Alle inzendingen, jaar 2004, week 14

Ik zou zo graag iets aardigs willen zeggen Ik zou zo graag iets prettigs willen doen Ik zou zo graag mijn armen om je leggen Ik zou zo graag genieten van een zoen Maar daar je mij weer veel te lang liet smachten En dromen van je goddelijke lijf Ben ik door dat ontzettend lange wachten Alleen nog op verkeerde plaatsen stijf…

Etalages vieren Pasen, met iedereen een eigen ei. Lente bloeit in vazen, een processie loopt voorbij. Je koopt vandaag geloof, het vasten is geweest. De kater van de carnaval, is nu een lief geel beest. Waar is het avondmaal, het kraaien van de haan. De profetie van de verrijzenis, ook judas zat daar aan. Wie ziet nog de drie kruisen…

kinderen die leren lezen zitten in lokalen uit te rusten van onrustige verhalen er hangt een stilte zoals tussen auto's op parkeerkerreinen en tussen bomen en juf beklimt het podium met wit papier kinderen die leren lezen hangen letters te drogen aan de wanden van de klas in de winter steekt juf de kaarsen aan en kinderen…

Hij stond onder en boven de wet heeft alles naar zíjn hand gezet waaide met alle winden mee droeg water naar de zee ving als hoge boom veel wind was onschuldig als een kind voelde zich als een vis in het water had na het doorzakken een kater is aan lager wal geraakt heeft harde noten gekraakt hij weet nu, de druiven zijn zuur maar dat went…

Verstopt achter langgerekte vraagtekens aan de windstille rand je oren te ver maar mijn echo houdt stand. De allersnelste woorden ijlen je achterna zelfs in het donker op de tast vinden deze klanken het antwoord dat bij je zwijgen past.…

al een tijd lang hoor ik kinderkoren breken takken in verbaal geweld van bomen die maar niet tot lente willen komen ik kan geen rots verpulveren zoals ijs, mijn waterstromen worden steeds gespleten door obstakels op hun lange reis ooit gaan ze weer samen vloeien in de delta bij de zee water zal zichzelf herkennen want het kabbelen…

Hij sluit zijn ogen en laat gedachten zweven die zinnen vormen Soms willen woorden hele zeeën omarmen maar ook vaak de lucht Ook wel een vogel wordt in woorden gevangen in zijn haiku kooi maar hij laat haar gaan in ruil voor lettergrepen die inkt doen vloeien. De inspiratie zij komt als een golf bij vloed die dwang overspoeld…

Sinds we Adams Family verzwolgen Frans´ bestaantje en het leven van La Brard En de Froger-rijkelui zijn we gehard In sterren die hun leven laten volgen Bij een single singer-homoseksueel Gaat er heus geen hapje minder door de keel…

Als blindelings vertrouwen wordt misbruikt, worden ogen te vaak gesloten. In lange, bange nachten wil je ook jezelf ontlopen. Je ontsnapt in vergeten voelen, maar hoe erg je ook probeert je ziel verhardt zich met ieder geween, je wordt meer en meer in jezelf gekeerd. Je schrikt van je eigen verstarde blik, die nooit meer lijkt te helen…

dwaal als de wind door de laan van het leven omgeven door rozen in jouw laatste reis reik naar licht dat schuilt in het duister zoek naar dromen waar de fluistering breekt en hoor de stilte in het ruisen der wind laat jou leiden op dit bloemenpad door de stem die jou liefde belooft zachtjes bemint de eeuwigheid door…

je ogen smeren honing op mijn beschuit zoet je lippen in massage op de mijne krachtige armslag laat angsten verdwijnen zachtjes lurk ik aan mijn thee, met suiker de eau de toilette die mij een kenmerk geeft laat je mij behagen op je hangende manier fluisterende woorden kriebelen van binnen en uiteindelijk kruipen we samen weer in bed…

De bromfiets met een duozit gaat snel. Het tweetal heeft z'n zinnen slechts gezet op hoge snelheid. 't Is een brommer met een zijspan, want het is een lesbisch stel. Het duo rijdt een ware dodenrit en onverhoopt een jogger van de sokken, die dood blijft liggen tussen alle brokken. Agenten zien een lege duozit. Het ongedeerde stel heeft…

Ergens.. op een plaatsje waar jij nooit achter zou komen daar zit ik Ergens op een plaatsje waar ik heel veel denk daar zit ik Ergens op een plaatsje waar mijn gevoelens opgekropt zitten daar zit ik Ergens op een plaatsje in m'n hart daar zit jij Zit ik bij jou maar ergens op een plaatsje? Of zit ik bij jou op een plaatsje…

Alsof er iets te kiezen viel genageld in de strijd tussen parelmoer en ochtenddauw fontanel of achilleshiel vroeger of verleden tijd licht gekromd en de bochten flauw Tot mijn borsten in rijzende twijfel kruipen de wonden naar mijn keel ik sluit mijn ogen en ik schrijf wel maar voel dat ik geen pijnen heel Een karaf versplintert aan…

Onze papa is een ster Hij staat aan de hemel, heel ver. Als je `s avonds voor je raam gaat staan Zie je daar onze papa staan. Je mag gerust even naar hem zwaaien, Dat doen wij ook heel trouw. En als je dan de wind voelt waaien.. Weet dan... Onze papa zwaait naar jou.…

Het is een hallucinatie, de drang van overleven. Het is een fascinatie, uit balans gewreven. Het was een Godsbelofte, in weerbarstigheid. Het was een ideaal, na het kruis bevrijd. Het is materie boven wet, schulden vergeven. Het is een mooie tendens, Voor de kruisdrager om ons te geven.…

Wil je met me wandelen samen in het bos ? dennenappels zoeken rusten op het zachte mos ? Wil je met me zwemmen in de blauwe zee ? samen zandkastelen bouwen wie wil met me mee ? Wil je met me praten zomaar over iets ? samen lekker kletsen eigenlijk over niets !…

Van verre kondigt hij zijn aantocht aan Koude lucht stroomt langzaam langs mijn benen Tot er een korte stilte volgt Met trage stappen komt hij dichterbij Nog steeds roept hij: Ik kom eraan! Mooie herinneringen borrelen door mijn hoofd Alsof ik in een sprookjestuin ben met prachtige bloemen Helaas loopt er iets vreselijks achter mij aan…

Ze heeft een man en vier kinderen al zesentwintig jaar getrouwd waarvan zestien gelukkig en de overige deelde ze met twee Ze weet wat ze doet en toch gaat ze door want zonder die tweede denkt ze "niet zichzelf te kunnen zijn". Ze weten het allemaal de kinderen en hebben zich verzet en toch ze is moeder en kreng Haar man heeft gewanhoopt…

- als een opgewarmd reptielen-mens verdubbelt ze haar snelheid– – een gierend projectiel in alle haast van haar bestaan– – in de spiegel ziet ze honden rennend bijtend in hun staart ze heeft– – geen tijd om goed te kijken– – als een vollevaartig-voertuig raast ze niets-ziend door de straten– ..langs de steen waar de mier slaapt.. .…

in de chique achterkamer voor visite de salon geurt de geest van jaren dertig Donker rode pluche crapauds in authentiek grijs streeppatroon amper nog bezeten Even maar verschaft het zonlicht vrij entree en zucht de wind door opgeschoven ramen Weerkaatst kristal geslepen glazen en karaffen op het glanzend gepolijst dressoir Dan klooit…

Geschikt en gebruikt voor werk op het land Maar of dit alles is? Kijk diep in het binnenste van de schoen en zie de verslindende duisternis van het versleten binnenste: de zwoegende gang de samengebalde vastberadenheid, de trage tred over de rechte voren van het veld in schrale wind In en op het leer liggen de vochtigheid en de rijkdom van…

er wordt weer hard gedraafd naar de tap wel te verstaan buikschuddend, onvaste tred wie komt het eerste aan "drie bier, beste man" vier vingers gaan omhoog buiken schudden van het lachen was het de vinger die loog ? de barman tapt de glazen vol vijf centimeter witte kragen wat overblijft, 'n halve slok "jongens, niet zeuren, niet…

Zij trekt het licht als een mantel aan zo gracieus en met een vanzelfsprekendheid van het ‘s morgens opstaan met een grandeur gevangen in verlegenheid onbekend met de glans van het ritueel laat ze niets van de verbeelding heel Elke stap straalt verstrooiend zicht op de gestolde beweging die haar deinen schalks verlicht vergeten of ze kwam…

frans meisje lief met je grijze t-shirt-je en je lieve lach je hippe mobiele telefoon een rooie met een camera en je minder mooie vriendinnetje ik ben sinds vanmiddag even na de friet verliefd op je aan ’t zijn zag je me net fietsen langs de franse school? je zat met je mooie billen op de grond tegen een muurtje te praten in je rode…

de wereld is zo stichtelijk stramienen overzichtelijk de plichten zijn verdeeld maar leven zo, verveelt ik droom mijn werkelijkheden door uit de tijd te treden verleg de grenzen van vandaag raak een hemelsblauwe laag ik schilder felle streken omdat kleuren vaak ontbreken voel de wind als mijn muziek een intenser strelen is er niet…

Wat schetst mijn herinnering telkens weer: Jouw schoonheid levensecht in mijn atelier. Ontelbare kleuren die mijn ogen blijven bewerken, haast uit lijken te breken door lagen verf; het zichtbare ontward. Er is geen begrensde ruimte meer alleen licht dat graag door vensters gluurt.…

het zoeken naar toekomst verliest men vandaag de lokroep naar morgen momenten vergaan de weg naar ooit kronkelt in tijd ik wandel door dromen verlies mij in spijt en zacht is de pijn stil mijn verdriet in het zoeken naar morgen vind ik vandaag…

groene dak op zijn gemak komt ie aangelopen of gekropen koppie steekt uit zoekend naar zijn buit of alleen maar kijken maar laat niks blijken zwemmend in zijn grote bad ik wou dat ik hem eerder had Edgar mijn lieve schildpad…

Het leven gaat in sneltreinvaart je beent het soms niet bij. 'k Zou willen dat het even stilstond maar het gaat toch eens voorbij. Je kunt er echt niet aan ontkomen want één keer komt de dag dat het gedaan is met je leven en met je allerlaatste lach. Dan is het ook te laat om dingen recht te zetten. Begin dus in dit leven eens om…