Alle inzendingen, jaar 2016, week 8

lach zonder tanden strand van gelukzaligheid Chet Baker is thuis…

Hij had hobby's, eigenaardigheden, fascinaties. Zo zachtzinnig was hij, fijngevoelig, hij had pianovingers. Als hij zijn handen balde, waren zijn vuisten klein. De onbemande auto heeft hem ingehaald. Het kwam onverwacht, al is het altijd te vroeg. Niemand gaat te laat. Wij zullen ons aan herinneringen moeten vergrijpen, zoals je masturbeert…

jij hebt de marges verlegd grenzen geslecht maar vond in niemandsland geen uitgestrekte hand wel ogen vol achterdochtige vragen geen mens om mee te praten jij moest zo nodig de wereld verkennen op eigen benen staan die klap kwam onverwacht hard aan toch veroverde jij een plaats in door de hel te gaan bereikte jij de hemel…

So's temend geprewel van stille gebede kom stemme van ver, waar die awend-rood kwijn, waar die rande in sterwende glanse verdwijn en 'n nagalm nog sleep van d' skeidend verlede, - so's klagte vergete, maar klagend tevrede. En berustend ook voel ik mij siel als gedra'e naar d'Eeuwigheid heen, op die loom-lange sla'e van 'n vo'el o'er…

Ik drink geregeld een paar glazen bier Nu het gebod van reinheid is geschonden - er werd in Duitse brouwels gif gevonden - bedierf dat maar voor even mijn plezier Want duizend liter...gaat als stoere vent mij zelfs niet lukken...hooguit één procent…

Als de zachte gloed die kaarslicht kan geven Was jij een lichtpunt in mijn leven Helaas door ziekte werd jij gesloopt Niet de genezing waarop zo werd gehoopt Na een korte en oneerlijke strijd Was het uiteindelijk jouw tijd Door een stille wind werd de vlam gedoofd Hopelijk heb je gevonden, waarin je altijd hebt geloofd…

Verliefde woorden ontdooien zichzelf eenmaal uitgesproken als al het andere wordt verzwegen bezitten ze de schijn van gerijpt geluk, of in iets anders wordt beschreven, de hemel is vol Brusselslof van onafgemaakte woorden van letters verzameld uit stof waaruit die zijn gemaakt elke katje aan de tak herbergt een eigen verhaal het…

Ze is getraind in zwijgen. Ze zegt geen woord niets uit haar te krijgen. Ze zegt niks, laat alles toe ze zegt niks, hij wordt het moe de zwijgzaamheid is bijna tastbaar ze zegt niks al was 't maar het feit dat ze getraind is om te zwijgen iemand zal haar toch aan het praten moeten krijgen? Maar het zit vastgeroest, gebakken als een…

Van de hoed en de rand, of van toeten nog blazen. Het verschil is markant, als bijna de laatste adem wordt uitgeblazen. Een niet kordaat optreden; kan voortijdig zijn overleden. (het belang van hartreanimatie)…

Bijna iedereen streeft, naar duurzaamheid. Bijna iedereen leeft, gehaast of met spoed. Iedereen musturbeert. Moeten, moest en moet! Mensen, het wordt hoog tijd, om tijdzaam te gaan leven. Tijdzaamheid streeft niet, doet niets, maar voldoet.…

Elke dag even huilen ik zie er dagelijks tegenop maar het moet, ik moet huilen En met moeite zet ik de orgelimprovisaties aan op www.Youtube.nl De bijbelbelt-orgels vliegen aan m'n vingers glijden glibberig direct van het toetsenbord af en deppen de eerste volschieters En dan met het stijgen van de melodie in forte snelheid en dynamiek…

al vele maanden fluistert mijn geweten; van verzen maken word je ziek en stijf je lobbig lijf heeft té lang stil gezeten na halve nachten op het internet met drank en pillen tot een uur of vijf is wat je voortbrengt nog niet je van het in shock, leg ik mijn uitgewoonde lijf nu bij de zielenknijper op het bed hij wil dat ik mijn nood…

Vergis je niet Vergis je niet in mij Ik ben wel Heks Maar vergeet niet de Christen in mij Vergis je niet Vergis je niet in mij Ik ben wel Christen Maar vergeet niet de Heks in mij Vergis je niet Geloof is geen spielerei Niet als je er ooit voor gestorven bent Zoals Christus Zoals Heksen Zoals mij…

Er hangt een wasdraad buiten; maar een vogel die passeert heeft er iets gedeponeerd, dit zomaar zonder fluiten. Geen vuiltje meer aan de lucht, alleen de wasvrouw ja die zucht.…

de ring dag begint meisje wacht zit alleen op trap van steen kleur rood meisje zoekt zon schijnt blad valt op steen met mos kleur groen meisje voelt lichte bries blad ruist aan tak van boom kleur bruin meisje ruikt frisse geur blad ligt op muur van kerk kleur geel meisje tuurt ring rond vogel vliegt tegen blad…

Ze torenen met hun spitsen boven huizen uit boven daken Ze willen ons,volk goed,in stilte bewaken Ze vinden ons doen en laten toch: 'n heel gedoe Waakzaam met hun wakkere ogen wakker uurwerk en klokken Ze zijn van volksfeesten en partijen Echt,erom jokken doen ze niet zo nu en dan... knijpen ze 'n oogje toe…

Vandaag is het koud, nog geen vogel aan de lucht. Pluimende warmte wolkt zich naar buiten, alwaar een bleke zon, het opkomen uitstelt tot de vorst zich krabben laat, die zich vlijde over gras en ramen, waardoor de nacht zich zoenen liet en witte kussen hun heimelijk samen zijn verried.…

We hebben een boek geschreven. Een verhaal over liefde en geluk. Het is herschreven, het is gevallen, maar desondanks ging het nimmer stuk. Er waren soms wat strubbelingen. Er is hier en daar wat uitgevlakt. Maar we bleven het proberen. En hebben de draad weer opgepakt. Het is misschien wat saai geworden, een mens vergeet gewoon te veel…

nu juist in balans het moment van de waarheid de kracht van de acht…

In een propvolle kroeg in Dublin zat ze naast me aan de bar, terwijl ze steeds even in mijn ogen blikte. Haar kledij was punk en country ineen, terwijl ze na steeds meer Guinness mijn hand streelde, toen ik haar een vuurtje gaf en ze vertelde over haar ellende in deze klerenstad, zoals ze beweerde, met haar tong giftig mijn gehemelte strelend…

De stiltes vullen jouw kilte aan jouw warmte leidt tot rumoer gevoelens etaleer je met emoties maar die schok is niet voelbaar want de elektrische lading ging in rook op met illusies. Het moment van bezinning gaat met een vraagteken als een rode draad door je leven en toch zie ik jouw schoonheid binnen in je bonkende centrum…

Wat ben je mooi, M'n Prinses Margrietplantsoen, M'n Cruquiusstraat, Vaillantlaan en Prinsegracht. Wat ben je mooi, Schenkkade, Theresiastraat, Drogersdijk, Van Foreestraat en Sirtemastraat. Wat ben je mooi, Wat ben je mooi, M'n hart, wat ben je mooi.…

Ze zei: je vangt wel eens wat op b.v. dat je hebbedingetje zou zijn een gebruiksvoorwerp, van hand tot hand en ja, vaak voel ik mij doorgegeven gelijkwaardig aan een of ander. Mensen bedienen zich van elkaar wisselen gegevens uit en raken zoek. Wie hebben we daar? Ik ben je naam vergeten. En zomaar, vanuit de coulissen, treedt een echtpaar…

je ogen smeulen lijken te heulen met de vlammen in het vuur die dansen wenden en keren in elkaar eindeloos begeren soms vonkt er een ondeugende schijn van wellustig zijn op je gezicht in dat subtiele licht krult onhoorbaar zacht je diepe donkere lach waar warme vingers woordloos zinnen schikken die beginnen met beminnen…

Al maak ik met de metro duizend ritten, Bij elke rit ben ik correct gekleed. De pantalon blijft stevig om mijn reet, Dat van ‘No pants today’ zie ik niet zitten. Nooit zal ik meedoen aan die flauwekul, Ik ga niet in de metro als jan lul.…

Je hebt me vezel voor vezel uitgekleed ik sta nu meer dan naakt voor je je raakt met je hand het hart dat voor jou alleen klopt het voelt onwerkelijk niet meer dan een skelet met wat organen te zijn kleed me met mijn huid kleed mij met jouw lichaamswarmte ik weet ik vraag veel maar mijn liefde is jouw deel.…

Nadat de laatste tram is vertrokken, vonkt zijn schaduw na op de bovenleiding en in het neon in een gebroken zitting van de nacht, overweeg de kansen in een rimpeling van overmacht omfloerst door de lipstick op het bevingerde glas, soms te vol om leeg te raken en na de goot volgt een nog diepere plas, waarin het genot door bijsmaak…

Het is een spel een dagelijks spel van licht en donker donker en licht De rollen zijn verplicht: dag & nacht blauw & wolken zon en maan,de hoofdrol Het oneindig spel eist zijn tol: nat worden van regen koud zijn door snijdende wind val op glad ijs geen hand voor ogen zien door invallende duisternis..... Maar welk een gemis…

Hoe vervelend het ook is, vooruitzicht niet " aards" meer te zijn, te vertrekken naar de volgende wereld, is 1 ding zeker want hoe dan ook, word ik een engel, jawel ik ook. Ze kijken daarboven niet wat voor mens je bent geweest, ze accepteren je, zoals je bent, en al trekt het me niet echt, te weten dat ik dan eindelijk vleugels heb, lijkt…

Nog ben ik vol vertrouwen dat er hoop zal gloren in de duisternis. Dat er tussen al die mensen, een reactie geeft op hetgeen ik mis. Nog ben ik vol vertrouwen, dat die een mij vinden zal. Die mij redding biedt, voordat ik ten zonde val. Nog ben ik vol vertrouwen ten aanzien van mijn weerwerk aan de schaduw van het tegenspel. die mij…