rol spelen in hedendaagse fabel…

Barneveldse vos verschanst tussen kreupelhout voedt zich kiplekker…

De natuur was ’s morgens in wit gehuld als een aquarel geschilderd met geduld, en prachtig door de zon beschenen, de herfstkleuren waren even verdwenen. Wandelend door het bos, zag ik de sporen van Fazant en Vos, in de sneeuw waren ze gebleven, met sporen van meer leven.…

Of misschien is het wel dat als hij spreekt, Dat hij – gelijk een vos – de passie preekt.…

Een leven ,zo snel Geleefd,dat wel Afscheid tijd zat, Moeilijk is dat Tranen genoeg, Ik wou dat de dood jou oversloeg…

Er was geen stervensangst geen pijn, God heeft hem zomaar weggenomen, Zijn engelen zijn stil gekomen. Geen groet geen afscheid mocht er zijn. Nu staan wij bij zijn planken woning, Zien voor het laatst zijn lief gezicht, Waarop een glans van vreugde ligt, Omdat hij zomaar 'thuis' mocht komen.…

Scharen knippen; Topjes wippen; Geurend valt het groen. Kijk die chicks hun best doen! Heup aan heup op sportschoen, Top in zakjes doen! 't Warmer branden van de lampen ontkent het avonduur; Afzuiginstallatie, Zoemt een zacht triomflied; Een duister avontuur! Stoonde knippers, Toppenwippers, Net alweer gebeurd! Ga toch even zitten…

ik verander de wereld ik verander de wereld in een kikker o kon dat maar, springen naar de sterren onze eieren door heel het al verspreid al mijden wij de vliegen al van verre geef ons ruimte geef ons tijd geef ons tijd geef ons ruimte ik verzuim te vermelden dat ik niet toveren moet en goochel een spoor van woorden dat is mijn sprong…

hongerige ogen, graaiende handen, krijsend grut, overspannen moeders, coole pubers, chagrijnige koppen, bizarre smoelen, vrolijke types, tetterende kassa-meiden, even boodschappen doen, daar knap ik van op.…

ik verander de wereld ik verander de wereld in een kikker o kon dat maar, springen naar de sterren onze eieren door heel het al verspreid al mijden wij de vliegen al van verre geef ons ruimte geef ons tijd geef ons tijd geef ons ruimte ik verzuim te vermelden dat ik niet toveren moet en goochel een spoor van woorden dat is mijn sprong…

Maar zijn er woorden voor wit, en voor het duister dan dan volgt? Of voor het water dat als zweet uitbreekt op de rand van hondsdagen en zijn er wel woorden voor verveling en de vos die dan zijn adem jaagt, op jacht naar eksters, zwarte duivels weg uit het kartonnen wit van de strakke wegen.…

gepassioneerd preekt de vos, terwijl de boer zijn ganzen (be)hoedt…

De mistbank hangt laag streep licht aan de horizon de vos staart me aan…

, zo voos, zo voos…

Kreten in de kelder een wit paard verschijnt zie nu ineens helder als het donker verdwijnt Geritsel in het wilgenbos uilen huilen overal glinstering in de ogen van de vos dauw breekt de lichtinval Gejoel van massa-mensen visoenen uit oude boeken dat ze dit verwensen - de menselijkheid vervloeken Stilte in de kelder vocht druipt van…

de raaf wou zingen de kaas begon te swingen en vos kwam... innen…

Verloren van het miljarden Verslindend project voor Het spelletje dat voetbal heet, Ziekenhuizen werden beloofd, maar Zijn er niet bijgekomen terwijl Het volk er om staat te springen, Krottenwijken die niet zijn Opgeruimd maar weggeruimd om plaats Te maken voor stadions die niet zijn af gekomen En dakloos maakten de mensen Die er…

De oorlog was begonnen door ruzie die klein begint maar van geen ophouden weet en eerzucht, koppigheid, wrok de vernielzucht van mannen Ver van het strijdgewoel vergaderen de grote landen op de ronde top van de Olympus ze drinken nectar en kijken weg in de verte hoe het verder moet De rijke steden doen zielig…