Alle inzendingen over zonnekant

met opvallend aanwezige bloei op de nog kale takken vraagt hij gezien te worden als datgene die de dagen verder doet opengaan zonnekant van leven met doordachte weelde in de kijker zet…

Een uitdagend wit een geel ironisch genoeg beide beklimmen de zonnekant van mijn tuin ik verdrink er gretig in en ofschoon ik nog een keer wou schrijven hoe het mij gaat ik weet niet of het veel uitmaakt kijk eens in mijn ogen begeerte zwelgt er ongebreideld…

je ademde pastel gaf zwarte streken weer een lichte kleur diepte schaduw uit met wit en vloeibaar transparant zo dat de zonnekant weer straalde en de zomer echt vertaalde waar ik de fundamenten aard maakt jouw pastelpalet het leven meer dan waard…

je woorden stromen als lieflijke beekjes bloemen begroetend langs zonnekant ingetogen bij eb vloeiend terugglijdend van het zacht glooiend strand striemend tegen rotsen met storm in je stem bulderend breken de golven ongetemd ik hoor je wel laat het water ongestoord stromen wacht op het spatten van jouw kleurige bel…

ik hou van hagen in het land van hondsroos aan de zonnekant van mei- en sleedoorn aan de milde akkerrand ik hou van hagen in de wind als vogels lager willen nesten als de merel 't oosten opportuner vindt voor 't vluchtgat dan het westen van beukenhagen hield ik ook als kind om te schudden tegen valavond meikevers vielen ons dan in de…

de zonnekant van onze vriendschap de warmte en troost die ons verwent. En dan... stapje na stapje omhoog klimmen naar de bestemming achter de horizon zonder grens. Daar wentelen we ons vredig in het wilde steppegras staren sprakeloos naar zoete wolken en fantaseren samen een sprookje naar de hemel.…

Aan den blanke waterkant waar kleine bloemkens bloeien daar hoort men het ruisend ranke riet dat daar stil van kleur verschiet door voortdurend schroeien van de warme zonnekant stijlvol is zij hoog geheven uit den koude grond tot dat plots haar heer met zoveel adem meer blaast in het rond en doet haar stengel beven hij slaat haar heen…

kortstondig heb ik je gekend wij waren jong en snoepten van de liefde aan de zonnekant het was te vroeg ik wist niet welke woorden ik moest spreken je ging terug en nooit heb ik je nog gezien toch bleef ik wachten als had je me beloofd, stilzwijgend, wat ik dacht dat je wou zeggen en sedertdien spel ik de tijd als onvoltooid verleden…