Alle inzendingen over armband

een moeder vlecht een armband voor haar dochtertje, van pa’s paardenstaart…

ik kreeg een kennismaking met bedrog dagelijks denk ik heel even aan die tijd en die armband...die draag ik nog…

Ik ontving een schakel- armband en een ring ze zaten als gegoten vast en zeker ook de weg welke ik ging ze liggen in de la van mijn herinne- ring…

Het leek me zenuwslopend: Scoubidou Maar ik had juist geen kind aan onze dochter Geen wirwar was te warrig of zij vlocht er Een matje van, een armband of een koe Het werkt kalmerend op het draad te bijten Dat blijkt nu aan de weekmakers te wijten…

Zij kromt haar rug als het roofdier -klaar voor de aanval- alleen is zij het die wacht op de blauwe vadervlek die straks haar pols zal sieren net als de armband om zijn sorry’s te verzilveren Maar ja, spijt komt altijd te laat en hoop te vroeg veel te vroeg……

alles wat er rest is een armband rond mijn pols, een glimlach achter glas en stilletjes herinneren ik zaai het zaad van lila klaprozen ik zegen ze, heel stil de wil om ze te laten bloeien overschaduwt het geheel het zijn er veel een glimlach over warme aarde het zijn er minder dan de waarde van de hinder en de tranen in mijn keel…

Je armband die stukspringt. Kralen tot stilstand op acht, vijf, vier centimeter van de jam en nooit stel je de vraag hoe ze ochtend na ochtend op exact dezelfde plaats hoe dat in godsnaam.…

intens verlies Het rouwen is niet van de lucht Ze is pro puriteinse tucht Hult zich decennia in zwart Gebroken is haar vrouwenhart Negen maal droeg ze zedig vrucht Negen maal baarde ze nieuw leven Ze heeft geschiedenis geschreven Na ‘t heengaan van haar echtgenoot Zijn ziekte, tevergeefs bevochten Maakte een van zijn haar gevlochten Armband…

de schimmen van een bed en lijven die gedachten tillen; in twee zielen bloeit slechts vriendschap als de liefde van een moeder voor haar kind het kaatst terug: zij glimlacht om de harde werkelijkheid en hij, die als een vader is, treurt niet om wat goud dat koud verborgen in een vakje lag (Sinds een week mag ik de armband…

Ik deel de dagen van de maand vast in sorteer liefde bij liefde twijfel bij twijfel en alle vreugdevolle dagen rijg ik als gouden en zilveren bedeltjes tot armband. De tederheid van bestaan trek ik steeds opnieuw als een robe-manteau in tinten aan die mijn huid en ziel nu dat mag reflecteren. Op deze sprakeloze momenten zeg ik weer dag.…

Ik doe een gouden kettting om mijn nek en een gouden armband om mijn pols en schud het stof van mij af. Het is tijd om op te staan en verder te gaan, tijd voor nieuwe dingen. Jij gaat weg, een nieuw leven, een nieuwe baan en ik verhuis naar een nieuw vertrek.…

Ze danst en strooit onzichtbare blaadjes, haar armbanden rinkelen. Cleopatra kromt haar rug en springt van tafel, draait om Jeltje heen, likt zichzelf en de kruimels van de vloer. Kijk, zegt Jeltje, ze likt mijn schaduw.…

En van ver af wink sy met die een hand; Haar armbande blink en haar krale skitter; Saggies roep sy. Sy vertel die winde van die dans En sy nooi hulle uit want, die werf is wyd en die bruilof groot.…