Alle inzendingen over korf

Toen een korf met knieën en handen en een bakje vol vingers en tanden. Onderbenen, bovenbenen, een jampot met tien tenen, een reepje rug, een brokje buik, alles was tijdelijk buiten gebruik. Op een schaaltje lagen zijn ellebogen. Toen brachten de broeders opgetogen als laatste zijn hoofd op een bord.…

koperen kelen We dragen het sterfbed naar het grasveld Halmen kriebelen mijn blote enkels Wacht We verwachten nog gasten Om de zeurende leegte te spreiden Boven ons fladdert een koolmeesje Een lint fladdert in de losse klauw Als een golvende staartveer Het versnippert haar naam door zijn lied Wolven pruilen om haar lachend lijk Korf…

Met potlood, kroontjespen, houtvrij papier Een schetsboek, oliekrijt en tekenschrift HB van Faber, kleur van Caran d'Ache En op de schrijfplank Oostindische inkt Wil hij de regenboog gaan imiteren In bleu royal zachtgeel en karmozijn Doemt langzaamaan een silhouet, amorf Van honingbijen zoemend rond hun korf Turquoise indigo aquamarijn…

Een paardenvlieg, een lanterfant, Die rondvloog over 't land, Bleef bij de korf der bijen staan, En zag haar arbeid aan. ‘Hm!’ riep hij, ‘werken zie ik graag, Maar niet zo bijster traag, En niet zo stijf als jijlui doet: Ik hou wel van wat spoed! Wat bergt en boent gij dan toch wel Zo lang in elke cel?…

mijn kind, mijn kind, in rafelige vodden snijd je met een smal, scherp mes tere, naar liefde geurende jasmijn, lang voor de ochtend zich opent je heldere, donkere ogen kijken maar je vraagt me niets, je snijdt met dat scherpe, kleine mes en legt de jasmijn in een rieten korf Ashamir, met zijn kreupele been, schreeuwt wat schorre bevelen…

De zee spreekt De zee nooit slapend, altijd wakend zoemt door mijn oren als een bij in haar korf. Achter mij staat een eenzame den waar de wind woorden uit schudt, geluiden stijgen op, spatten uiteen weer andere kruipen fluisterend als een geheim in mijn oren, alles is zwijgzaam van het luisteren.…

Te Luik, de grote stad van ongeruste zinnen, Te Maastricht andermaal, te Aken eens in 't bad, Te Spa vier weken lang eens daags door en door nat, Te Butgenbach, Sint Vijt, en Dasburg en Vianden, Te Echternach en Trier, en langs de Moezelstranden, Te Kobelenz, te Bonn, te Keulen, Dusseldorf, Te Moers, te Krefeld, weer te Moers en met een korf…

Wordt ons spel niet steeds geprezen; wordt het wijf soms afgewezen met de korf, aan deur of poort; klinkt het bars: "God, wil u bijstaan!" vloekend spelen we in 't voorbijgaan toch ons klagend deuntje voort. Herenhuizen, boerenerven zien ons komen menigwerven, als het feest of bruiloft is.…

De eigen dagtaak is voorbij: het mandje bessen en de korf met paddenstoelen zijn gevuld. Het donkert en de bomen worden muren, het kind een frêle vogel in een kooi van schimmen. In de struiken huivert leven: ongezien en geheimzinnig. Ook het kind huivert. Dan splijt de stilte onverwacht.…