Alle inzendingen over kogelgaten

Wat Balthasar ons volk heeft nagelaten Toen hij godsgruwelijk en onverdoofd Barbaars gevierendeeld werd en onthoofd: Twee authentieke ronde kogelgaten. Bedenk, als u die kogelgaten ziet: Gevaar voor recidive is er niet.…

zwarte taal spreekt over kogelgaten in de ziel van de zon neem het maar zoals het is vervreemden van feiten is altijd nog mogelijk…

De wolf die naar ons land gelopen was Blijkt nu te zijn gedood in de Karpaten De onderzoekers misten kogelgaten En tevens stukjes lood in het karkas Maar mij verbaast de dropplek nog het meest Waarom toch of all places Luttelgeest…

Weer is het herfst en weer kleuren de straten Door de gevallen blaadjes bruin en geel En soms ook rood dankzij een crimineel Die daar verbloedt uit tal van kogelgaten, Zodat men nu opeens weer heel goed weet Waarom de maand november slachtmaand heet.…

een slecht gedicht is een gedicht dat slecht gedicht is door de dichter er stroomt van alles uit: liters bloed en pus en heel veel tranen; krokodillentranen niet die zijn te groot voor kogelgaten maar kijk, daar komt een priester aan hij zegent al dat vocht en maakt er miswijn van en sausjes voor bij bitterballen valt er niets te lachen…

De straten angstig stil muren doorboord met kogelgaten Lichamen liggen langs de weg overal tanks en soldaten De stad totaal verwoest door bommen en granaten Loopt daar het oorlogskind bang en verlaten Pijn en verdriet in zijn ogen zijn ouders zijn hem ontnomen Hij, het grootste slachtoffer zal hij dit ooit te boven komen?…

het antwoord zijn kruisen met kogelgaten versierd de mens is gebleven als vriend of vijand maar nooit te gast een twee lonkt doch nimmer zo grauw als vandaag onvermoed een zacht einde neemt de wanhoop een loopje met het ware vlinderhart niet nu wordt geschiedenis geschreven dat gebeurt altijd morgen nu wordt ze slechts gemaakt slecht…

Muren vol met kogelgaten onder het puin, een lichaam, dood het dak aan flarden geschoten 't verdriet van Beslan is groot. We zijn met stomheid geslagen willen, maar kunnen niks doen dit mag nooit weer gebeuren stilte rest ons nog.....…

uit kruitdamp gehulde ruine stad bedreigd onbeschermd zag een bloedbad haar grens was bereikt hartverscheurend velen vluchten richting route grens rennend door bossen over weiden probeerden geweld te vermijden zelden zichtbaar tsunami van mens andere staat ver weg van haar grens voelde zich machteloos verlaten angstig maar weg van kogelgaten…

Die kans wordt ze niet meer gegeven, de pijntjes kunnen niet meer worden afgedaan, want de schaafplekken van vroeger, zijn nu kogelgaten die er niet om liegen. De taak van de moeder is niet meer om pijntjes weg te kussen. Want wat rest is de laatste eer…..…

Vandaag hebben ze ons liggen, tussen scherven, zien ons verbijten door de kogelgaten in rolluiken, de builen in onze harten. Maar plooien doen we niet. We buigen stram de rug, tot krakens toe. Als het moet, slachten we de vroege varkens, eten zuur het roggebrood.…

We waren jong passeerden het monument ter nagedachtenis aan de zestien willekeurigen die standrechtelijk werden doodgeschoten eentje dertien jaar iets ouder dan wij we beklommen de bunkers daar op Trimunt met daarin vele kogelgaten die onze fantasie een blik op het verleden hebben gegund de stilte en de rust en het gegeven maakte grote…

We waren jong passeerden het monument ter nagedachtenis aan de zestien willekeurigen die standrechtelijk werden doodgeschoten eentje dertien jaar iets ouder dan wij we beklommen de bunkers daar op Trimunt met daarin vele kogelgaten die onze fantasie een blik op het verleden hebben gegund de stilte en de rust en het gegeven maakte grote…

stenen krassen of een hartje doorboort met pijl waar eens bloed lag in plassen liggen nu restanten van jong geil ik weet wat hier is gebeurd menig hart gebroken en verscheurd geschiedenissen vervagen bedekken elkaar in meerdere lagen ik ben een blinde muur die misschien veel meer heeft gehoord gezien dan u zich voor kunt stellen mijn kogelgaten…