Uw ademtocht is Poëzie,
Uw lach is Kunst, uw traan Genie,
Wanneer uw wiekjes speels zich reppen,
Of als een aad'laar opwaarts kleppen,
Bij 't scheppen van de Schepping zelf,
Kompleet, met aarde en stargewelf.
O, J.J.L. ten Kate,
O, vorst van rijm en maten!
Ten Kate! Ten Kate!…
De epseklepsen snijden de epsen,
zwaaien met plakken
kletsen de monden dicht
dragen het broden te berde
alles ten brode
om d' espe
De dieren der democratie
de laagst gemene deler
De beklozen zijn filosofen
stemrecht zonder woorduiteinde
Kloefkappers kappen bekentenis
van de woorden
Isolex solex olex
brommer van dogma
Recht rechts…
stilletjes in vruchtbaar water geborgen
boetseert zich het mooiste geschenk van leven
van erwtje klein tot heuse familiestaak
met oogjes als diamantjes en een mondje dat lacht
alles komt er op en eraan
van vingertjes en teentjes tot een neusje zacht
als mijn hartje – in echo kloppend – mijn bestaan bekrachtigt
begint men te reppen en te kleppen…
Die spierknobbel met kleppen waardoor 't bloed moet spuiten,
die rustloos vijftig, zestig jaar kan slaan,
en soms opeens uiteenspat, als een vat in duigen.
't Is heus wat anders dan zich laten baren;
men meet de dood soms na, bij vol verstand.…