Verwerp de wereld,
laat haar los
in strenge ascese
en offer het ego.
Zink in de bron van Urd,
negen nachten, manen,
en beluister
gefluisterde geheimen.
Machtige staven,
krachtige staven;
breng ze naar boven,
breng ze naar buiten;
zing ze, rits ze, dans ze
in de negen werelden.…
die armen die lippen
het kan niet meer
we zijn weer naakt
herboren alleen
maar we
zien elkaar
mogen elkaar
houden van elkaar
langs elkaar heen
belichamen we
de eenzame ascese
van het eeuwig samenzijn
in liefde…
voorspoedige dood de echo
die haar loodst en ik vlucht in mijn langste
adem - ooit
alles raakt doorzichtig in de grijze wolken
die als vruchtwater kleven aan haar ziel, wat ik wil is
haar berijden haar nemen met al mijn zinnen
doch zij is het weke vlees dat in haar charme
mijn stalen diep geïnkte huid weerstaat, wat mij rest
is als een asceet de ascese…
als knijpkatten
door vrouwelijke mist en rijm
kijk eens wat ik onder
mijn nagels vind geen nood
het is schitterend en uniek
een peulschil en herboren
het is de aarde die me
zachtmoedig spietst
wat was het dom
straten glanzen alomtegenwoordig
kijk dan toch zie je niet
ze vallen te pletter hun ego
is te zwaar voor woorden
opstijgen en ascese…
Voorbij zijn geestelijke ascese,
die aanfloot tegen gans der mensheids waardigheid.
Mij floot hij ook aan en ik viel voor hem als dienaar
en vriend, was zuinig op hem, nam aldus mijn wraak
op ’t leven, dat voor mij te zuinig deed met vrienden.
En Queetnie wies uit tot mijn aard en levenstaak.…
Wij zijn jouw oorsprong en bestemming,
onze levenslust stuwt je voort;
lach, dans, zing, speel en heb lief
want wij eisen geen offers of ascese,
ons eer je met een blij en liefdevol hart.…