De dagen vol van zilvermaan, de dagen
vol van rond met grote schaduwogen
vol met eerlijkheid, gespletenheid
zo puur en ongelogen, bijna fataal
stond hij duizend keren voor mijn deur,
de zilvermaan met zijn gezaaide sterren,
die naar de dood verlangde
en ik zei "neen", de wereld kan goed zijn
de schuine dagen, vol met vragen
mijn zilvermaan…
Zomerzon zal zelden zeewaarts zinken
Zolang zij zenitzoekend zwerft
in 't zwerk
'Zalig zij zus Zilvermaan,'
zo zuchtte
Zebedeus, zoon en zendeling
Zwaarmoedig, zorgzaam, zeldzaam zielsverwant
Zo zintuigzwevend zacht -
een zonderling…
Zilver in zilvermaan,
Zingend de wilgen staan,
- Droom, kindje, droom! -
't Ruisende molenrad
Sprankelt de rozen nat,
De aarde is in dromenbad.
- Droom, kindje, droom!…
u vraagt me naar sterrenbeelden, de zilvermaan, waar de liefde woont
maar niet wat er verloren is gegaan
daarover praten we niet als we samen liggen – dat goed is –
die warme nacht bent u mijn bloem vergeten een lelie, een donkere
ik ken mijn bloemen, heb ze u overhandigd
als het bloemenmeisje in de fassbinderfilm aan de man met één arm…