Alle inzendingen, jaar 2003, week 3

Wij zijn niet tegen mannen, dus niet contraheren, zo trekken wij niet samen op om ze te negeren. Wij willen juist meer mannen, ofwel extraheren, dus wij trekken uit al, wat ze maar begeren.…

Ik voel me leeg en in de steek gelaten In één klap heel veel vrienden kwijtgeraakt Pims levenswerk blijft nu onafgemaakt Ik hoor hem op mijn lijntje niet meer praten Maar de eigenlijke reden dat ik ween: We missen zelfs de stem van Jan van Veen…

Eén dag in de week om bij te tanken en ik zal een leuke moeder zijn, de kinderen aandacht, liefde en gezelligheid schenken, want ze zijn nu nog zo klein. Vrolijk zijn en fit, niet uit het veld te slaan, al staat alles op z`n kop, altijd zin om door te gaan. Zo`n moeder, daar heeft een kind toch recht op. Eén dag in de week en je hoort me…

Vrolijk kets je over het oppervlak cirkels vormen waar jij net nog was als kringen van het vochtig glas dat je zwier santé de lucht in stak Omdat je het lustig oog ontbrak liet je frivool de rokken hogen lonkte me blozend, opgetogen met blikken waaruit smeken sprak Dan fluweel jij je dronken hoofd getemd en zwak in schrijnend…

Elk woord Is één teveel Een glimlach verwijderd Van het doel Bonkt het hart ons in de keel Gaan we verder Op gevoel Nog geen woord gesproken De stilte niet verbroken Twee die zich verbinden Met slechts één doel voor ogen Elkaar beminnen De stilte onbewogen…

De man met de hond liep door het bos Denkend aan de vrouw die de straat overstak, Rennend, Als door de bliksem getroffen Haar ogen op één plek gericht Mensen overal Gillend Zuchtend Huilend Ontzet Niemand had het zo bedoeld Maar het was wel gebeurd Het kind was dood.…

Schaduwen bewegen In een kamer zonder licht Hoe moet ik in godsnaam Met al deze dingen in de kamer Me in rechte lijnen wringen En iemand een mes op de tong leggen Als ik de spreukentegels in mijn hoofd Niet meer kan lezen Opgesloten in mezelf Zoek ik naar de muren van vrijheid Om zonder een woord te zeggen Te vluchten voor haat en ergernis…

Met je handen in de grond En je voeten in het water Zie je acht dolfijnen lopen Door de lucht Met je tenen in je oor En een staart als van een kater Laat je alle wolken vallen Als je kucht Zonder geur, zonder geluid Met een rare kleur of smaak Gebeuren langverwachte dingen Onverwachts Zie je honderdduizend sterren In de vorm van…

Mefistofelisch. Het woordenboek geeft me alle antwoorden die ik nodig heb Zodat, als ‘t mij gevraagd wordt, ik kan zeggen: Wist je dat, in het Faustverhaal, Mefistofeles de naam is van de Duivel? En men dan zegt: Wat knap van jou, hoe weet je dat? En ik dan grijns en koffie drink Mefistofelisch.…

Steentjes, korreltjes Onder m’n voeten, tussen m’n tenen Aromatische geuren Verstikkend, bevrijdend Haastig ren ik met het schepje naar de kattenbak…

Ik voel me leeg Diepteloos Mijn gevoelens stromen over En toch geen opluchting geen blijdschap Niet pijnloos maar stekend Walgelijk Zonder tranen Geen geluid Stilte Leegte Pijn…

Dit is het weer Waarvan je automatisch Langzamer gaat fietsen Grauw is de lucht Waar geen kleur in zit Flauw is mijn dag Waar geen smaak aan zit De ijskoude wijzers Van de winterklok Zijn net als mijn vingers Bevroren door de sleur…

Gezeten op de trein verdoken in een boek is waar ik wil zijn Mijn eigen witte doek Dan vergeet ik alle pijn die op me rust net als een vloek Gedachten op het offerschrijn van het simpele verzoek even alleen te zijn in jezelf op zoek naar het wezen van je zijn Betekenis van olieverf op doek de kleuren van robijn Wachtend op bezoek van dat…

Als ik tijger in de nachten, als ik poezel 's morgens vroeg, als ik vogel als 'k uit school kom of ik kater na de kroeg, als ik mier tijdens de regen, als ik aap terwijl ik lach, als ik ezel bij een tentamen of ik muis weer eens te zacht, als ik nijlpaard bij wat lekkers, als ik vlinder in een droom, als ik olifant om aandacht en ik…

Woorden van stilte van leegte en pijn waarvan steeds weer iets anders de oorzaak kan zijn Woorden van stilte bepalend en toch niet gekoppeld aan gevoel zodat je ze eindelijk ziet Woorden van stilte herhalen en doorgronden ze komen nu tot leven alsof ze nooit bestonden Woorden van stilte gedachten en zorgen maar eenmaal opgeschreven…

Een man ging hardlopen, heel gewoon, hield daarmee z'n lijf en gedachten misschien wel schoon? Maar 't lijkt wel, of ook dat niet meer mag. Hij moest 't met de dood bekopen. Waarom, dat vraag ik me af en hoe bedoel je "zinloos"? 't Maakt mij alleen zo boos!…

Een beroering, De trilling van de lucht. Een blik, Verankerd op mijn netvlies. Een beeld, De herkenning van het onbekende. Een aanraking, Vastgelegd in gedachten. Ongrijpbaar, Als een mimespeler pakkend in het niets. Onaantastbaar, Als het lot dat wederkeert. Onontkoombaar, Verlangend.…

woorden schieten tekort gedachten gaan te snel om jou duidelijk te maken hoe elk woord dat je zegt me telkens weet te raken bij elke traan die ik zie branden in je ogen wil ik je troosten en je tranen drogen je lach is als toverkracht laat al mijn verdriet verdwijnen en door je humor en je meligheid begint mijn lach te verschijnen…

There has to be a way someway better than this We talk about the things we need and forget about the things we miss Peace and understanding has been gone for years Instead of all that we now got hate and tears…

haal de branding uit de vaart laat de golven maar stranden geef je hart niet meer uit handen laat het tij de rust weer keren laat je voeren met de stroming mee geef je over aan een kalme zee laat een schelp je innerlijk beroeren haal de echo uit je oren laat jezelf weer horen…

Zacht sluipt de tijd aan me voorbij, traag en voorzichtig, om me vooral niet te wekken. Maar ik hoor de eikenhouten bevloering kraken. Al weken, maanden, of misschien onbewust nog langer Maar toch hou ik me stil, en sluit me aan bij m’n hart, die teder schreeuwt: Hou je dood! Hou je dood! Hou je dood! En vervolgens gniffelt: We halen een…

Een tikje zenuwachtig vroeg de psychopaat zijn vrouw of zij na al die jaren nog een beetje om hem gaf. "En mocht dat niet zo zijn", zei hij, "dan houw ik toch van jou gewoon met deze bijl een aantal onderdelen af".…

De horizon Verbloemt in de rook van de stad De zon Verdwijnt als een kostbare schat Het heelal Rijst op in de nacht Een duizendtal Verlicht de donkerte met al hun pracht De anonimiteit Is zo groot als het kosmische domein De kleinheid Maakt ons tot een zandkorrel in de woestijn De schemering Verfoeit de komst van een nieuwe dag…

Ik beef voor geweld maar de dag is nog jong het ijzer in de zin is amper ontgonnen mijn wapens spreken stil als het schemer mijn pen hamert fel op het witgloeiend steen het licht van de letters vonkt van de kracht waarmee ik het aambeeld beveel ik plooi en ik kerf in het slijpen worden braam na braam afgerond tussen vijlsel…

Een dor karkas ligt in het zand. De zon haalt fel uit. Gieren drijven snavels in bloed. Besmeurde halzen slikken het. Zij woelt onder dons, veert recht met koele slapen, even het roerloze gelaat van een pop. Zij vergrendelt het vertrek, spant ketens met dikke, stalen schakels. “Ik zit op rozen, milde handen zullen mij liefkozen, demonen…

bang om mezelf te zijn en om me te geven misschien ben ik eigenlijk bang om te leven bang om alleen te zijn en om me te binden misschien ben ik eigenlijk bang om mezelf te vinden…

Iets in 't water verheft zich en heel de oceaan luistert Alsof een druppel haar in 't hart trof... Een glinstering onder water 't Doet me denken aan je ogen Warme klanken doen 't zeewater zoet smaken En lijken de lucht te doen vullen met 't besef dat ik je mis... Iets lijkt zich in 't water te laten zakken De druppel die haar…

ik wil vandaag lekker niets gewoon alles even vergeten los van mijzelf zijn en helemaal niets weten ik wil vandaag lekker niets gewoon alles even laten zitten nog ietsje meer onder de wol en nog even verder pitten ik wil vandaag lekker niets ze doen het maar even zonder mij want vandaag doet niets me iets maar morgen is vandaag weer voorbij…

Mocht je haar zien zeg haar dan de winter valt best mee De wind waait toch reeds warmer Slechts op 't grote plein licht er nog wat sneeuw Haar Zuiden is zo ver niet Daar kan ik Net zo goed Eenzaam zijn als hier Gewoonweg Eenzaam zijn als hier Gewoon Weg Mocht je haar zien zeg haar dan de lente is niet ver Je ruikt haar in de wind…

rotsen kleuren tijd water overvalt de traagheid van ravijnen, winden dichten kloven met het stof uit boven gevleugeld zijn verhalen die als holen grijnzen in de torenhoge bergwand hun holten zijn bemand ze verwoorden God en leren over dwazen die azen op macht, vertellen over vrouwen die met kinderen zijn omgebracht ze verweven…