Alle inzendingen over kattig

vensterbank zetelend als een sfinx met groen grijze ogen kijkt hij hautain mij en de wereld neer op en voorbij nederigheid speelt hij de ochtend enkel als honger knagend de lege voederbak klagend bedelend hem miauwen doet stil overigens zwijgt hij het weten betuigend de voordeur ja die nog delen wij in overig de ruimte slechts…

Wij dachten aardig slim te zijn geweest, Omdat wij ’s avonds laat een uurtje lopen Besloten wij een hondje, “Chris”, te kopen, Maar Chris is een behoorlijk kattig beest. Bizar dat in dat uurtje onze Chris Chagrijnig maar ook uitgelaten is.…

waar in straatlichtenschaduw hovaardig langs walmende riolen heen zijn trippelende tred parmantig het vastberaden zijn verbergt wacht het spinnen een rauw geschreeuw als liefdeskreet naar rivalen toe snorren de haren zijn druilend miauw in een kattig antwoord aan loopse tijden…

~~~ de maartse buien zijn poeslief vergeleken bij mijn maandstonden ~~~…

Voortaan was het nu niet meer wrattig, maar werd instede vreeslijk kattig. `t Verdween uit lexicon en taal, want zwijn alleen dat stond er al. Moraal: Wie al zijn wratten heeft weggekrabd, die heeft zich spoedig zelf geschrapt. Met dank aan Oskar Freysinger, voor het origineel in Duits.…

Jullie denken mij te kennen Het kattige meisje, het zelfverzekerde meisje, het vrolijke meisje, misschien zelfs het arrogante meisje Pap, Mam, ik probeer alleen maar het juiste te doen! Zien jullie dan niet Dat ik het onzekere meisje ben, het meisje zonder eigenwaarde, het meisje met een groot, maar breekbaar, hart?…

zachtjes zwevend geeuwtjes gevend laat poes zich even strelen soepel spinnend muizen minnend mag ik haar ruimte delen kattig kroelend wollig woelend geeft zij kopjes langs mijn been bazig blazend ruziënd razend stoeit zij met mijn grote teen verdraaid veerkrachtig parmantig prachtig loopt zij dan weer weg zachtjes zwevend geeuwtjes…

die onbezonnen de strepen aan de horizon bedonderde salvo’s uit klankgitaren priemden door het as waaruit jij kwam om tenslotte als een trotse bombardon te ontwaken uit jouw tijdelijke kleed onkundige tranen die als desperado’s op de vlucht de tekenen van sterren trachten te volgen, vernamen aan het eind dat jouw liefde bestond uit kattigheden…

feestmutsen op stengels drop in grage handen ijlte van plezier daalde neer en landde in de liters bier die proostend van de lach fris schuimend genuttigd werden want tussen dansende benen waren al de eerste staarten van langzaam groeiende katers verschenen ook hier en daar was al een eerste snib te horen nog zonder nagels om niet kattig…

van kattig schommelend naar poeslief. van op vredige dekens spinnen naar grillige muisjes op lentesla je telt meermaals van tien tot één; de nul een nieuwe eeuwigheid als nieuwjaar doet het verse verlangen zingen in bange euforie, krijsend of van warmte weg een mens wat kouder wordt oud op nieuw verklaart de wereld jou vogelvrij. je…

met jezelf en met mij aangaan Weten hoe het moet maar het toch niet doen Alle wijze raad in de wind slaan Telkens weer de boeman spelen Grijze haren krijg ik van jou Er zijn, thuis, da’s wat mijn taak is dit moment Weet dat ik ontzettend van je hou Vroeger zei míjn moeder: “straffen is niet leuk, ik voel de pijn zelf ook” En ik dacht kattig…

wel nee schei toch uit een ieder wordt ouder getekend door de jaren wijzer, wat krommer, wat korter, soms liever of eigenwijzer, of mopperig of kattig dat hoort bij het leven in je hart blijf je hetzelfde wellicht wat bedachtzamer toch vol dromen, vol humor, vol liefde soms met een lach, soms stikvol verdriet maar let op de ogen als je…

jij viert het leven door de jaren heen maakt jouw wereld groter verleidelijker ook - en uitdagender een schattig draakje ben je met - soms – te veel vuur waarmee jij zonnig blije dagen als met donderstok verdrijven kunt het lijf - lijzig lang groeiend laat zich net zo makkelijk met een schaterende glimlach kronen als met snerende kattigheid…