Alle inzendingen over membraan

De geest spiegelt woorden Zonder zin en duiding Vage spinsels vermoorden Hersens in verwording En het membraan Tast langzaam aan Alsof de valse snoeren Haar niet beroeren Een mens is geworden Zijn bereik uitgedijd Nu ook verworden De koning te rijk De tunnel gaat open En achter haar dicht Het is niet afgelopen Daar is eeuwig licht…

Het omhullende kille, als een vlies, een zacht membraan, om mij heen gestrengeld. Tastend, naar het bekende. Op het onbekende, stotend. Het einde onttrekt zich aan het zicht. De illusie, hardvochtig uiteengespat... verwarrende stilte Duister…

Zijn lendenen smeulden in de vrieskou De koelcel van december Moeder pookte het vuur op In een knetterend licht van zuchten Zwom het kikkervisje naar de overkant Brak door het membraan Versmolt tot vrucht Een klompje van chromosomen en strengen Een keten waarop mijn erfenis te lezen staat Het woekert in dat lauw, rond bad In de prille…

aan een schuur Weert hij de demon Met een bol lijf en een duivelskop Dooraderde vleugels dragen hem In een stikdonkere ruimte Ontwijkt hij het spinrag Uit een grot vliegt een stroom op Grillig wentelende vlekken Een moeder kruipt over een wand van jongen In het staartvlies vangt zij de meelworm De vlieghuid plooit als een sierlijk membraan…

Zacht zuchtend en zoemend zingt mijn ziel alleen al ‘t noemen van jouw naam zet aan het denken beheerst en brengt mij in beroering een wenteling weifelt in het warrige wiel en roffelt ritmisch het melodisch membraan daten brengt mijn lustig leven in vervoering welke kant moet ik kiezen voor mij als -fiel wat is voor mij waardevol en waar…

Haar buik, strak, een naakt membraan, Wordt alleen openlijk betast. Haar hals ontstijgt de warme gloed Van haar borsten, vormt de koele trekken Van haar gezicht; zwarte lijntjes accentueren Het zwoele bruin van haar ogen, Met scherp in haar vel gegrift.…

Kom geef ons nieuwe handen, verse ogen, Zachte harten, lichte voeten, Missende membranen, Veronderstelde verlatingen, Kom geef mij voor mijn part, Niets dan overwinningen. Water aan de lippen, ik leef. Spijkers aan het hout, ik worstel. Begroet de nieuwe oogst, Ik begroet de nieuwe oogst.…

Hoge en sterke klanken komen op 't membraan maar hoe spreek je verstomd een plotsdove aan. De wereld zit echt vol mysteriën hoe klinkt leven. Ze had je willen foppen op 1 april, opgroeiend golven uit zee willen horen, desnoods scheelheid en heuse flaporen om mee weg te zeilen gehad.…