Tijdens de laatste ronde
met zijn Spaanse hond
knispert het gras onder
lange slanke hondenpoten
lichte vorst
platgewalste herfstbladeren verzachten
de harde grond
putten lijken te glimmen
vierkant en donkere strepen horizontaal
een oude kinderstoel ligt achteloos in `t gras
grofvuil
de Spaanse gromt in eigen taal.…
voor een begroeid chateau
pal aan de weg naar Malmédy
gewoon potsierlijk op straat
zit mijn oudste zoon
nog geen drie jaren oud
op een lage kinderstoel
een en al voldane lach
onder de spaghettislierten
saus stroomt uit zijn neus
al het licht was weg
de electra uitgevallen
donder en bliksem stormstoten
hagelstenen als fazanteneieren…
En beide armen langs het lichaam slaken
en denken, denken: waar moet ik geraken
met kinderstoel, commode, wieg en bad?
Ruimteverlies in rekening gebracht
voor doodskist, lijkkoets en gemeentegrond.
Mijn hart krimpt samen als ik overweeg
hoe alles om mij heen voldoening kreeg.…
wachten
of is het gewoon matiging
loutering krimpen van jezelf
hoe je het ook noemt
en of je het nog benoemt
als het er niet meer toe doet
hoe zo de wereld verkleint
tot op de voorschoot van het draagbare
hoe het ongenaakbare
zich verankert
op de stoel
van het alledaagse
hoe wij tronen
boven elk verwachten
loze beloftes
op de kinderstoel…
Uit de verhuisdoos vol dia's ,
bekijk ik de vakanties met onze eerste,
tweede en derde
in bergen, de tent, de bloemen,
de hutten, kronkelpaadjes,
mijn jurken van toen,
mijn jassen en keurige kapsel
mijn jonge gezicht, blij, zorgend,
steeds handje in hand of hand om een kind,
taarten waarop kaarsjes en slingers
in kinderstoel zij,
zie…
plaatsjesboeken
bumba en de teletubbies
van het eerste uur de helden
verruilde jij voor buurman en buurman
naast poeh-beer en piet piraat
het liefste echter speel en zing jij
van plop de kabouterdans
of ‘engeltje’ blèrend ravot jij
in bakken vol met zand buiten
trappen bestijg of daal je
van tree naar tree stappend
waar jij bank en kinderstoel…
657
Bezig met laden