Alle inzendingen over langsgaan

Als ik kon, zou ik je bellen, als ik kon, zou ik langsgaan, als ik kon zou ik zeggen, wat ik nooit meer zeggen kan, het is te laat! Terwijl ik dacht alle tijd te hebben, terwijl ik dacht het komt nog wel, terwijl ik aannam dat je er altijd zijn zou, is de tijd op!…

Was ik maar de weerkaatsing Van de gloed van de maan Op het rimpelloze water Van een oceaan Dan verdween ik bij zonsopgang Slapend in de zee En kwam ik weer tevoorschijn Met de avond mee Maar vast denkt ook die weerkaatsing “Die schepen die langsgaan Als ik toch eens één van hen was Dan kon ik hiervandaan.”…

Haar parelende ogen kijken de mensheid aan Er is van alles wat zij als schepping biedt en waar haar vol treffende blik de oevers van de ziel langsgaan verdrinken vloeiend alle gevoelens in een immens ademend gebied, van kleurrijke tuinen, afgewaaide kruinen van krom gewaaide bomen in verbintenis met de Aarde en het Leven Ze geeft opnieuw…

Vanmorgen sloop kilte, tocht in mijn hartkamers bij het prille lantaarnlicht, voelde ik onverplicht bij het langsgaan, ondanks het terugkeren van toch ook de dagelijks vergulde ochtendzon 't missen van daar die dag de eens vertrouwde lach. De recht opgerezen bomen op het zonnige gras van het talud konden mij niet troosten op dat moment.…

ik heb nooit om durven kijken projecteerde in slechte tijden vrolijk zijn om blij van te worden in al die tijd hoefde ik niet te weten wat ik van mezelf en anderen heel snel wilde vergeten nooit heb ik erbij stil gestaan zag bij mijn voeten ruïnes langsgaan van het gebeuren die dag nu moest ik wel kijken naar alle lijken…

Hun takken storten afgestorven bomen In beddingen van uitgedroogde stromen, Waar de oevers uit gebleekte beendren steken, Die bij een windvlaag (of bij 't langsgaan) breken. Wind gaat lijkkleurig van het zerkenstof, Kan niet van 't eiland af, een dodenhof, Dat diep de bodem van de zee doortrekt En deze ver-om aandoet met bederf.…

Je mag alle dagen zwijgend langsgaan, langs het beeldscherm of ruiten op de tast even hier komen inwonen en meedromen. Je mag kind bij een kind wezen hebt niets vrezen. Soms toon ik vruchten van nachten sloven zielgedachten die nog maar niet willen doven.…

harmonie Rijmt op de lachenden vanuit de etalages Lacht om de bewoners van de roltrappen Goden leiden de verkoop Personeelschefs en pijlen Brengen iedere behoefte naar zijn eigen markt Het leven bevindt zich in de boodschappentas Mijn warenhuis, elke dag een feestelijke dans In de tuin een kastanjeboom Waar de klanten na sluitingstijd langsgaan…