als ik me ’s avonds laat verveel dan ga ik domweg zenders zappen
vaak zie ik dan zo’n oude man die echt wel komisch zit te rappen
gezeten op een rieten mat zingt hij zijn levenswijze verzen
een klankenreeks die hotst en botst weet hij er sappig uit te persen
en tussen strofen tokkelt hij de snaren van z’n instrument
je ziet dat hij ervaren is…
Toen stoorde de muziek even,
wilde 'k een andere zender,
liet het desondanks zo
De behoefte dat op te schrijven
Maar ook te kunnen laten,
oplossen zoals alle gedachten
bij yoga,
zie ik mijn gestalte in de spiegel tussen twee gordijnen…
Uw woordenboek, geachte Heer Van Dale,
vermeldt bij “waarheid” niet het juiste woord.
Voor middelen, bestemd voor massamoord
zou ‘k dat begrip beslist niet zó vertalen.
Nee, daaromtrent de waarheid presenteren
heet volgens mij sinds kort: demoniseren.…
De kleinkunstwereld komt in het geweer
Daar radioprogramma's moeten wijken
Geen net kan nog voorbij een doelgroep kijken
Met dat ge-her-in-deel en gesaneer
Ik zie, voorbij de laatste herindeling
Een eindeloze zondag vol verveling…
Ze zijn nog maar heel eventjes te zien
De ene ging van heilloos tot nog leger
De ander was bevlogen en integer
En scoorde voor waardering vaak een tien
Die laatste werd door velen opgemerkt
Die andere heeft eigenlijk nooit gewerkt…
De schok van standen op het scorebord
Of die berichten -als het héél erg mee zat-
Van iemand die een radiootje mee had…
Hoe schattig achteraf toch, dat tekort
Een match wordt nu, voor stadionklandizie
Een onvervalste middag televisie…
Somberheid is mij ook niet vreemd
En dezes vrijdagmorgen was ie ernstig
Het beloofd ook geen fijne dag te worden
'Radio Oranje' gaat weer (s)preken om zeven uur
Want uiteindelijk gebeurt alles, echt alles
In de naam van de Vader des Vaderlands
W.A . zegt ook te balen als een stekker
En M. sluit zich daar charmant bij aan
Doch ik laat mij…