mijn ouders
gebleven die dachten
die zouden die meenden
samen de zorg voor
mijn welzijn en leven
liever via de app’s
maar ik ben daar
nergens en nooit
aangemeld laat staan
ooit verschenen
heb geen woordenschat
om dingen te benoemen
niets om over te praten dan
enkel nog de games
die bepalen eten drinken
en slapen als ik tenminste
aanmelden…
je schrok
moest ik mij aanmelden
kloppen
of bellen
ik dacht
de tv staat aan
ik kwam
door de glazen deur
schadeloos
ik had iets moois
voor oog
je handen stak je hoog
ik lachte
onomwonden
je leek me
zo fideel
al vaak
had je lippen
van fluweel
ik kuste
je mond
onaangemeld
niet aangeklopt
ik had je niet gebeld…
ik zie hier in de annalen
dat je met schrijven
een prijs kunt behalen
en deswege mag blijven
het thema is volwassen
aanmelden via e-mail
ik moet passen
13 euro 50 is mij te veel
het schrijvertje in de sloot
zwiert onnavolgbaar waterkrullen
als Jezus liep over water
dit diertje is klein zo groot
dat het mij met ontzag doet vervullen…
Gezien mijn huidige postuur
kan ik me wel gaan aanmelden
bij de directie van de nieuwe
dierentuin in Emmen, zodat ze
me bij de olifanten plaatsen.
Mijn sombere, neerhangende mond
was vroeger zoiets, wat ik zo
bij de volwassenen haatte.
Nu weet ik dat het leven door
mij heen is gegaan en dat het
lichaam de sporen toont.…
Een grutter met de slogan, " op de kleintjes te letten"
schiet me ineens te binnen, als het nieuws laat weten,
dat de crèche's minder aanmeldingen binnen krijgen,
dan voorgaande jaren.
Opa en Oma, mogen weer aan de oppas,
want de kosten rijzen de pan uit!…