Alle inzendingen, jaar 2002, week 32

Schreeuwend van het dak voor het herstel van blazoenen die tekens hebben gegeven aan contact tot harmonie na humane opkomst goed behoevende slag hongeren binnen een klakkeloos opleverend bestel als gestel een wezen warmbloedig de tegels die oplichten voetenwerk de intentie symboliserend teruggetrokken rioolras dichterbij reiner en duidelijker…

Toen ik hem daaglijks sprak en zag – Dat vriendlijk oog, die milde lach – Beminden wij elkander; Toch hield ik, zo verbeeldde ik mij, Iets meer van menig ander; Van jonger vrienden, dwaas en vrij, Vol opgewonden jong gevoel, Want hij was kalm en scheen wel koel... Maar nu de vriend mij is ontvallen, Nu voel ik ’t aan mijn lange smart…

Klare, wat heeft er uw hartje verlept Dat het verdriet uit vrolijkheid schept, En altijd even benepen verdort, Gelijk een bloempje, dat dauwetje schort? Krielt het van vrijers niet om uw deur? Moog je niet gaan te kust en te keur? En doe je niet branden, en blaken, en braên Al waar 't u op lust een lonkje te slaan? Anders en speelt het…

Bush probeert zijn eigen volk te winnen en keert zich dus gewoon tegen Irak ook al gedraagt Saddam zich nog zo mak toch hoogste tijd om weer eens te beginnen En als er dan Arabisch bloed zal stromen was dat toch zeker echt niet te voorkomen…

In mijn angst zocht ik naar woorden die boekdelen zouden kunnen spreken ik vond ze niet mij restte slechts een uitroepteken…

De winter is vannacht gekomen. Verdwaald in duizend dromen zag ik een enig mooi ballet. Ijselfjes, glinsterend van de pret, schaatsten sierlijk over 't koude glas en alsof het gisteren nog zomer was dansten in vluchtige nevelzeeën schaars geklede winterfeeën. Verdwaald in duizend dromen zag ik vannacht de winter komen. En toch sta ik…

Decor der mimespelers Wereld van droom en herinnering Stille getuige van een innige liefde, Voor immer geborgen in de stilte van mijn denken Een wondermooie stilte ... Als van een gedicht zonder woorden.…

Meer blauw op straat is eindelijk gelukt! ‘k Weet zeker dat een nep-agent ook leidt Tot een gevoel van grote veiligheid; Alleen toeristen worden soms gefuckt. Als ik gearresteerd word ga ‘k niet mee, Dan bel ik even snel met 1-1-2.…

Ik wil je laten weten Hoeveel ik van je hou Ik zal nooit vergeten Wat je allemaal voor me doet en deed Ik wil je laten weten Wat een goede mam je bent En bent geweest Ik hoop dat het zo zal blijven Weet dat ik voor eeuwig van je hou Je hebt het zo verdiend Want mam je bent een wereldvrouw…

De verte vangt de leegte van je starre stille blik ontkent het vurig leven dat eens het jouwe was Hoe diep moet je graven om te zien waarom Hoe ver moet je lopen om te vinden wat je zoekt Hoe hoog moet je vliegen om het licht weer te zien Je werkelijkheid van waan van grijze stof geweven waar leven verdween in kille klamme grotten…

Soms zit ik stilletjes op de dijk en kijk naar het land beneden dan zweven mijn gedachten weg naar hoe het was in het verleden Ik zie wel plaatjes in de boeken maar dat is eigenlijk niet zo echt en ik luister naar de verhalen over wat men van vroeger zegt Het heeft wel wat die nostalgie al proeven we alleen de buitenkant wij weten niet…

Toen keerde ik me om Mijn rug naar je toe. En nog voel ik je ogen In mijn rug boren, Roepende: "Waarom wil je me niet horen!" Ik probeerde weg te komen Keek om. Je stond er nog. Een blik, Een gedachte: We waren niet bij machte Om nog iets te beginnen Nog een smoes te verzinnen Om daar te kunnen zijn Alleen dat gevoel Van die naderende…

Liefde. Voor jou en mij een simpel woord, maar door hem nog nooit gehoord. En ik zei:"Zeg het niet!" Maar je zei het toch, en je vertrok. En ik bleef. En ik heb hem zien huilen. Ik heb zijn tranen zien vallen op de grijze, grauwe stenen waarnaar hij bleef staren. Omdat jij vertrok. Voelde je die dolk die je in zijn hart stak ook in…

Zomers fietst zij blij met rare capriolen... Daar is hij, de zon!…

~**~ In het begin was er helemaal niks en God maakte de sterren en een planeet Hij noemde het de Aarde maar het was nog niet compleet Het was er koud en donker en God maakte de zon Nog steeds was het er stil en God maakte water en het leven begon Toch was hij nog wat vergeten er moest nog iets bij Dus maakte God de liefde…

Zomaar overdag in één der Amsterdamse straten Rijden mijn kleine vrienden langs mij heen Ik heb ze in de gaten Auto’s links en rechts aan stoepen geparkeerd Een weide met wat toestellen Voor kinderen in de buurt Voor allerhande spellen Voor mij lopen twee Surinaamse meiden hand in hand Zij zijn zo samen één en niet te delen Ze steken over…

Laten we liggen waar we beelden willen zijn die blijven liggen als de stormen voorbij zijn.…

verscheurde wolken zon kust het zwarte water nog slapen golven…

Ik ben veel te jong om toe te geven dat we beter zouden moeten weten dan te vegeteren met de kreten. Verhard door een pijnloos leven. We hebben veel liever een god van goud En alle monniken zijn oud.…

In oma's blikken koekjesdoos Vind je een heel bijzonder souvenir: Het zijn de dagen van weleer Op krom en geel verkleurd papier.…

Lopend zag ik je zitten waar ik verdwaalde en je ogen mij vroegen waar ik de wachtende weg weer zou vinden en zou gaan zitten wachten tot jij wilde verdwalen waar onze onmoeting ooit verder zou kunnen gaan…

Denken met puzzels. Vragen met puzzels. Ontdekken met puzzels. Ik ben wie mij maakt en ben wie mij ontdekt wanneer niemand gelooft dat ik zonder oplossingen besta.…

Dood is hij niet dood want de stilte is waar hij begint. Zijn muziek is altijd dichtbij het leven en de woorden die leven met zijn stem die wenst wat niemand kan vergeten als hij de dood weer ontroerd laat wachten op zijn laatste act. (25 jaar is geen eeuwigheid)…

lieve ... Je liet me zien hoe een vriend kan zijn jij liet me lachen zonder pijn Jij was mijn zonnetje in donkere dagen Terwijl ik maar zat te klagen In moeilijke tijden was je er voor mij Ook al was je ver weg, je stond aan m'n zij Maar die tijden zijn er niet meer en dat doet zeer Ik dacht... Ja, wat dacht ik Het maakt allemaal niet…