Alle inzendingen, jaar 2012, week 12

Er was eens een man uit Onvrede van lieverlede de put ingegleden. Hij wacht nu al tijden tot hij eruit zal glijden, want nergens ziet hij de treden.…

Goddank weer gezond Loof de Heer, want Hij is goed Maar Ik ben beter!…

Levenslang geen zon, louter kou, wind en regen. 'n Eendagsvlinder.…

Ik liep om vier uur 's ochtends door de stad en zag de dingen moe met vroege ogen aan en sprak bekrachtigend de naam van ieder ding - aanlegsteiger, vuilnisbak, twee fietsen brugleuning, benzinepomp, lantaren - En 't was als snoerden deze klanken de schepping meer tezaam. Zo ging ik door de schemer met naam en naamwoord noemend en…

Kijk me niet zo aan met die grijze ogen van jou die mij doen smelten als sneeuw zonder onschuld in de felle zomerzon. Maar wend je ze af, dan jengel ik net zo lang tot ik ze weer zie en de zonsverduistering voorbij is, het Eeuwig Licht weer schijnt.…

In een buitenwijk van de Syrische hoofdstad fluiten de kogels…

Luister welke kant de wind hier opwaait, hoe ongestoord hij grip heeft op de mens die leeft met waanbeelden en vrij intens gehaaid het gras voor anderen wegmaait. Met het eind in aantocht, haast elke wens vervuld, voelt hij zich dan toch nog genaaid als hij de film van zijn leven afdraait en zijn waaibomenhout ziet voor de lens. Al mis ik…

De lammetjes in de wei dartelen zo vrij en blij, nog onbekend met het lot dat ze sappig onvolgroeid als ingrediënt doet eindigen in menige stoofpot.…

De legitimiteit van het beleid van het kabinet Rutte wordt betwist. Heeft Brinkman nu een zetel weggegrist en mist de premier echt een meerderheid, op weinig democratische manieren blijft Rutte toch ons kikkerland bestieren.…

Een rode draaideur zonder stilstand dol gedraaid van het gedrentel…

Het was met een knal dat wij ze verloren: zeventien kinderen en hun docenten met in hun hoofd een toekomst en de lente. Hen was geen langer leven meer beschoren. Maar hoe het wrede lot een ieder ook tart, alle zeventien blijven in ons hart.…

In een nachtmerrie onuitgekomen dromen gedekt zien worden.…

Een merel wast zich lopend over het water als Jezus zo blij…

gewogen en te licht bevonden woorden raasden door mij heen ik heb ze letterlijk verslonden en toch vond ik er geen die beter zijn dan zij die er reeds stonden.…

moeder mag ik naar de disco nee Yvon wat denk je wel de jongens dáár dat zijn net duivels komen rechtstreeks uit de hel zo’n disco is een poel der zonde zij belagen daar jouw eer het begint met lieve woordjes maar pas op ze willen meer onder invloed van veel drankjes gaan er alle remmen los samen met grijpgrage handjes jij als meisje…

de verrotte schuur als eye-catcher in de tuin maakt de tongen los…

Zes tiende deel van mij was water. De rest totaal in vuur en vlam. Jij wilde weten hoe dat kwam. Waarop ik zei: Dat komt wel, later! Onblusbaar was mijn woest verlangen. De vlam sloeg hevig in mijn pan, ik was volledig in jouw ban. Jij hield mij in je greep gevangen. Het deel van mij dat water was, raakte ook flink aan de kook. Ik wou…

‘Nu gaan we naar dat feest’. Ze trekt haar slipje aan. Haar borsten in het licht. Zo mooi, bij volle maan. Ze zegt: ‘Kom er nou uit.’ Ze verft haar lippen rood, mascara, vleug parfum. Haar borsten zijn nog bloot. Haar topje is het laatste dat om haar lichaam sluit. Ze zegt weer: ’Kom er uit!’ Ons bed houdt mij gevangen, en ik zeg:…

Het was het laatste weekend van maart, dus nog maar enkele dagen lente. Nog voor de watertoren van Lichtaart constateerden we drie verpletterde eekhoorntjes. Het enige gave wat restte was hun pluimstaart. Het onophoudelijk gekrijs der meeuwen boven het Zwart Water kon de vraag naar het waarom niet verdringen. Diezelfde zondag schoven…

Van kindsbeen af de onwrikbare zekerheid bijgebracht: het begin der seizoenen valt op de 21ste dag. Nu aan het wankelen gebracht. Wetenschappers, berekeningen, evenaar, zon, onbegrijpelijke dierenkeerkingen: zij brengen me niet van mijn stuk. Kleindochter roept gedecideerd: 'Opa, jij bent verkeerd. De lente begint op MIJN verjaardag!…

De alom bekende kleine zwarte mier bouwt geen aarden kastelen of dennennaaldpaleizen als haar grote verwanten onder wijde velden in stadstuinen tussen straatstenen zijn talloze nietige kamers verspreid die arbeid en adem van het grondleven sterken dit onnaspeurbare rijk der luchtige korrelkelders vol krijgshaftige boerenvlijt streng…

Kloeke matrozen roeien met stugge moed hun boten, waarin mensen angstig zwijgen. Duistere golven vloeien traag, maar dreigen in de nacht vol onheilspellend gebroed. Sterren verlichten het verdrukte gemoed, dat voortdurend klinkt als gedempt hijgen, een schuivend gekraak van brekende twijgen. Plotseling klinkt een veelbelovend "toet!" Het…

in lengte van jaren ben ik niet gegroeid hoogstens in de breedte nu ik ouder word, lijkt de constructie van mijn armzalig verblijf verschrankt en doodvermoeid men heeft mij nooit garantie gegeven toen ik in deze wigwam kwam ik mocht hem lenen voor bepaalde tijd maar ‘k ben bang dat de wig uit de wam is en de stellage het zal begeven…

ik maak mijn voeten los al voel ik de weerstand in mijn tenen en begroet aarzelend de vrouw die weet dat ze vergeten zal langzaam loopt ze naar de zee haar bange hand in die van mij geef me een zoen, zegt zij en veegt een schuimvlok weg…

't is takkenweer. het kind bemint zijn vader zeer. het spel begint. ik was de vader, zegt het kind. de vader staat verbeten op. de vader slaat door haat verblind de deur in 't slot. 't is bitter koud. de vader zint: ik zoek een vrouw, ik maak een kind. ------------------------------------- uit: De gedichten 1974-1983, 1987…

Hij die door stoffig zand, terwijl hij heeft geleefd, ‘t Verloop van ieder uur in 't glas gewezen heeft, Wijst in zijn eigen stof, aan d'ogen daar toe open, Nu 't aller uren uur, dat niemand kan ontlopen.…

De banken speculeerden agressief Met aandelen in rommelhypotheken Waardoor ze in de crisis haast bezweken Maar nu zijn ze niet meer zo inventief De flexwerkers doen een terecht appèl: Schep ook voor ons een hypotheekmodel…

een treffen in muziek de schoonheid van klanken in de dierbare kunst van een gelezen gedicht het willen horen proberen te vangen hetgeen het leven biedt de tastbaarheid, het verlangen te zijn als het bloemenhart de contouren van de blaadjes in het kleurige schetsje opgetekend door een mond belevend een toonzetting ruisend als vogelvleugels…

*Voor een vriend* bij jou mag ik weifelen, twijfelen jij kent, bent het deelbare in een woord, een gebaar de bladzij uit een boek van vele levensvragen de kromme letters op regels die we samen dragen jij bent een geschenk kleurig als de omslag de band van vele delen gespeld door een lach de titel geponst met een laagje goud…

Ik vul de dagen Sinds jij weg bent Met vals toneel Overal en vaak Gebruik de stiltes Als ze vallen Voor een grap En wat vermaak Doe de dingen Die ik doe Met ogenschijnlijk Speels gemak Acteer in drijfzand Speel het spel Camoufleer Dat ik diep zak Breng hommages Aan het geluk Terwijl ik zelf Vereenzaam thuis Doe geloven Dat ik…